Arkadaşlar ithaflara başlıyorum. Bu bölümü "GAYKER"e ithaf ediyorum . sizi seviyorum. Iyi okumalar. 💖
....................
Banktan kalktım. Markete uğrayıp gerekli olanları aldım. Anahtarımı bulup kapının kilidini açtım. Uzun zamandır girilmediği için pisti. Bende arka balkona geçtim. Geçerken de annemin eski odasını gördüm. Evet burası bizim annem ölene kadar yaşadığımız evdi. Daha sonra onun anılarıyla, o acılarla yaşamamak için evden taşındık.
O odayı görünce herşey tekrar canlanmıştı gözümde. Ne zor günler yaşamıştık aslında. Marketten aldığım viskiyi de alıp balkona geçtim. Evet belki de kendi mezarımı hazırlıyordum şu an ama Kerem yoksa ben de yokum.
Saat akşamın yedisi olmuştu. kafam yerinde değildi bir içiyor bir kusuyordum. Böbreklerim de çok fena ağrımaya başlamıştı. ilacımı içmek için çantama baktım fakat ilacı bulamadım. Kerem'i aradım konuşmak için ama açmadı.
Daha sonra evin aşağı sokağındaki eczane aklıma geldi. Kapanmamış olması umuduyla eczaneye doğru sendeleye sendeleye yürümeye başladım. Eczaneye vardığımda ağrım iyice artmaya başlamıştı. Tam eczacıya ilacı soracaktım ki düşüp bayıldım.
Kerem......
Bugün olanlar yüzünden Zeynep'e çok kızgındım ama onum bu haline de çok üzülmüştüm. Ben bunları düşünürken Zeyneo bir kez daha aradı. Dayanamadım ve açtım.
"Efendim?"
"Alo Kerem Bey?"
"Benim de siz kimsiniz?"
"Ben ambulans görevlisiyim Zeynep Hanım en son sizi aramış.."
"Noldu bir şey mi oldu Zeynep'e?
"Zeynep hanım bayılmış şimdi onu x hastanesine götürüyoruz. en son sizi aramış bu yüzden size haber verdim"
"Tamam hemen geliyorum"
Ne olduğumu şaşırmıştım nolmuştu ki Zeynep'e? Ah, tabi ya! Böbreğinin iflas ettiğini söylemişti. Allah'ım ne olur ona bir şey olmasın ne olur.
Apar topar hastaneye gittim ve o sırada zeynep'te hastaneye giriyordu. doktorların konuşmasını duydum.
"Çok alkol almış ama bayılma sebebi bu olamaz."
"Bir saniye alkol mü almış dediniz?"
"Evet de siz kimsiniz?"
"Ben arkadaşıyım o,o böbrek hastası."
"Ne hemen müşade odasına alıyoruz. Hastanın hayati riski olabilir."
Beni içeri almadılar ve yarım saattir kapının önünde oturmuş bekliyorum. Ağlamaktan gözlerim acıyordu artık. nasıl yapabilmişti bunu? Madem bu kadar hastayı nasıl alkol almıştı? hepsi benim yüzümden hepsi.
Ben yoldayken barış beni aramıştı. Ben de ona durumu anlatmıştım. Haber verecek halde değildim. bu yüzden barış herkesi toplayıp gelecek.
Doktor odadan çıktı.
"Zeynep Hanımım yakınları."
"Benim. Durumu nasıl?"
" Ben Zeynep Hanımın doktoruyum zaten. Normalde yarın onu hastaneye yatıracaktık. Çünkü durumu çok ağır. Uygun donör arıyoruz. Hala bulunabilmiş değil. ama acilen ameliyata almamız lazım."
"Ne ameliyat mı?
