@WattpadMysteryTR "Paranormalin Gücünü Kullananlar" okuma listesinde!
▪️
Hayatları farklı yollarda kesişen 6 gencin sıra dışı yılbaşı tatili.
⌛
Bir yıl öncesindeydim.
Hayatımın tarif edilmeyecek kadar acı, hatırlamak istemeyecek kadar korkunç günle...
Medyadaki tanıtım filmini izlerseniz çok mutlu olacağım. ^^
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
YILBAŞI PLANI
1 yıl önce - 19 Aralık
Kar tanelerinin odamın penceresini öptüğü bir sabahta, telefonumdan gelen mesaj sesiyle daldığım ders notlarından kafamı kaldırdım. Mesaj, Kerem’dendi.
Özledim, yazmıştı.
Dudaklarımın kıvrıldığını hissettim. Kerem'in bedenim üzerindeki en çabuk etkisi buydu, ufak bir gülümseme.
"Söyle şu Kerem'e, bari final haftası rahat bıraksın seni."
Sandalyemle birlikte yüz seksen derece arkama döndüğümde bakışlarım telefon ekranından Zeynep'e kaydı. Yatağıma yüzüstü uzanmış, onlarca kitap ve defterin arasından ince kaşlarını çatmış aklınca bana kızıyordu. İpek gibi ışıl ışıl sarı saçlarını başının en tepesinde dağınık bir topuzla toplamıştı. Ortaya çıkan yuvarlak yüzü makyajsız ve cildi tam anlamıyla bebek cildi kadar temiz ve pürüzsüzdü. Kumral teninde parıldayan iri, kahve göz bebekleri ise ışıl ışıldı.
“İki gündür doğru düzgün konuşamadık. Sadece birkaç mesaj…” Asılan yüzüm sevgilime olan özlemimi yeterince ortaya koyuyordu.
Zeynep memnuniyetsizce suratını buruşturdu. Tepkisini gizlemeyi, sözlerini törpülemeyi pek tercih etmeyen biriydi. “Sensizlikten ölmüş olmalı.”
Gülümsedim, Kerem'e karşı aksi tavırları zaman zaman dokunsa da çoğu kez eğlendiriyordu beni. “Özledim, diye mesaj attığına bakarsak, henüz ölmemiş.”
“Buluşacak mısınız?”
Başımı iki yana salladım, ardından istemsiz bir hareketle bakışlarımı kapıya çevirdim. “Hayır, yılbaşına kadar da buluşmayacağız.” dedim, annemin kapı eşiğinden işitemeyeceği kadar kısık sesle. “Yılbaşında bizimkilerden izin koparabilmek istiyorsam, öncesinde uzun bir süre evde olmalıyım.” Gözlerimi devirdim. “Annemi biliyorsun.”
“Canım,” dedi Zeynep, yatakta toparlanıp bağdaş kurdu. “Kızma ama kadın sevgilini sevmemekte çok haklı.”
Yine başlamıştı, ‘yanlış insan’ başlıklı konuşmasına.
“Kerem’e karşı beslediğiniz ön yargıdan nefret ediyorum.” dedim mırıldanarak.
Sözlerimi duyan Zeynep’in yuvarlak gözleri büyüdü. “Ön yargı mı?” diye sordu hayret içinde. “Doğum günümün üzerinden yedi ay geçti Miray. Bizi Kerem'le tanıştırdığın günün üzerinden koskoca yedi ay geçti. En yakın arkadaşımın yedi aydır çıktığı çocuğu tanıyamayacak kadar beyinsiz mi görünüyorum?”
“Saçmalama,” diyerek cevapladım onu. “Ayrıca biz senin doğum gününde çıkmaya başlamamıştık henüz. Kerem’le ilişkimiz altı aylık.” Zeynep için önemsiz olsa da, konu zaman hesabıysa sayıların benim açımdan önemi vardı.
