Eksik Yan

2.7

Yaren'in telefonu çalarken genç kız taradığı saçını bırakarak çağrıya baktı. Sadet Hanım arıyordu.

Yaren derin bir nefes alarak açtı.

"Efendim?" dedi kibar bir tonla fakat karşı taraftan son derece kaba bir tepki geldi.

"Sen ne iğrenç bir kızmışsın! Hemen kendini birisine yamamayı başardın, değil mi? Ne yaptın? Benim oğlumun adını kullanarak kolunda mı ağladın? Kendini mi acındırdın? Ne yaptın ha? Söylesene!"

Hattın diğer ucundan bağıran kadından çok söylediği kelimeler canını yakarken genç kız öylece donup kaldı. Bir şey diyemedi.

"Ne oldu? Cevap verecek yüzün yok değil mi? Tabii olmaz, oğlumu seviyorum diye gezinirsin ama hemen bir başkasını bulmuşsun! Sana kızım dedin ben. Kızım! Bu mu senin bize saygın? Yazıklar olsun, benim kaşar bir kızım yok!"

"N-ne?" dedi Yaren çoktan akmaya başlamış gözyaşlarını silmeye tenezzül dahi etmezken. "H-hayır."

"Kes sesini!" diye bağırdı kadın. "Sesini dahi duymak istemiyorum."

"A-ama..."

"Bir daha oğlumun mezarında görmeyeceğim seni!" diyen kadınla sustu genç kız. "Adını dahi ağzına almayacaksın. Seni çok severdi. Senin için her şeyi yapardı ki beni bile karşısına almıştı. Değmezmişsin!"

Kadının sert ses tonundan çok söylediği ağır kelimeler Yaren'i bitirdi.

"Seni hiç sevmedim. Oğlum elimden gittiğinde...sahip çıkmak istedim ama iğrenç bir kızsın! Ne oğlumun sevgisini hak ediyorsun ne de benim saygımı!"

Telefon genç kızın suratına kapandı fakat kulağından çekemedi. Ne kadar süre öyle durdu bilinmez ama birden çığlık atarak yere devrildi ve hıçkırarak ağlamaya başladı.