Panienka Riddle

1

11 lat póżniej

Perspektywa Juli

Kolejny rok szkolny czas zacząć , wyszłam z łóżka w tępie światła , szybko złapałam za ciuchy i wbiegłam do łazienki po czym umyłam i zęby. I uczesałam swoje długie blond włosy. Kiedy wyszykowali się i byłam gotowa wyszłam z pokoju i pognałam w tępie światła do wielkiej sali . Pewnie zapytacie czemu akurat tam? A otóż to mieszkam w Hogwarcie od 4 roku życia zajmują się tu mną Macgonagall i Dumbledore ale wiem ze nie powiedzieli mi całej prawdy ... codziennie w swojej głowie potrafię się z kimś komunikować. Głos ten jest ani to męski ani chłopięcy ale bardzo zrównoważony i melodyczny. Prowadzi mnie do wielu czynów złych, aktualnie znajduje się w slytherinie chociaż tiara miała trudny wybór między Gryfindorem a Slytherin jednak ostatecznie wybrała dom węża. Nie mówiłam wam jeszcze ale mam w moich dłoniach moc kontrolowania wielu rzeczy ale także moc ...zabijania.

Siedziałam sama w wielkiej sali czekając aż w końcu jaka kol wiek dusza wejdzie do pomieszczenia nie musiałam długo czekać, po chwili do pomieszczenia weszli nauczyciele na początku do sali wparował Snape , który zawsze był dla mnie dziwnie miły... tak jakby się mnie bal? Podążał wolnym krokiem w stronę swojego siedzenia. Przechodząc obok mnie rzucił tylko zwykłe:

-Witaj Pani-Powiedział kłaniając się w tempie światła, uśmiechnął się dyskretnie jednak nie umknęło to mojej uwadze:

-Witam Profesorze! Widzę że humorek dzisiaj dopisuję?-Powiedziałam i zaśmiałam się, nauczyciel odpowiedział tylko:

-Chociaż jedna Potterówna ma jakiś potencjał...Ale jeżeli komuś powiesz co tu się wydarzyło to uwierz ale użyje na tobie zaklęcie nie wybaczalne-Powiedział i znów dyskretnie się uśmiechnął. Nie odpowiedziałam mu tylko oparłam głowę o łokieć i czekałam aż ktokolwiek inny wejdzie do sali. Po chwili do sali weszła wysoka kobieta o szarych włosach oraz niziutka nauczyciel od zaklęć i uroków szli powoli w stronę swoich miejsc po drodze powiedzieli tylko:

-Witaj Panienko Potter- Powiedział Flitwick , po czym udał się na swoje miejsce:

-Witaj Profesorze Filius'ie-Powiedziałam i pomachała nauczycielowi, on zrobił ten sam gest co ja. McGonnagal zatrzymała się obok mnie i powiedziała tylko:

-Miło cię w końcu widzieć Julcia-Powiedziała po czym ja wstałam i mocno ją przytuliłam. Nie powiem była dla mnie jak matka której nigdy nie miałam:

-Dzień dobry Minewro ciebie także miło widzieć !-Krzyknęłam po czym ponownie usiadłam na swoje miejsce, jednak kobieta szepnęła mi jeszcze do ucha:

-Hagrid cię szuka powiedział że możesz pomóc mu w odbieraniu pierwszorocznych-Szepnęła po czym ja wstałam i pobiegłam w stronę drzwi:

-Dziękuję !!!!-Krzyknęłam uradowana po czym wybiegłam z Sali w poszukiwaniu Hagrida. Minewra jeszcze chwile stała i wpatrywała się w drzwi...płakała:

-Nasza Julka w końcu dorasta-Powiedziała siadając obok Snape'a.

Wybiegłam w poszukiwaniu Hagrida stał on przed drzwiami wyjściowymi jak tylko mnie zobaczył powiedział:

-O Maluchu jak miło cię znowu zobaczyć !-Powiedział po czym wpadłam w jego ramiona i mocno go uściskałam on był lekko wzruszony ale w końcu odwzajemnił uścisk:

-Hagrid ciebie też cudownie znowu zobaczyć ! To co ruszamy ?-Powiedziałam po czym oderwałam się od wielkoluda.

-Tak tak teraz już chodź - powiedział.

Czekaliśmy już na pierwszorocznych kiedy w końcu z pociągu wyszli wszyscy uczniowie Hagrid zaczął krzyczeć:

-pirwszoroczni do mnie pirwszoroczni!-W końcu dzieci zaczęły się zbierać wszyscy spojrzeli na mnie jak na ducha , moja uwagę przykuł jeden chłopiec w okularach i z blizna na czole.Przypominał mi kogoś ale nie do końca wiedziałam kogo. Patrzał na mnie jakby zobaczył ducha, ja tylko uśmiechnęłam się do niego miło. Nie za dobrze czułam się w ich towarzystwie ponieważ iż byłam bardzo niska to byłam około 10 cm od nich wyższa , gdyby nie moje kobiece kształty i dojrzała twarz to pewnie wszyscy wzięli by mnie za pierwsze roczną, wiele chłopców patrzyło się na mnie nachalnie, trochę mnie to krępowło ale też rozbawiło: