Eksik Yan

2.9

Yaren baş ucunda duran çerçeveyi alarak sevdiği adama baktı. Özlem duyduğu yüzü bir süre izlerken artık kuruyan göz pınarlarından yaş akmıyordu.

"Bana kızgın mısın?" dedi fotoğrafı okşarken. "Annenin dediği gibi beni sevdiğine pişman mısın, Kerem?"

Odanın içinde bir hışırtı ilişki kulağına. Hızla kafasını fotoğraftan kaldırmasıyla karşısında gördüğü adamla afalladı.

"Kerem?" dedi şaşkınlık içinde.

Kerem, yüzünden eksik olmayan gülümseme ile yanına otururken Yaren nefesini tutarak onu izledi. Kalbi sanki atmayı unutmuştu.

"Sana neden kızayım?" dedi Yaren'in yüzünü okşarken. "Bunu kendine neden yapıyorsun Yaren'im?"

Genç kız zorla yutkundu. "Buradasın."

Kerem usulca başını sağa eğerek sevdiği kadının gözlerine baktı. "Ben hep buradayım Yaren'im. Sadece görmüyorsun ama hisset."

"Kerem." dedi hıçkırarak. "Özür dilerim."

Genç adam, kızı kollarının arasına alırken saçlarına bir buse kondurdu. "Dileme. Sen bir şey yapmadın Yaren. Aksine hayatına devam etmezsen en kötü şeyi yapacaksın."

Yaren, oğlanın boynuna yüzünü gömerek özlediği kokusunu ciğerlerine doldurdu. Özlemle defalarca soludu ama hiçbirini geri vermedi. İçine işlesin istiyordu.

"Annen..."

"Sadece canı yanan bir kadın." diyerek lafını kesti. "Haklı demiyorum çünkü haksız. Seni çok seviyorum, Yaren ve bundan hiç pişman değilim. Bencil bir adam değilim. Sana hep beni düşün, başkası olmasın diyemem ki hakkım yok."

Yaren tam ağzını açmıştı ki Kerem parmağını dudağına bastırdı.

"Sev, sevil ve yaşa Yaren." dedi Kerem. "Hatta kırıl, üzül. Normal bir genç koz gibi yaşa, oturup benim için üzülerek hayatını çürütme. Bunu kendine yapma. Ben seni hep izliyor olacağım, hep yanında olacağım ama bunları yaşadığın için kızgın olmayacağım aksine seninle gurur duyacağım."

Yaren hıçkırdı. Ellerinin tersiyle yanaklarını silerken sevdiği adama baktı.

"Aklından geçenleri çok iyi biliyorum." dedi Kerem'in gözleri dolarken. "Ölmek istiyorsun."

Yaren bakışlarını kaçırsa da başını salladı. "İstiyorum, hep istedim."

"Annene bunu yapamıyorsun." dedi Kerem, sanki karşısındaki kızın içini okuyormuş gibi. "Kendi gücüne ihanet edemiyorsun."

"Yapamıyorum." diye fısıldadı Yaren. Başını kaldırıp içinde kaybolduğu gözlere baktı. "Seni özlüyorum Kerem."

Kerem yaklaşıp alnına bir buse kondurdu. "Bir gün hasret gidereceğiz." dedi sevdiği kadının yanağını okşarken. "Ama o zamana kadar hayatını yaşa, Yaren."

Yaren usulca başını salladı. "Kırgın değilsin değil mi?"

Kerem güldü. "Değilim, Yaren. Şu düşünceyi yok eder misin artık?"

"Edeceğim ama önce bir şey yapmam lazım." dedi ve Kerem'e sımsıkı sarıldı. "Seni eskisi kadar dolu dolu sevmediğim için özür dilerim. Yerin hep aynı ama sevgi..."

Yaren'ı hafifçe iteklemesiyle sustu genç kız. Kerem kızın yüzünü avuçlayarak gülümsedi.

"Ölü bir insanı, yaşadığı zamanki gibi sevemezsin Yaren. Sevgi görmek, hissetmek ister ve onlar olmazsa sadece duygusu kalır, heyecanı ve tutkusu değil."

"Tekrar gel." dedi Yaren dolu gözlerle. "Ve teşekkür ederim, Kerem."

Genç adam kızın yanağını öperek ayağa kalktı. "Herkesten önce kendini sev, Yaren. Herkesin lafı seni kırmasın, içini en iyi sen biliyorsun ona göre yaşa. Bu annem dahi olsa dinleme çünkü büyük olmaları hatasız olacakları anlamına gelmiyor." Birkaç adım uzaklaştı. "Seni her daim seveceğim, Yaren'im."

Genç kız aniden sıçrayarak doğrulurken elinde tuttuğu çerçeveye baktı. Ter biriken alnını silerek yanına baktı. Annesi tam yanında yatıyordu. Gülümsedi ve yanağına bir buse kondurarak sarıldı.