"Kiraz, sevgilim Kadir ve abisi Necati abi." Sevgilisi ve Necati'ye dönmüş ve tekrar konuşmuştu Gizem. "Hayatım, Necati abi, bu da en yakın arkadaşım, kardeşim Kiraz."
"Gizem sen beni pavyona falan satmayı planlamıyorsun değil mi?"
Bütün düşünceleri...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kiraz
Ellerinin arasındaki tepsiyi daha sıkı kavrayıp içine derin bir nefes çekti Kiraz. Sanki gözüne bakan herkes gecenin bir yarısı evden kaçacağını biliyormuş gibi hissediyordu. Hoş sabahın bir körü kaçılır mıydı ki evden? Ama şimdi gece diyince de korkmuştu. Ya biri onları tenhada sıkıştırıp zorla bedenlerine sahip olursa!
Başını hızla iki yana sallayıp felaket senaryoları üreten beyninin fişini çekti. Geceye kadar düşünmese onun için kırk kat daha iyi olurdu!
Sofrada oturan aile üyelerine son kez bakıp koca tepsiyi ortalarına koyduğunda abisi ve annesinin arasındaki boşluğa yerleşmiş ve eline bir kaşık almıştı. Hiç konuşmak istemiyordu, olurda ağzından en ufak bir şey kaçırırsa babasıyla abisi onu lime lime ederdi!.
İşte yine oluyordu! Beyni gözünün önüne bin bir türlü töre filmi seriyordu. Hepsinin sonunda da Kiraz kendini toprak altında buluyordu!
Yavaşça yutkunmuş ve kaşığındaki çorbayı zorlukla yutmuştu. Acaba Gizem'in aklına uymasa mıydı? Hala bir geri dönüş yolu vardı! Belki ailesi vazgeçer ve onu anlardı, olamaz mıydı?
"Yarın Buğra oğlum gelecek seni almaya sabah erkenden kalk hazır ol bekletme çocuğu."
Annesinin sesini duyduğunda içine derin bir nefes çekmiş ve az önce içinden geçirdiği ihtimalin üzerine kocaman kırmızı bir çarpı atmıştı. Ailesi ve onu anlamak mı demişti o? Asla ve asla!
Ailesini her ne kadar çok sevse de onu asla anlamadıkları gerçeğini de boş veremiyordu. Gizem'in de dediği gibi eğer ailesinin her sözünü sırf onları seviyor diye yapmaya devam ederse orta da kendi hayatı adına zerre bir şey kalmayacaktı.
Kuyumcu dükkânları olan yakışıklı ve havalı Buğra ile evlenmek falan istemiyordu!
Kiraz'a neydi onun dış görünüşünden ya da parasından? Kiraz severek evlenmek istiyordu, içi kavrula kavrula, sevgisinden gözleri yaşara yaşara, öyle ki en sonunda ondan bir saniye bile ayrı kalmak canını yaksın ve evlensinler istiyordu.
Annesinin değimine göre hayal kuruyordu.
Ama bu geceden itibaren bu bir hayal olmaktan çıkacaktı!
Okuyacak ve güzel bir İngilizce öğretmeni olacaktı, belki sonra onun gibi öğretmen biriyle sevgili olur ve evlenirdi. Kim bilir?
"Bekletmem"
Sessizce konuşup ağzına bir ekmek parçası attığında yediği yemeğin bile tadını çok daha lezzetli alıyordu. Birileri ona bir umut vermiş ve Kiraz bu umutla hayatındaki her şeyi daha iyi hisseder olmuştu.
Kendi ayakları üzerinde durabilecekti, kimseye hizmet etmek ya da kimseden azar yemek zorunda kalmayacaktı. Sadece kendisine hesap verecekti bundan sonra.
