2017↠ l.h (Türkçe)

viii

Kaçtım.Bir kaç hafta veya ay sürse bile er yada geç bu korkunç yaralar geçtiğinde olacaktı.İki adam her gün aynı anda aynı zamanda geldiler ama bana vurmadılar , "patronlarının" emrettiği gibi.Sadece beni kontrol edip yemek bırakmaya geldiler.Anladığım zaman güneş ışınları odaya vurduğunda yoldan geliyorlardı.Güneşin pencerenin içine kaymasına göre kendi saatimi yarattmıştım.Başka ne orada sizi cezbettiğinde ve tüm yapabildiğiniz eski yatak üzerinde incinmiş yalanı olduğunda yapılırdı ki? İyi , yaratılmış saatler dışında bir plan düşünmek için bol zamanım vardı.Kaçmak için bir plan.

+

"Bunu yapamam." arkamdaki yaşlı ağaçtan geriye doğru sendeledim.

"Luke , aptal olma. Onların yüzüne bak : hepsi orada olmanı diliyor." Alicia beni gitmemeye ikna etmeye çalıştı.

"Ne yapmalıyım? Onlara yürürüm ve 'hey döndüm?' mü derim?" başımı olumsuz anlamda salladım. Buraya gelmek bile aptalcaydı. "Bu kötü bir fikir Alicia."

"Eğer gitmezsen ben yaparım." diye tehtit etti."Luke sana ihtiyaçları var." sesi şimdi daha yumuşak geliyordu.

"Gideceğim." derin bir nefes aldım ve öne çıktım.

Tüm o ağlayan insanları ve boş mezarı görmek midemi çalkaladı.

"Git." Alicia fısıldadı ve yürümem için hafifçe beni ittiğinde aramızdaki son sözler bu oldu.

Yakınlaşmaya başlamıştım ve beni gördüklerinde onlara ne anlatmam gerektiğini hala bilmiyordum. Dikkatlerini çekmem yada birisi beni fark edene kadar beklemeli miydim?

Çimler ışıkla karışmıştı mezarlığa musallat olmuş mutlak sessizlik botlarım yüzünden  birinin burada olduğunun bilinmesini kolaylaştırmıştı.

Sonra bir kaç yüz hayalet görmüş gibi yoluma çevrildi.

"Luke?" bir kelime söylemeyi başaran ilk kişi Ashton oldu.