Dreams Of Reality

Kabanata 7

Chapter 7: Elisha

Si Elisha.... Hindi ba pangalan ko yon?! Nagkamali ba ako ng dinig ko mali yung pangalan na sinabi niya?

"Elisha? Sure ka?" Paninugurado ko dito. Nawala ang atensyon ko sa mga narinig kanina at nakapokus na sa Elisha'ng ito.

"Yep. Weird right?" Nagtaka naman ako. Weird talaga para sa akin kasi kapangalan ko eh pero bakit siya nawiwirduhan? Hindi ko pa naman nsasabi sakanya ang totoo kong pangalan right? Persephone ang alam niyang name ko.

"Why? Bakit weird?" Tinignan ko siya at saktong napalingon din siya sa akin. Saglit kaming nagtitigan.

"Kasi kamukhang kamukha mo siya" doon nanlaki ang mata ko. Kapangalan ko na nga, kamukha ko pa? Ano na earth? Akala ko same name lang kami pero same face din pala.

"Where is she then? I want to meet her" mangha kong sabi pero napaiwas siya ng tingin at mukhang lumungkot ang mukha niya.

"She's gone" walang emosyon niyang sabi. Napatikom naman ako ng bibig. "Sorry" alanganin kong sabi. Napatingin naman agad siya sa akin sabay ngiti. Ay ang bilis magbago ng emosyon ah.

"Don't be sorry. 3 years na rin naman ng mawala siya" nilapitan ko siya at niyakap. Hindi ko alam kung bakit ko yon ginawa pero parang kailangan ko kasing gawin.

"Hey, I'm fine. Really" pagpigil niya sa akin. Pero hindi ako kumawala sa pagkakayakap ko.

"Just let me be. Think of me that I'm Elisha right now--" naputol ako dahil niyakap niya rin ako pabalik. Naramdaman ko ang pagbasa ng balikat ko. He's crying. Miss na miss na niya siguro si Elisha. Ang weird tawagin ang pangalan ko bilang ibang tao.

"Bogoshipeo" huh? Ano daw? Bogoshipoh? Ano yon? Pero imbis na sagutin siya ay pinispis ko nalang ang likuran niya. Eh ano namang isasagot ko dun? Hindi ko naman alam ibig sabihin nung sinabi niya.

___________________________________________________

Nakaupo na kami ngayon sa isang bench dito. May nakahandang mga pagkain pala dito kaya eto, hindi pa rin ako busog hehehe.

"Salamat nga pala kanina" bigla nitong sabi. Palubog na ang araw ngayon at nakatingin kami pareho sa sunset.

"Wala yon. Hindi ko nga rin alam kung bakit ko yun ginawa" sabi ko at kumagat sa hindi ko alam kung anong pagkain ito. Nakita ko na toh dati sa isang korean restaurant pero hindi ko na inalala pa ang pangalan. Basta pagkain toh, solb na.

"That's gimbap, if that's what you're thinking" sabi nito na ikinataka ko. Ganun ba ako kahalata? Anyway, kinain ko nalang ito.

"I'm just curious. Paano siya nawala?" Tanong ko dito nang maubos ko na yung gimbap daw.

"Hmm?" Nilingon niya ako na may tanong sa mukha niya.

"I mean, Elisha. How did she dissapear?" Maingat kong tanong.

"Its an accident," he said at tumingin sa langit. Wala na halos araw. Kulay kahel na rin ang kalangitan. Nakatingin lang ako sa kanya. Ang gwapo niya rin pala ano?

"Lumubog ang barkong sinasakyan niya," malungkot nitong sabi at napatungo. Akalain ko yun? May mga lalaki pa pala talaga ngayon na marunong umiyak at magmahal ng totoo kahit wala na yung babae, hindi nagbago yung nararamdaman niya dito.

"Pero ang swerte niya," paniningit ko kaya napatingin siya sa akin. "Bakit naman?" nakangiti niyang tanong sakin.

"Kasi may ikaw na nagmamahal pa rin sakanya. I know. Marami ring nagmamahal sakin. I just don't get it. Bakit wala sa mga nagmmahal sakin yung mahal ko" saad ko dito. Muling pumasok sa isip ko si Ramiell. Yung kaninang kalabog, nahiling nalang akong hindi siya yon.

"He's lucky then, hindi mo siya sinusukuan. Ako? Nasukuan na, iniwan pa" mapait niyang sabi at kumuha rin ng isang gimbap.

Pinanuod ko siyang kainin ito. Sa nakikita ko, mukhang mali ata ang gagawin ko sakanya, tama? Kaso wala akong choice, selfish na kung selfish pero ayokong magsuicide nang dahil sakanya.

"Masyado kang madrama. Wala ka bang mas exciting na story diyan?" Napalingon siya sa akin. Tinaasan niya ako ng kilay habang patuloy lang sa pagkain. "Like actions? Yun bang patayan, barilan and more" nakangiti kong tugon sa pagtaas niya ng kilay.

Binigyan niya ako ng nakakmanghang itsura. "Unbelievable. You're the first woman I know who likes those stuff," komento pa niya. Proud naman akong hinarap siya.

"Actually, I know a lot. I'm not the only one though I want to." Tumayo na ako dahil lumalalim na ang dilim. Baka umagahin na kami. Ang haba pa man din ng binyahe namin papunta dito. "Tara na? Gabing gabi na oh" paanyaya ko dito na siyang ikinatayo naman niya.

"Sure" sabi nito at nag-umpisa nang maglinis ng mga pinagkainan namin. "Go ahead. I'll just finish this" nakasmile niyang sabi kaya hindi na ako nagreklamo pa.

Nagsimula na akong maglakad nang makarinig ako ng ilang kaluskos. Pinabayaan ko lang ito nung una ngunit hanggang sa makarating na ako sa sasakyan ay naririnig ko pa rin ito. Naging mapagmasid ako.

Sinusundan ko ang kaluskos pero mukhang nilalaro lang ako nito. Minsan na sa haran ko, kadalasan nasa likuran ko kaya naman halos mahilo na ako sa kakalingon. Tinalasan ko nalang ang paningin ko at inihanda ang safety knife ko.

"Don't mess with me. Come out!" sigaw ko dito. Ngunit puros kaluskos pa rin ang naririnig ko. "Hindi ako nakikipagbiruan. If you won't show yourself, you'll die!" Biglang natahimik ang lugar. Pinagmasdan ko ang buong paligid. Good thing suot ko ang special contact lens gadget ko. Ginamit ko ito para mgkaroon ng malinaw na paningin sa dilim.

Hanggang sa may nakita akong shadow sa likuran ng isang puno. Aakalain mong kumpol lang din ito ng mga dahon pero dahil sa nakita ko ang anino ng kamay na may hawak na cellohone, I predicted that there's a person behind it.

Lalapitan ko palang sana ito nang may marinig akong mga yabag ng paa. Agad kong naitago ang safety knife at napatakbo sa harapan ng sasakyan. Sinalubong ako ni Triton ng ngiti bago buksan ang sasakyan. Tutulungan ko sana siya sa mga dalang gamit kaso mabilis siyang kumilos at nailagay na agad niya ito sa backseat.

Muli akong sumulyap sa loob para tignan ang anino ngunit wala na ito doon. I wonder who is it at bakit siya nandito. Sino ang target? Ako kaya o si Triton? Both possible. Ako, kasi libo libo ang alam kong kalaban ko. Si Triton, kasi syempre mayaman yan. Lagi namang ganun.

"Let's go Perry" tawag niya kaya nabigyan ko siya ng masamng tingin ng wala sa oras. Ngunit narealize kong si Triton pala yan kaya nginitian ko rin agad siya bago naglakad papasok ng sasakyan.