@WattpadMysteryTR "Paranormalin Gücünü Kullananlar" okuma listesinde!
▪️
Hayatları farklı yollarda kesişen 6 gencin sıra dışı yılbaşı tatili.
⌛
Bir yıl öncesindeydim.
Hayatımın tarif edilmeyecek kadar acı, hatırlamak istemeyecek kadar korkunç günle...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
OYUN
1 yıl önce – 29 Aralık, 19:37
Merdiven basamaklarını dikkatle inen Zeynep'in arkasından ilerledim. Özgür'ün banyo dolabında bulduğu kas gevşetici kremle yarım saat boyunca masaj yapmış olmamıza rağmen hala sızısı dinmemiş, ensesini sıkan eli aşağı inmemişti.
Özgür ise hemen arkamdan yürüyor, adımlarımı takip ediyordu. Banyodayken ettiği itirafın ardından benimle birebir diyalog kurmamış, daha çok Zeynep'le ilgilenmişti. Aslında onun normali buydu; beni görür, dinler ama ilgisini hep Zeynep'te tutardı.
“Hah!” dedi Caner mutfak kapısından çıkıp gözüne Zeynep’i kestirdiğinde. Bakışları endişeyle titriyor, Zeynep'e olan saf duygularını ortaya seriyordu. “Daha iyi görünüyorsun. İyi misin?”
Benim ve Özgür’ün üst kata çıkışının ardından Caner de daha fazla dayanamayıp yanımıza gelmişti ve Zeynep'in masaj esnasında çektiği acıya şahit olmuştu. Yıllar geçse de yılmadan yolunu gözlediği kızın ilk haline kıyasla çok daha iyi olduğunu görüyordu ama bunu Zeynep'ten duymak niyetindeydi.
Zeynep isteksizce mırıldandı. “İyi falan değilim. Canım o kadar çok yanıyor ki, biri boynumu kırsa teşekkür edecek haldeyim.” L şeklindeki koltuğun tam köşesine oturup arkasına yaslandı. Başını arkaya yatırırken gözlerini sıkıca kapattı. “Bugün benden size hayır yok. Artık bakarsınız başınızın çaresine.”
“Yapma be, Zeyno.” Özgür’ün neşeyle cıvıldayan sesi salonu doldurdu. Yanımdan geçip Zeynep'e doğru yürüdüğünde gözlerim kural dışı bir hamleyle bedenine kilitlendi. Dışarıdan bakıldığında sezilmiyor olsa da, artık aramızda normalin ötesinde bir durum olduğu aklımdan gitmiyordu. Bundan sonra birlikte olduğumuz her ortamda dillerimiz birbirine susacak, bakışlarımız diğeriyle kesişmekten çekinecekti ve bu, içinde hiç bulunmak istemediğim bir durumdu. Canımı sıkıyordu.
Özgür, sehpanın etrafından dolanıp Zeynep'in hemen yanına, yüzünü net görebileceğim şekilde tam karşıma oturdu. “Sensiz tadı çıkar mı buraların?” diye sordu, ardından hedefine Caner'i aldı. “Sen söyle bakalım, Zeyno'suz tadı çıkar mı?”
Caner’in çekimser bir ifadeyle gülüşünü izledim. Özgür’ün attığı taş onu utandırsa da bundan rahatsız olmamış gibiydi. “Yani, çıkmaz.” dedi, kısılmış bakışları bir an olsun Zeynep'ten ayrılmıyordu fakat Zeynep'in gözleri sımsıkı kapalı olduğundan bu anları ancak işitebiliyordu.
Ayakta dikilmeyi sürdürürken bulunduğum anda fazlalık, karşımdaki samimi sahnede yabancı bir izleyici olduğumu hissettim. Öylece aralarından süzülüp yok olmak istedim ama fark edilmekten, dikkatleri üzerime çekip Özgür'ün ondan kaçtığımı düşünmesinden korkuyordum. Kendimi kafese kapatılmış bir kuş gibi hissediyor, o kafesi parçalayacak cesareti de bulamıyordum.
