თავის ტკივილი მაღვიძებს... რასაც ვხედავ ეს მხოლოდ სიბნელეა... ვცდილობ გავიხსენო აქ როგორ აღმოვჩნდი... ბოლოს რაც მახსოვს მხოლოდ ისაა რომ ბანაკიდან ვბრუნდებოდით... ავტობუსი სავალი ნაწილიდან გადავიდა და აქ მთავრდება. სიცივეს ვგრძნობ. ბეტონზე ვაგდივარ...
დღეს...
დღეს...
31 აგვისტოა...
არა!..
არა!..
ეს შეუძლებელია ნუთუ ჩვენ 'ცამეტის' ტყვეობაში ვართ.. ამის გაფიქრებაც კი მზარავს... ფეხზე წამოვდექი... ჩემს ხელზე არსებულმა ჯაჭვებმა გაირაჩხუნა...
"ჯოზი! ჯოზი!"
"ჰელენ!"გავიგონე მისი ხმა"პატარავ კარგად ხარ?"
"მე კი შენ... დაჭრილი ხომ არ ხარ?"
"არა... დანარჩენები..." ამის ხსენებაზე ყველამ ყიყინი დაიწყო... ეს ნაბიჭვრებიც აქ ყოფილან... კარგია სიკვდილის წინ იმ ადამიანებთან ყოფნა ვინებიც ყოველთვის გამცირებენ.
"ცამეტი"თქვა ბეტიმ.. მის წვრილ აუტანელ ხმას ყველგან ვიცნობ..
"ასე მგონია მთელი ბოცა მარტინი დავლიე"გავიგონე დაგუდული ხმა ეს სკოტი იყო..
ერთ ოთახში ვიმყოფები 12 ბავშვთან ერთად რომლებიდანაც მხოლოდ ერთი მიყვარს.. ჯოზი.. ჩემი საუკეთესო მეგობარი.. მშობლები რომ დამეხოცნენ ბიძამ გამზარდა და ერთი თვის წინ ისიც დავკარგე.. ფსიქიკა შემერყა.. რომ არა ჯოზი აქ არ ვიქნებოდი.. იქნებ აჯობებდა არ ვყოფილიყავი.. აქ არ მომიწევდა ყოფნა და იმის ლოდინი როდის მომკლას 'ცამეტი'... არ მჯერა რომ მის ხელში ვართ... ყველანი განწირულები ვართ და ეს უტვინო ბოზები მაკიაჟის გამო წუწუნებენ..
სინათლე აინთო.. კარი გაიღო და ოთახში ცისფერთვალება ბიჭი შემოვიდა... შავებში ჩაცმული... ყველას თვალი მოავლო და მზერა ჩემზე შეაჩერა.. ფეხზე ვდგავარ და ბორკილებს ვარაჩხუნებ
"ვინ ჯანდაბა ხარ?!"არადამაჯერებლად მკაცრად ჰკითხა სკოტმა.. ცისფერთვალებამ.. რომელიც სავარაუდოდ'ცამეტია' სკოტს მკვლელი მზერა მიაპყრო.. სკოტმა სუნთქვა შეწყვიტა..
"ერთი გოგო მინდა..."ოდნავ ბოხი ხმით თქვა..
"ჰელენს და ჯოზის რაც გინდა ის უქენი სხვა რომელიმე შეეხები და არ გაცოცხლებ!"დაისისინა სკოტმა. სიცილი დავიწყე.. 'ცამეტმა' შემომხედა და წარბები მაღლა აზიდა.. მართალია ის ფსიქოპატია მაგრამ თავს ვერ ვიკავებ..
"ვერც შეეხება.. უკვე ისე გააფართოვეთ ჩავარდება ეს საწყალი ...."ჯოზიმაც სიცილი დაიწყო.. ვიცი მალე ამ სიცილს ტირილი შეცვლის.. მაგრამ სანამ დრო მაქვს მანამ მაინც მოვასწრებ.. 'ცამეტმა' თვალი გამისწორა.. მის მწველ მზერას ვერ გავუზელი და სხვა მხარეს გავიხედე... კარგი რა რა სისულელეს ვაკეთებ.. ისევ მის წმინდა თვალებს დავუბრუნდი..
"შენ იქნები ჩემი 'თოჯინა'"მითხრა მან.. რას ნიშნავს თოჯინა? მის ლამაზ ცისფერ თვალებს ვუყურებდი ის ისეთი მშვიდია მაგრამ ეს სიმშვიდე ძალიან მაშინებს..ოთახს თვალი მოავლო და მზერა სკოტზე შეაჩერა..."პირველი შენ იქნები..."ღრმად ამოისუნთქა და კარისკენ წავიდა...ვუყურებდი მას და ვერ ვხვდებოდი მიზეზს რატომ აკეთებდა ამას..კარი გაიხურა და ოთახი სიბნელეში ჩაიძირა..ამ სიბნელეს მხოლოდ 'ცამეტის' თვალები ანათებდა რომელიც ჩემს გონებაში ღრმად ჩაიბეჭდა...
°°°°°°°°°
YOU ARE READING
13 ❗ 🔞
Fanfiction"...შენ იქნები ჩემი 'თოჯინა'_მითხრა მან.. რას ნიშნავს თოჯინა? მის ლამაზ ცისფერ თვალებს ვუყურებდი ის ისეთი მშვიდია მაგრამ ეს სიმშვიდე ძალიან მაშინებს..ოთახს თვალი მოავლო და მზერა სკოტზე შეაჩერა..._პირველი შენ იქნები..._ღრმად ამოისუნთქა და კარისკენ წა...
