Doktorun Zeynep'i ameliyata alacağını duyduğum andan beri kendime gelebilmiş değilim. Bir kaç dosya imzaladım ameliyat içinmiş. Zeynep şu an içerde can çekişiyor ve üstelik donör bulunamazsa hayati tehlikesi çok yüksek. Ben bu sorularla kendimi yiyip bitirirken koridorun başında bizimkiler gözüktü. Begüm, Melis ve Yağmur ağlamaktan şişmiş gözleriyle karşımızdaydılar.
yağmur konuşmaya başladı.
"Kerem ne oldu anlat"
"Zeynep benimle konuşmaya gelmişti, daha sonra bir yere gitmiş ve çok içmiş. Bu da böbreğine iyice zarar vermiş ve bayılmış. En son da beni aramış.."
Sözümü devam ettirmeden ağlamaya başladım.
"Abiciğim sakin ol lütfen ağlama"
Melis o sırada birini aradı.
"Melis kimi aradın?"
"Babamı.."
"Hayır aramayacaksın o adamı kapat şu telefonu."
"Demek öğrendin."
"Neyi öğrenmiş?" diye sordu bizimkiler.
"Melis anlatsın size."
"Kerem biraz sakin ol her ne olursa olsun babası ve bunu bilmeye hakkı var."
" Evet haklısın Kerem belki de affedilmeyecek bir sürü hata yaptı babam ama ablamın durumundan da haberdar olması ge...." Melis lafını devam ettiremeden ağlamaya başladı.
Sanırım çok gitmiştim üstüne. dayanamadım ve sarıldım ona destek vermek istercesine. Sonra telefon açılınca geri çekildik ve Melisin omzuna dokundun izin verircesine.
"Baba, ablam ablam ameliyatta ever tamam baba her zamanki hastane görüşürüz..."
Çok korkuyordum ona bir şey olacak diye çok korkuyordum. Küs ayrılmiştik. aramızda resmi bir şey yoktu ama çok seviyorum.
Evet sonunda kendime de itiraf edebilmiştim seviyordum lan delicesine seviyordum.
Doktor bir anda yanımda belirdi yüzünde belli belirsiz bir ifade vardı. Kormaya başlamıştım. onu bir daha görememekten, bir daha saçlarını doyasıya okşayamamaktan korkuyordum.
Arkadan cihan amcanın sesi geldi. "Nerede kızım noldu ona nerde"
Tam ağzımı cevap vermek için açmıştımki karşımda doktorun beklediğini farkettim. Bu adamı ilk defa görüyordum.
Doktor söze başladı..
"Ilk önce sakin olmanızı istiyorum. maalesef hastayı kaybettik."
Aklımda o cümle yankılanıyordu."hastayı kaybettik.."
Gel ya da git
Böyle yapma
Sensiz kalbimde sızı var
Son nefesin kadar değilse
Unuttuğum bir sözüm var
Sev ya da git
öyle bakma
Artık canımı acıtma
Şansını fazla zorladın
Ben de insanım sonuçta
Ben de delirebilirdim
Yoldan çıkabilirdim
Yapmadım kıyamadım sana
Hep keyfini bekledim
Yollarını gözledim
Bir küçük kıvılcım istedim
