v

2.4K 298 12
                                    

Kaçırılmamdan bu yana uzun zaman geçmişti. Artık sandalyeye bağlı değildim , eski çüriyen ve pis kokan bir minderdeydim. Bacaklarımda kötü zararlar vardı , kaçmaya bile çalışmayacağımı düşündüklerinden bu son bir kaç günde aptal kaplan maskeli iki adam sadece bana biraz ekmek ve su getirmek için geliyorlardı.Şaşırmıştım ama beni yumruk torbası olarak kullanmadıkları için minnettradım.Eğer doğru duyduysam patronları yakında beni ziyaret etmeyi planlıyormuş.

+

"Sen bir hayran mısın?" bir kaç dakika sonra konuştum , çoktan otobüse binmiştik.

"Bir hayan?" şaşırarak sordu.Alicia ile benim aramda daha fazla iletişim yoktu ama onun bana yardım etmek istemesini taktir ediyordum , yani en azından anma törenime gelene kadar onunla konuşmak için yorgundum.

"Grubumuzun  bilirsin." diye açıklığa kavuşturdum ve o "ah" diye fısıldadı.

"İyi , deliye dönmüş bir hayran değilim.Sanırım şarkılarınızı çok sevdiğimi söyleyebilirim."

"Hımm" başımı salladım ve aramıza yine sessizlik girdi. Otobüsteki insanlara kendi işleriyle ilgilenip bize dikkat etmedikleri için müteşekkirdim.

"İnsanlar kaçırıldığını söylediler." beklenmedik bir anda patladı."Ne oldu?" başını indirdi ve parmaklarıyla oynadı. Vazgeçmeyecekti değil mi?

"Bu ne olduğunun bir parçası."ona anlatıp anlatmamak konusunda düşündükten sonra en sonunda itiraf ettim.

Duygularını çözemedim : bazen şaşkınlık ve sempati arasındaydı. "Öyleyse bu doğru! henüz yeni kaçmayı başardın?"

Neredeyse hikayemi onunla paylaşmaya hazır bir şekilde ağzımı açtığım zaman istasyona çağrısını duydum.

Gelmiştik.



2017↠ l.h (Türkçe)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin