The Cold Ones

Chapter 12

***Ice's POV***

"Gaano ba kahalaga yang sasabihin mo't kelangan ganito kaaga?" Tanong ko kay Skylier. Kanina pa kasi siyang 9 am tawag ng tawag telling me we need to meet.

"Meron akong balita Ice. Importante." He handled me an envelope.

"No need Sky. Okay na kami. Naalala ko na lahat. At alam na niya ang nangyari sa akin." I said, setting aside the envelope.

"Mahalaga ito Ice. You need to open that envelope. May itinatago pa si Icey sa'yo. And you have all the right to know about it." I rolled my eyes at him. But nevertheless I opened the envelope.

"She was hospitalized Ice, April 23, 2007. According to the Med Records, she was seen unconscious at the park on the same night you had the accident." Nung gabing iniwan ko siya. "And she... she..." He's stuttering. Anong problema?

"She what?" Kinakabahang tanong ko. Hindi ko na kasi maintindihan itong binabasa ko. basta ang alam ko hospital records ito.

"She had a miscarriage... Ice.." Na... nakunan... siya...?!

Hindi ko alam kung bakit pero pakiramdam ko anytime pwede akong mahulog mula sa kinauupuan ko. I felt my blood drained from my body. Tinakasan na ako ng tamang huwisyo and found myself crying like a baby who lost his mom.

I lost my child for crying out loud!

"You.. You can.. Leave n-now. I'll call.. you.. again.." Halos hindi ko na masabi ang dapat kong sabihin.

Mabilis akong lumabas ng restaurant at gulong-gulong umuwi ng cottage.

Oh my God! I feel like fainting! Nawala ang anak ko! Dahil iniwan ko siya! Kasalanan ko lahat ng ito! Kasalanan ko kung bakit siya nakunan! Mamamatay tao ako! pinatay ko ang anak ko!

Kung di lang sana ako natakot noon.. Kung di ko lang sana siya iniwang nag-iisa sa malamig na parkeng iyon.. Kung.. Kung sana ipinaglaban ko siya... Sana buhay pa ang baby ko.. Ang baby namin..

This is entirely my fault!

I killed our baby..

And...

I killed her as well...

Ngayon alam ko na kung bakit halos patayin na niya ako sa galit noon. Dahil ako ang dahilan ng pagkawala ng baby namin.

Tinawagan ko siya pero hindi siya sumasagot. I texted her pero di siya nagrereply. Halos sumabog na ang cellphone ko sa dami ng tawag at txt ko sa kanya pero wala parin siyang sagot.

Shit! Ano ba namang buhay to!

Puro nalang kamalasan ang dumarating sa akin!

Pati anak ko nawala dahil sa kaduwagan ko!

Isa akong malaking gago!

Hindi ko na siya kaya pang harapin. Nakakahiya akong tao.

Isa akong mamamatay-tao..

Pabaya at walang kwenta..

HIndi..

Hindi ako nararapat sa kanya..

I went up to my room and packed my case. Kakausapin ko lamang siya para itanong kung totoo ba. And if it's true, then I should leave her alone. I've been the reason of her agony and pain and suffering!

Ngayon alam ko na kung bakit siya itinakwil. Because she got pregnant without a father.

And worse, she lost not just the man who impregnated her, but also her baby as well.