Poppy'den
Yine gözlerimi sabah alarmımla araladım.07:30 da okula gidiyorum ama sabahları erken kalkmak gibi bir alışkanlığım var.Okulu bazıları sevmeyebilir ama ben seviyorum.Sonuçta okuyup iyi bir kariyere sahip olmamız gerek öyle değilmi.Ben doktor olup hasta insanlara yardım etmeyi düşünüyorum.Henüz 8. Sınıfım.liseye geçmeme 2 ay kaldı ve sınav için gece gündüz çalışıyordum.Herneyse.Ben Poppy.Poppy Tricle.Soyadımın anlamı damlamak.Ama ne anlamda bilmiyorum.15 yaşındayım.Annem ve babam yok çünkü...beni bırakıp gittiler.3 yıl önce okuldan geldiğimde ikisinide ölü buldum.Kriz geçirmiştim.O gün intihar etmeye bile kalkmıştım.O gün o kadar çok ağladımki artık ağlayacak gözyaşım yok.Yinede o kötü anıyı başkaları gibi unutmaya çalışmıyorum.Aksine unutmamak için elimden gelen herseferde aklıma tekrardan getiriyorum.O zamanlar hastanedeki doktorlar müdahale ettiklerinde çok uğraşmalarına rağmen ailemi kurtaramamışlardı.Ben de bu yüzden doktor olmak istiyorum.O doktorların yapamadığını yapıp başkalarını kurtarmak istiyorum.neyse ne.Saate baktım ve daha 06.23 olduğunu farkettim.alarm 06.00 da çalıyordu yine düşüncelere dalmışım.Yüzümde bir tebessüm belirdi.Yavaşça yataktan doğrulup dolabıma ilerledim ve kapaklarını aralayıp elimi içine daldırdım.Bir süre sonra elime siyah kot pantolon geldi.Siyah kotun üstüne herşeyin yakıştığını düşünüp elimi rastgele bir tişörte attım.Elime gözlerimin renginde yeşil bir tişört gelince gülümsedim.En sevdiğim 2.renk.En sevdiğim renk ise mavi.Bence mavi kızların rengi.Amaan neyse .Elimdeki kıyafetleri hızlıca giydim ve çıkardığım pijamalarımı dolabın içine tıkıştırdım.Uzun siyah saçlarımı yukardan topladım ve odamdan çıkıp mutfağa geçtim.Normal bir gün daha.Tam buzdolabına ilerliyordum ki dışarıdan bir fren sesi geldi hemen ardından da bir çarpışma sesi.Telefonu cebime koydum ve ayakkabılarımı giyip dışarı fırladım.Kapıyı aralık koydum.3 katlı bir binada oturduğum için asansör yoktu bende merdivenlere koştum ve hızlıca aşağı indim.Dışarı çıktığımda bir kaç kişinin çığlık attığını duydum.
Ne olmuş olabilirdiki? Seslerden dolayı panik yaptım ve koşarak fren sesinin geldiği yöne gittim.Normal bir gün demiştim değilmi?Normalmi? Sözümü geri alıyorum.2 araba çarpışmıştı ve bi arabanın tamponu kenara fırlamıştı.birininde ön camı patlamıştı.Olayı görenler korkudan ve panikten çığlık çığlığa arabalara bakıyorlardı.Bir süre hareketsizce dikildikten sonra arabaların içinde yaralıların olabileceği ihtimali aklıma geldi ve camı kırılan arabaya koştum.
Kapısını açmaya çalıştım ama açılmıyordu.Sanırım sıkışmıştı.arabanın arka sol kapısına gidip açmaya çalıştım ama bu da açılmıyordu.Biraz geri çekilip cama tekme atınca cam parçalanarak ufalandı.Dikkatlice elimi içeri sokup kapıyı açtım.Arabanın içine girdim ve ön koltuğa geçtim.Sürücü koltuğunda bir erkek vardı ama alnından aşağıya doğru ince bir kan süzülüyordu.Kafasını direksiyona gömmüştü.Öl-müş olamazdı değilmi?
Yutkundum.Titreyen parmaklarımı yavaşça boğazına götürüp nabzına baktım.Ohh atıyormuş.Bir an için öldüğünü zannetmiştim.
"Eğer acele etmessen cidden ölecek ama!"kafamın içinde bağıran iç sesim sayesinde kendime gelebilmiştim.Adamın emniyet kemerini zorlukla açarak adamı geriye çekip kafasını kaldırmasını sağladım.Hafifçe yanağını tokatladım.
Sanırım baygınlık geçiriyordu.Adamın önünden eğilerek sürücü koltuğunun kapısını açtım.kapıyı hafifçe ittirip arka koltuğa tekrar geçip dışarı çıktım.
Sürücü kapısına gelip ittirdiğim kapıyı tamamen açtım ve bütün gücümle adamı koltuk altlarından tutarak asıldım.Yavaşça kenara sürükledim ve kaza bölgesinden birkaç metre öteye yere yatırdım.Nabzını tekrar kontrol ettim.Normal hızda atıyordu.Biraz da olsa rahatlamıştım.Ayağa kalkıp diğer araca koştum.Kapısını açmaya çalışınca biraz zorlansada aralandı.
Hemen kapıyı sonuna kadar açıp sürücü koltuğundaki kişiye baktım.
Yine erkekti ama daha genç gibiydi.Hava yastığı açılmıştı.bazı yerlere kan bulaşmıştı.Oğlanın omuzlarını kavrayıp kendime çevirince kaşının ve dudağının patladığını, etrafa bulaşan kan damlalarının o yaralardan bulaştığını anladım.Kafamı yavaşca aşağı indirince şok oldum.Oğlanın karnına bir demir parçası girmişti ve gömleğinin karın tarafı tamamen kırmızıya boyanmıştı.Nabzını kontrol etmek aklıma gelince parmaklarımı boynuna götürdüm.En sonunda damarı bulunca nabzını hissettim.
Ama çok yavaş atıyordu.Bunun tek bir nedeni olabilirdi.Kan kaybı.Bir an panikten ne yapıcağımı şaşırdım.Sonra tekrar kendime geldim ve onuda kollarından kavrayıp arabadan çıkarıp diğer yaralının yanına sürükledim.karnına bakınça daha çok kan kaybettiğinin farkına vardım.Kafamı kaldırıp etrafa göz gezdirdim.Birkaç kişi vardı ve bana bakıyorlardı.
P:AMBULANSI ARAYAN OLDUMU?!
Birkaç kişi bağırışımdan irkilerek kafalarını sağa sola salladılar.
P:Tanrım!
Cebimden telefonu çıkarıp aceleyle ambulansı aradım.15 dakikaya geliceklerini söyleyip kapattılar.Off!
Bu oğlan kan kaybından ölmek üzere!
Zor dayanacak umarım kendini bırakmaz.Telefonu cebime koyup ellerimle kafamı tuttum.Panikten başıma ağrı girmişti.Arkamdan bir öksürük sesi gelince panikle arkamı döndüm.Karnında demir olan oğlandı.
P:İyimisin!?
-Sence?
Yine öksürdü bu sefer ağzından kanda çıkmıştı.Bu hiçte iyiye işaret olamazdı.
-Karnımda ne var benim? Çok ağ-rıyor
P:Demir parçası saplanmış.
-Çıkarabilirmisin?
P:Hayır bunu yapamam!
-Ölmemi kolaylaştırmakmı istiyorsun?
P:Böyle konuşma!
-Çıkar şu şeyi canım yanıyor!
Yutkundum.Acı çektiği heryerinden belliydi.Yavaşça yanına oturdum.üstümdeki ceketi çıkarıp bir kısmını yırttım.Oğlanın belindeki kemeri söküp çıkardım.
-Na pıyorsun?
Cevap vermedim.kemeri ağzına yerleştirince ne yapmaya çalıştığımı anlamıştı zaten.Üzerindeki gömleği dikkatlice çıkarıp kenara fırlattım.
Oğlan son kez bana bakıp gözlerini sımsıkı kapattı.İki elimi de demire sabitleyip yavaşça çekmeye başladım.
O kadar yavaştımki biran ağır çekimdeymişiz gibi hissettim.Uzun uğraşlar sonucu demiri çıkarmayı başarmıştım.Demir yaklaşık 15 cm falandı ve yarısı oğlanın karnındaydı.
Demiri çıkarırken benim bile canım yanmıştı.Kim bilir oğlan nasıl dayandı
Oğlana bakınca gözlerini yavaşça açtığını gördüm.Elini çok ağır hareketlerle kaldırıp ağzındaki kemeri çıkraıp kenara fırlattı.Gözüm kemere kaydığında diş izlerinin çıktığını gördüm.
-Teşekkürler.
Bakışım donuklaşmıştı.
-Hey sen iyimisin?
P:Ha?ne?Evet iyiyim, asıl sen iyimisin?
-Sayende daha iyiyim.
P:Aaa! Diğerini unuttum!
-Ne ,diğerinimi?
Ayağa kalkıp diğerinin yanıma oturdum.Yüzünü sarstım.
P:Heyy! Uyan! Kendine gell!
Adamdan bir homurtu sesi geldi.
+Ahh!Başım çatlıyorr!
P:Dayan biraz ambulans birazdan burada olacak.
Der demez ambulans sirenleri duyuldu.Gözüm direk öbür oğlana kaydı.Gözleri kapanmıştı ve hareket etmiyordu! Ölmemiştir değilmi?
Ayağa fırlayığ yanına koştum.Yavaşça yanaklarını tokatlamaya başladım.
P:Sakın gözlerini kapatma!Benimle kal!Dayanmaya çalış! Pes edemezsin!
SANA DİYORUM!
O anki telaşla oğlana öyle bir tokat yapıştırdımki gözlerini birden araladı.
Beni oğlanın yanından ayırmaya çalışan hemşireleri farkedince karşı koymadım.Hiç halim kalmamıştı.
Onların beni ambulansa sürüklemesine izin verdim.Gözlerimin kapanmasını hissettim ve sonrası karanlık.Fenalık geçirmiştim.
5 oy oladan yeni bölümü atmayacağım ona göre!
