Abis | Texting ✔

Abis•13.Gün

İyi okumalaaarrr!!! 💙

🎶 XXXTENTACION - Jocelyn Flores 🎶

Balkın Abla'mı ziyaret bahanesiyle geldiğim hastanede, tam şu anda Mercan'ın odasının sandalyelerinde oturuyordum. Bir kişi de olsa bekleyeni olsun diye... Onun bekleyeninden haberi olmasa da...

Önümden geçip Mercan'ın odasına giren kadın doktor ve hemşireyle ayağa kalkıp kapının önünde beklemeye başladım. Görünmemeye çalışarak onları dinledim.

"Bugün nasılsın bakalım, küçük hanım?"diye sordu doktor güler yüzüyle. Mercan somurtkan bir yüzle doktora bakmaya devam etti. "Anladım, her zamanki gibisin."diye bütün neşesi kaçmış bir edayla konuştu doktor. Derin bir nefes aldıktan sonra devam etti konuşmasına. "Her ne kadar sen istemesen de sana o böbreği bulacağım. Sana bir söz verdim ve o sözü tutacağım."dedi kararlı bir sesle.

Onları sessizce izlemeye devam ederken Mercan elindeki telefonuna bir şeyler yazdı ve doktora tuttu.

"Neden mi bunu yapıyorum? Çünkü gözlerimin önünde gencecik bir hayatın çürümesine izin veremem."

Mercan tekrar bir şeyler yazdı. Uzağımda kaldığı için neler yazdığını okuyamıyordum.

"Ölmek isteme hakkını sana vermiyorum. Ayrıca kimsen yok değil."dedikten sonra göz ucuyla benim olduğum tarafa baktı. Doktorla göz göze geldiğimiz an onları gizli gizli dinlediğim için utanarak kızardım.

Mercan bir şeyler yazarken doktor gülümseyerek bana bakıyordu. Göz kırpıp kaşlarıyla içeri girmemi işaret etti. Ben hafifçe yutkunurken Mercan'a döndü ve yazdıklarını okudu.

"Dışarıda seni bekleyen biri var."

Mercan'ın kaşları çatılırken bakışları benim olduğum yöne çevrildiğinde hızla geri çekildim. Mercan'ın, okulda o kız olduğunu hala sindirememiştim. Onun hakkında bir sürü soru dolaşıp duruyordu beynimde. Bunların en başında geleni ise neden sürekli bir şeylere yazarak konuştuğuydu. Aslında aklıma bir fikir geliyordu ama ona inanmak istemiyordum. Daha sonra ise, adının gerçekte ne olduğuydu. Ben sürekli ona Mercan diyordum ama aslında adını bilmiyordum bile. Ve adını dahi bilmediğim bir kız hakkında endişelenmek ise... Ne bileyim, tuhaf geliyordu.

Mercan: İçeri gelsene. Neden kapının önünde duruyorsun?

Mercan'ın mesajını okur okumaz kırpkırmızı kesildiğimi hissettim. N-nereden biliyordu burada durduğumu?

Mercan: Gelecek misin yoksa orada direk gibi dikilmeye devam mı edeceksin?

Derin bir nefes alıp onun odasına girdim. Mercan beni görünce hafifçe gülümsedi. Onun gülümseyişiyle benim de dudaklarımda küçük bir tebessüm belirdi.

Tam o anda koşuşturarak içeri bir hemşire girdi. Doktor kaşlarını kaldırarak hemşireye baktı ve ne olduğunu sordu.

"Doktor Hanım, müjde! Böbrek bulundu!"