Fangirl noon, Asawa na niya ngayon [Kim Seokjin] (COMPLETED)

Fangirl 29:

Ohohoo malapit naaa!

--

Rapmon's P.O.V

It's already 4 AM and hindi ako makatulog ng maayos. Ewan but something is really bothering me. Di ko lang alam kung ano yun.

Nagulat ako sa pag biglang vibrate sa cellphone ko. Agad kong tiningnan yun and it is a message from Pdnim.

[Namjoon, nakikiusap ang doktor sa'kin na sana pakibilisan niyo ang paglakad niyo papuntang hospital para makaabot pa kayo. Trixie's mom is on stage 4 already. Kinabahan na ako kung ano ang mangyari especially sa kay Trixie. Please, gawin mo lahat maabot lang kayo ng madali doon], text neto.

Habang binasa ko ang message, hindi ko mapigilan ang kaba ko. I looked at Trixie na mahimbing ang tulog.

"I'm sorry", sabi ko. Alam kong hindi niya ako narinig but just saying that in advance.

Cancer, stage 4 is already a serious problem.

Jin's P.O.V

Agad na akong gumising at nanghilamos na pero agad akong napahinto nung biglang pumasok si Jimin sa kwarto ko.

"Jin! Bilisan mo na diyan! May lakad pa tay--

"You don't know how to knock?", agad kong tanong na ikinatigil niya.

"Ah sorry, teka, ulitin ko", sabi niya at lumabas ulit.

*knock knock*

"Pasok", agad na sabi ko.

"Jin! Bilisan mo na diyan! May lakad pa tayo papuntang ewan", sabi niya.

"K. Get out. Magbibihis na ako", sabi ko sabay kuha sa tuwalya ko.

"'To naman, nagkalove-life nga lang naging masungit na. Pfft", sabi niya.

Sinamaan ko siya ng tingin kaya agad naman siyang lumabas at sinirado na yung pintuan.

Habang naliligo ako, hindi ko talaga mapigilang matulala. Ewan ko ba pero iniisip ko talaga si Trixie pati na din ang kalagayan sa mama niya. I hope hindi lumala yung sakit niya.

Trixie's P.O.V

Nagland na yung plane at agad na kaming bumaba. Dumiretso na kami sa luggage compartment at kinuha ang mga luggage namin doon at lumabas na.

"Teka, Namjoon, pwede bili muna ako ng pagkain? Naubos na eh", sabi ko. Tiningnan niya lang ako at tumango din naman.

"Sige, bilisan mo", sabi neto at agad naman akong tumakbo sa fruit stand. I'm craving some fruits kasi eh.

"Ah, pabili nga po ng apple. Apat lang", sabi ko and I immediately hand her the money.

Pagkatapos kong nagbayad ay binigay na niya yung mansanas at lumapit na ako kay Rapmon.

"Tara na", agad na sabi ko at dali-dali naman kaming naglakad na parang wala ng bukas.

Sumakay na kami ng van at dumiretso na sa hospital. Kinabahan na ako.

This nervous of mine is killing me inside. Baka mamaya hindi ko na makontrol ang kaba ko, magsisimula na naman akong magiisip ng mga negatibong pangyayari.

Inis kong sinampal ang sarili ko at ginulo ang buhok ko. Kalma lang. Wag kang abnormal. Nandito ka para maging matapang at para sa mama mo. Wag kang arte.

Nagulat ako sa mahinang batok ni Namjoon sa'kin. Inis ko siyang tiningnan at sinamaan naman niya ako ng tingin.

"Baliw ka ba? Bat mo sinampal ng malakas ang sarili mo ng ganun-ganon lang? Tsaka tingnan mo o! Naging magulo na ang buhok mo!", sabi niya.