Hayallerim

Hayallerim-8. Bölüm

Günaydın arkadaşlar :) ben bu bölümü fazla beğenmedim ama umarım siz beğenirsiniz! Dün gece paylaşacaktım bu bölümü ama internet gitti ve bu yüzden bugün paylaşmak zorunda kaldım. Bu arada 9. Bölüm için size bi tüyo vereyim; sürprizler sürprizler, olaylar olaylar....neyse iyi okumalar 🙈🙉🙊....

Hayallerim-8. Bölüm

Öykü ayazı öper ve bir kaç saniye sonra ayrılırlar. Birbirlerine çok yakınlardı. Öykü ayazın nefesini bile hissedebiliyordu. Ayaz öyküye biraz gülümseyerek bakar, öykü ise ne yaptığını bilmediği bir şekilde bakar. Şeyma ve Mete ise öykü ve ayaza bakıyordu. Metenin yüzü biraz düşmüştü sanki. Öykü ve ayaz birbirlerine uzun uzun baktıktan sonra öykü çantasını alıp ordan hızlıca uzaklaşır ve dışarı çıkar. Dişarısı karanlıktı. Ayaz ise öykünün peşinden koşuyordu. Öykü arkasına bakar ve ayazı görür. Illerdeki duran taksiye doğru gider ve taksiye binip eve doğru gider.

[Öykünün ağzından-iç sesi]

Naptım ben ya?! Hemde metenin yanında! Offf öykü offff!! Şimdi benim ve ayazın sevgili olduğumuzu sanacak. Herşeyi mahvettin öykü!

-

Ayaz arabasına biner ve taksiyi takip eder. Ayaz öykünün ne yapmaya çalıştığını biliyordu, yani metenin onların sevgili olacağını düşünmesini istiyordu. Öykü taksiden iner ve hemen eve girer. Ayaz ise arabasından hızlı bir şekilde iner ve öyküye yetişmeye çalışır. Öykü çantasında anahtarını arıyordu ama bulanıyordu. Ayaz öykünün karşısında duru ve ona ciddi bir şekilde bakar.

A: ne yapıyorsun öykü?

Der ve öykü korkarak ayaza bakar.

Ö: e-evet naptın ben?

A: beni ekebileceğini mi sandın?

Der ve biraz gülümser. Öykü ise ciddileşir ve tekrar anahtarını aramaya başlar. Ayaz öykünün kolunu tutar.

Ö: git başımdan.

Der ve anahtarını bulur ve ayaza bakar. Ayaz öykünün kolunu bırakır ve ciddileşir.

A: çocukluk yapmaya bırakırmısın?

Ö: ayaz git, nolur

A: iyide şu yaptığımız komik değil mi şu anda?

Ö: değil ayaz, hiç komik değil. Beni yalnız bırak

A: ya öykü..

Der ve öykü kapıyı açar ve içeri girer, sonra yaza bakar ve kapıyı kapatır. Ayazın canı sıkılır ve öyküyü bu akşam rahat bırakır ve kendi evlerine girer. Şebnem, Zeynep, mira, Selim, kerem ve yaman bir yerde oturuyordu.

Ş: ya öykü nerde?!

Der biraz bağırarak. Çünkü içerisi çok sesliydi.

Z: bilmem?!

Derler ve efradlarına bakarlar.

Y: ayaz da burda yok?!

Şebnemler birbirlerine bakar. Sonra da 'yok artık' derecesine bir bakış atarlar birbirlerine. Mira öyküyü arar.

M: Alo öykü?!

Ö: mira? Duymuyorum seni!

Der ve mira dışarı çıkar.

M: Nerdesin öykü?

Ö: ben, evdeydim ya

M: ne? Niye gittin? Niye haber vermedin?

Ö: canım sıkıldı. Ya ben sonra anlatırım

M: tamam canım. Gelmemi istermisin?

Ö: yok ya, sağol. Keyfine bak.