Op zoek naar Lisa

Hoofdstuk 1

Billenmans had ik hem liefkozend als bijnaam gegeven.

Dat hem dit eigenlijk totaal geen eer aan deed wist ik wel, maar oh wat een paar prachtig gevormde billen had deze man. We hebben meer dan genoeg goed gebouwde 'sportspieren' op onze fitnessclub, maar niemand kan tippen aan "mijn" Billenmans"

Negen maanden geleden zag ik hem voor het eerst. Na 2 afschuwelijk dramatische jaren was ik alle ellende en vernederingen zo zat, dat ik besloot mijn vadsige lijf naar de fitnessclub te slepen. De drempel was op zich niet zo hoog daar ik in het verleden ook veel getraind had, maar mijn lichaam was zo sterk afgetakeld door ziekte en stress dat het toch een dilemma voor me geworden was.

Vanaf dag 1 had ik hem al in het vizier. Ik schat hem zo'n 1,89m lang, mooi mannelijk gezicht met altijd zo'n 2 á 3 dagen oud stoppelbaardje, doordringende blauw grijze ogen en een zeer, maar dan ook zeer goed gebouwd lijf. Tenminste, dat vind ik. Hij is gespierd maar niet TE. Hij is fanatiek, maar niet TE. Zijn benen zijn strak, maar ook hier niet TE. Niets is TE bij hem. Alles is prachtig in proportie.

Ik bloos van mijn eigen gedachte. Of datgene waar ik nu aan denk ook in proportie is weet ik natuurlijk niet, al moet ik eerlijk toegeven dat ik wel eens stiekem heb zitten staren als hij met zijn rug op het bankje lag terwijl hij borst oefeningen deed. De gladde stof van zijn trainingsbroek gaf wel het een en ander prijs, maar niet op zo'n manier dat ik in kon schatten of hij goed "geproportioneerd" was of niet. Vermanend spreek ik mezelf toe. "Je lijkt wel een puber. Verman jezelf alsjeblieft! Je gaat weliswaar scheiden, maar dan nog. Daarbij denk ik ook niet dat je kinderen heel blij worden van een mama die ligt te rollenbollen met een bijna 15 jaar jongere man. Tenminste, dat vermoed ik dat dat ons leeftijdsverschil is."

Na een maandje of twee kwam ik er pas achter dat hij officieel Markus heette. Iedereen noemden hem Mark en omdat ik geen reden had daar aan te twijfelen, zwijmelde ik onwetend 2 maanden lang over een man genaamd Mark die mij een sexuele wereld liet ontdekken die ik nooit heb gehad.

Gepijnigd sluit ik mijn ogen, terwijl ik voor straf sneller en sneller de tredes van de hometrainer rond laat gaan. Oh ik maak me geen illusies hoor. Spiegels genoeg namelijk op een fitnessclub. Spiegels die mij keer op keer, meer dan duidelijk laten zien dat ik de eerst voorlopige jaren nog wel op de fitnessclub zal moeten vertoeven. Zodra ik mijn ogen open, zie ik dat Markus met een van de prachtige jonge fitnessbabes staat te praten. Hij slaat zijn arm om haar middel en geeft haar een kus op haar wang.

Vreemd genoeg schrik ik van het schouwspel hier voor me. Ten eerste heb ik hem nog nooit zo aanhankelijk gezien met iemand en ten tweede ben ik overdonderd over het gevoel wat dit me geeft. "Serieus Lisa, je had toch niet echt verwacht dat een man als Markus iets zou zien in een vrouw als jou?! Je kent het verhaal van het lelijke eentje toch? Hij is overduidelijk een zwaan. De rest kun je zelf wel invullen."

Ietwat verslagen ben ik die dag van mijn fiets gekropen en heb de training gelaten voor wat het was. Vele malen zou hij nog met het desbetreffende meisje, die de naam Amber bleek te dragen, op de club verschijnen. Zij was de enige waar hij zichzelf bij was, waar hij mee schaterlachte en eindeloze gesprekken mee voerde tussen de trainingen door. Ach ik gun hem zijn geluk en laten we wel wezen, ik kan natuurlijk niet tippen aan een prachtig strak getraind vrouwtje van in de 20. De spiegel geeft me de bevestiging die ik eigenlijk niet wil hebben maar ga toch met opgeheven hoofd verder met mijn ronde. Ik ben toch maar mooi 20 kilo afgevallen en ook al wordt ik nooit zo mooi als Amber, ik ben trots op mezelf. Ja dat durf ik eindelijk oprecht te zeggen. "Ik ben trots op mezelf!" Nu op naar de volgende 20.

Maanden zijn inmiddels verstreken en kilo's verdwenen navenant. De spiegels zijn nog steeds niet vriendelijk voor me, maar de toenemende complimenten dat ik er beter uitzie doen me goed. Ben nog steeds verre van zelfverzekerd, maar het praatje laatst met een van de populaire "sportspieren" van de club, zijn hulp bij mijn training en de daarbij behorende jaloerse blikken van een paar van de jonge fitnesstutjes, zijn de cadeautjes die er voor zorgen dat alles bij elkaar genomen de wereld er voor mij steeds beter uit begint te zien. De weg naar boven is ingezet en dat doet me goed. Vernederd ben ik meer dan genoeg, dat is afgelopen nou. De weg naar verandering is ingeslagen.