K-Koya? (NAMKOOK)

2.Bölüm

Amuda kalkarak koyayla konuşuyordum. Tek dostumdu o. Lisede bile onu yanımda taşırdım. Diğerleri garip karşılardı okula oyuncak getirmeme. Ne yapabilirdim ki?

Ona çok alışmıştım. Koyayla konuşurken bağrış sesleri duydum. Ailem(!) Gelmişti. Geldikleri an kavga etmeye başlarlardı. Bazen haklı sebeplerden bazen en saçma şeylerden.

Repliklerini ezberlemiştim bile:
MrsJeon ve Jk: Senin bu hareketlerinden sıkıldım artık!
Jk: Asıl ben seni-
MrJeon: Merak etme artık sıkılmayacaksın boşanma sözleşmesini getirdim bile!
Jk: nE

Şakaydı değil mi? Birazdan odama pastayla geliceklerdi ve süpriiiiz diye bağıracaklardı. Şaka olmalıydı. Bunca yılları... Birbirlerini bırakacak mıydılar?

Birbirleriyle tartışırlardı ama boşanmak...
Koyaya sarılarak ağlamaya başladım. Koyayı karşılıksız severdim. Çok isterdim insan olmasını.

7 yaşından itibaren Bütün doğum günlerimde bunu diledim. Ama hep hayal olarak kaldı. Yüzümü cama döndüm ve koyaya sarıldım.
O sırada çok parlak bir yıldız kaydı. Çocuklu huyu olsa ki dilek diledim. Bir gün gerçekleşmesi umuduyla...

*O sırada kayan yıldız*
Aman aman kayıyoruz. Aman aman Nerelere geldik daha demin andromeda galaksisindeydim. Heryer ışıl ışıl.