Eksik Yan

FİNAL

"Yaren?" diyerek kapıyı tıklatan annesi ile bakışlarını duvardan çekti genç kız.

Aralık kapıdan kafasını uzatmış annesine baktı. "Biletleri hallettin mi?" dedi direkt.

Kadın derin bir nefes aldı. "Onu sonra konuşuruz, bir misafirin var." diyerek kapıyı açtı. Arda ufak bir tebessümle odaya girerken annesi sesini çıkartmadan kapıyı kapattı.

Yaren oturduğu yerden kalktı. "Arda?"

"Habersiz geldim, kusura bakma ama ne mesajlarıma döndün ne de aramalarıma." dedi elini ensesine atarken. "Merak ettim."

Derin bir nefes alan Yaren bakışlarını kaçırdı. "Bir şeyler oldu da...kusura bakma."

"Biliyorum." diyen Arda ile Yaren'in bakışları hızla onu buldu. "Annen beni aradı ve anlattı. Kaçmak yerine yüzleşmen gerekiyormuş."

Yaren'in gözleri irice açıldı. "Ne?"

Arda duymamazlıktan gelerek devam etti. "Neyden kaçıyorsun, Yaren? Benden mi, annesinden mi yoksa kendinden mi?"

"Hepsi." dedi genç kız dürüst olarak. "Duyduklarım...basit şeyler değildi Arda."

Genç adam başını salladı. "Öyle ama onların seni hayatını yönetmesine izin mi vereceksin?"

"Sadece gideceğim."

"Beni iyi dinle." dedi Arda net bir sesle. "Senden hoşlanıyorum, Yaren. Tamam bu aşk değil, büyük bir duygu da değil ama bunca kırgınlığın arasında öyle bir duyguda çıkmazdı. Sadece gitme diye demiyorum, karar senin ama insanların her dediği sözle hayatını değiştirmeye çalışırsan yaşamanın ne anlamı kalacak?"

Yaren öylece yüzüne baktı.

"Sevmek, sevilmek veya hissetmek kötü şeyler değil. Ölü bir insanı bekleyemezsin. Giden bir insan belki geri döner diye de yolunu gözleyemezsin. Hayat devam ediyor ve senin ona yetişmen gerekiyor. Durup izlersen sen kaybedersin ama devam da edersen sen kazanırsın."

"Arda..."

"Dinle." dedi hızla genç adam. "İzleyecek misin yoksa devam mı edeceksin?"

Yaren uzun bir süre Arda'ın gözlerine baktı.

"Devam edeceğim." dedi net bir sesle. "Ama bu şehirde değil."

Arda usulca başını salladı. "Son soru. Benimle mi bensiz mi?"

Yaren bakakaldı. "Ayrı şehirlerde olacağız."

"İstersen seninle gelirim."

"Ne?" dedi Yaren şaşkınlıkla.

"Burada beni tutan kimse yok, Yaren. Sadece acı veren anılarım var."

Yaren derin bir nefes aldı. "Düzenini mi bozacaksın?"

"Hayır." dedi Arda. "Düzen kuracağım. Ailemi kaybettiğimden beri bu şehri terk etmek istiyordum."

Yaren usulca başını salladı. "Düzen kuralım."

"Kuralım." dedi Arda gülümserken. "Ve merak etme hâlâ arkadaşız."

Yaren de gülümsedi. "Biliyorum."

"Bu sefer elinden tutmaya gelemedim." dedi başını eğen Arda.

Yaren omzunu silkelerken gülümsedi. "Senin için gelen birisi oldu." dedi Kerem'i düşünürken. "İnan bana senin içindi."

Gülümsedi. "Desene bir kez daha minnettar oldum."

"Bir kez daha?" derken tek kaşı havaya kalktı genç kızın.

"Senin güzel bir kalbini kırmadığı için minnattardım." dedi net bir sesle. "Şimdi ise seni bana emanet için minnattarım."

Başını salladı genç kız. "Acılarımızla beraber birbirimize emanetiz." dedi. "Ve bir gün komple kabuk bağladığımız da onu kıracağız ve güzel bir kelebek olarak devam edeceğiz."

"Dolmayan eksikleri dolduracağız." dedi Arda. "Eksik yanlarımız kalmayacak."

Yaren gülümsedi. "Kalmayacak."

•••

Sevgili olmadan biten tek kurgum sanırım. Ve kimse de ölmedi.

Aslında Yaren'i intihar ettirecektim ama o kadar gücünü yazmışken yaptıramadım. Her şeye rağmen ayağa kalkan bir kızı, birisi saçma konuştuğu için öldürmek içime sinmedi.

Umarım beğenmişsinizdir.

Bitirdiğiniz tarihi bırakır mısınız?

21.04.2019
01.43

Yeni texting kurgularımı duserkenkayboldum hesabında yazıyorum. Oraya da beklerim. Sevgiler.