Past life of an Ordinary Girl

Chapter 10

Magic?

Sumama ako kay Paul after nyang maka pagshower at bihis. Tinawagan ko na rin yung mama ko para makapag paalam na inimbitaha ako ng isang kaibigan for dinner.

Habang nag dri-drive sya ay di ko mapigilang mapsulyap sakanya. You know that thing na pag katabi mo ang isang taong gwapo, mabait, at lahat na at kayo lang dalawa? Ahhh!! Di ko ma explain.

"Were here." He announces as we reach the place.

Lumabas sya at pinagbuksan ako ng pinto. Uminit ang mukha ko when he offered his hand. Tinanggap ko yung kamay nya at lumabas. Alam nyo yung feeling na parang isa kang prinsesa at si Paul yung prince? Yung feeling na ako'y sayo at ika'y akin lamang? Ano ba yan, napapakanta tuloy ako.

Pero yung totoo. Am I Enchanted? Na enkanto na ba ako? Bakit parang wala na ako sa reality at puro fantasy na yung naiisip ko tungkol sa amin? Pero napangiti naman ako sa mga naiisip ko. Sana sya nalang. Sana si Paul nalang yung prince charming ko. Sana sya nalang yung materialized prince sa panaginip ko. Si Paul na mabait, caring, gentleman, matalino at syempre gwapo. Di kaya destiny kami?

Maslalo akong napangiti. The thought na destiny kami? OMYGOOGNESS-GRACIOUS! Di kaya?

"You're smiling. Are you happy?"

Napabalik ako sa ulirat dahil sa tanong nya. Nakatayo na pala kami ngayon sa harap ng two seater table and he's offering me a seat.

"Tayo lang dalawa? Asan na yung iba?" Tanong ko at napalinga sa paligid.

"Walang iba. Tayo lang." Nakangiti nyang sabi.

Napangiti ako sa kaloob looban ko. Feeling ko ng sinabi nya yun ay parang sinasabi nya na kami lang ang nararapat sa isat isa. Yung Ako'y sayo at ika'y akin lamang. Na LSS na yata ako. tss

"Di ba sila mag ce-celebrate--" Naputol sinasabi ko ng dumating yung waiter at binigyan kami ng menu.

"You look beautiful tonight." sabi nya ng maka alis na yung waiter. Napatingala ako sa kanya.

"Binobola mo lang ako eh." I said.

Napatawa sya. "I mean it, Jane." he hold me right hand na nasa ibabaw ng table.

I look at him. Those eyes. Those touch..Still, it sent me the same feeling. It gives me comfort. And the way he looked at me, it feels like.. this old, familliar feeling.

Why do I feel this feeling everytime I'm with Paul? It is something that we have a connection to each other. It feels that we have this bond? A bond that that makes me feel that he wants to protect me.

Pero para sakin, pala-isipan parin si Paul. Hindi ko alam kong bakit sa kanya ko lang nararamdaman ang lahat ng 'to. Nararamdan nya rin kaya ang mga ganitong nararamdaman kong 'to sakin? Baka sobrang nag aasume lang ako?

Dumating na yung order namin ng maalala ko.

"Uhm.. Paul, Tanong kulang." Sinulayapan nya ako. "Bakit ako ang dinala mo dito instead of your friends? Were are your friends? At kakakilala lang rin natin."

Uminum sya ng tubig bago sya nagsalita.

"Mamaya pa yung celebration ko with my friends." I frown

"Bakit mamaya pa sila? Di ba yun unfair?"

Napailing sya."There wouldn't be unfair when it comes to you." Napatingala ako sa kanya.

Anong ibig nyang sabihin? Does it mean na special ako sa kanya?

I was about to asked him a question why but his phone rang. Agad nya naman pinindot yung cancel. But his phone keep on ringing and before he could press the cancel botton, pinigilan ko na sya.

"Answer it. Baka imporatante."

He nod. "Excuse me."

Tumayo sya at sinagot ang tawag. I grab some tissue pero naparami yung nakuha ko. I wiped my mouth dahil may sauce na napunta sa gilid ng labi ko. Hindi naman nagtagal yung paguusap nila kasi bumalik agad si Paul.

"Your cousin, Raph." I look at him. "Just asking some question." he smiled

Napaiisip ako. Gusto kong sabihin sa kanya na hindi naman talaga kami magpinsan ni Raphael. Na imbento nya lang yun at hindi ko alam kung bakit nya yun sinabi. Actually, wala lang naman sakin kung tawagin akong couz ni Raph pero pag nandyan si Paul. Parang gusto kung sawayin si Raph. But there is something in my head saying DON'T.

"Wait. How did you do that?" Nagulat ako sa tanong nya. Kinuha nya sa kamay ko yung tissue paper na hawak ko.

"Wow, It's beautiful. Paano mo ito nagawa?" Tinignan ko yung tissue paper. I wondered, Paano ko nga ba rin yun nagawa? Hindi ko man lang namalayan yung galaw ng kamay ko.

"I don't know." I answered.

"You don't know? But you just made a flower out of a tissue paper." He said looking amazed.

"I really don't know. It's just like...that...Tadaa!! Magic?" I said trying to figure out if how did I made it.

"Magic? Uh-huh?" He said still looking closely to the paper flower.

I felt weird after I made those flower. Hindi ko namalayan ang galaw ng kamay ko. Hindi ko alam kong paano ko yun nagawa. It's my first time to make a flower out of a piece of paper.

"You know what? I tried making a flower out of a paper but I always end up with messing it. Even the easiest one. But you made a complicated one and it is so beautiful" Puri nya sa gawa ko.

"T-thank you." I hesitantly said. It's weird.