kim taehyung the best decision I've taken in my life.

I'm Sorry.

                   *Jeon Jungkook*

-04.03.19

Saat 7.40'dı uyandığımda.Rahat yatakta dönüp durdum biraz.Dün olanlar aklıma gelince istemsizce gerildim.Yataktan kalkıp lavoboya girdim ve üstümü değiştirdim.

"Ne bugün mü ?"

".."

"Sorarım.Ama biraz kendimle ilgili birkaç şey konuşmam gerek.Sonra da bunu söylerim."

".."

"Görüşürüz."

Kapattığım telefonu cebime atarken askılıktan ceketimi alarak dışarı çıktım.

______

"Bay Kim meşgul mü ?"

"Birazdan biter toplantısı.Bekle istersen."

"Peki."

15 dakika sonra

Kapının önünde beliren tanıdık cüsseyle adımlarımı ona ilerlettim.

"Bay Kim biraz konuşabilir miyiz ?"

"Ne konuşmak istiyorsun ?"

"Dün..ile ilgili."

"Odama geçelim."

Odaya doğru ilerleyip vakit kaybetmeden içeri girdik.Karşı koltuğuna oturduğumda o da yerini almıştı.

"Özür dilerim."

"Ne yapmamı bekliyorsun ?"

"Sadece..ileri gittiğimi düşündüm.Daha doğrusu farkındayım."

"İyi."

Biraz şaşkınlık birazsa hayal kırıklığı ile gözlerimi ona çevirdim.Bakışları önündeki kağıtta geziniyordu.Ayaklandım ve ona doğru ilerledim.

"Hiçbir şey demeyecek misiniz ?"

"Hayır."

Aniden bana döndü ve bir süre gözlerimiz arasındaki köprüden geçti kelimeler.Biraz daha yaklaşıp boyumuzu eşitledim.Dudaklarına yaklaşıp kendiminkileri onunkine bastırdım.Elleri belimi buldu ve sıkıca kavrayıp kucağına aldı.Elleri sırtımda hafif hareketlerle dolaşırken ellerimi boynuna sarıp daha sıkı sarıldım dudaklarına.Belki bu şekilde anlardı derdimi.Dudaklarımız hoş bir sesle ayrıldığında başımı yüzüne bakmadan omzuna yasladım.

"Sanırım sizin rahatlatma stiliniz çok iyi geldi bana ve ben çok gerginim."

Elleriyle saçımı okşadı.

"Tabi ki iyi gelecek.Sonuçta benim yöntemim."

Kafamı kaldırıp yüzüne baktım.

"Sadece affettiğinizi bilsem bile biraz olsun rahatlayacağım.Patronuma yan çizmiş olmak kendimi kötü hissettiriyor."

"Öyle mi ?"

Kafasını geriye attı ve biraz gülümsedi ardından hâla kucağında olan bedenimin sırtını okşarken yüzünü ciddiyet bürümüş halde suratıma baktı.

"Kendini nasıl affettirmeyi düşünüyorsun ?"

"Bilmiyorum.Özür yetersiz mi ki ?"

"Öyle."

"Öyleyse ne yapmalıyım ?"

"Eve gidelim mi ?"

Kucağından kalkarak üstümü düzelttim ve kapıya doğru ilerledim o da arkamdan geliyordu.Birden gelen mide bulantısıyla bir şey diyemeden lavoboya koştum.