Op zoek naar Lisa

Hoofdstuk 7

P.O.V. Marcus

Kwaad maar ook opgelucht sluit ik even mijn ogen. Het warme water kalmeert me. Gelukkig maar. Ik had haar bijna zelf kunnen vermoorden toen ik zag dat ze er tussenuit geknepen was. Ben nog nooit zo snel mijn bed uit gekomen. Het was net alsof Amber me waarschuwde. Zou er soms een lijntje bestaan tussen deze beide vrouwen? Oh alsjeblieft niet, want ik heb nooit de behoefte gehad mijn zus te neuken.

Grinnikend merk ik hoe ongemakkelijk Lisa met haar billen tussen mijn benen in schuift. Ze doet haar uiterste best mij niet aan te raken, maar dat is natuurlijk onmogelijk in zo'n klein bad. Om haar een beetje te pesten duw ik mijn benen tegen haar koude huid. Ik heb met haar te doen, ondanks de schrik en de pijn die ze me bezorgd heeft vanavond. Wat moet er in haar omgegaan zijn, dat ze dit wilde doen? Ik dacht juist dat het langzaamaan weer beter met haar ging.

Als ik mijn ogen open, zie ik haar als een in elkaar geslagen vogeltje voor me zitten. Haar armen om haar naakte lijf geslagen. Ze heeft het overduidelijk nog ijskoud. Ze durft niet verder onder uit te zakken in het warme water, bang dat ze me aanraakt. Waarschijnlijk ook bang dat ik kwaad zal reageren. Een zucht wordt uit mijn longen geperst. Verdomme waarom doet het me zo veel of het goed met haar gaat of niet? Is dat mijn schuldgevoel ten opzichte van Amber? Ik weet het niet. Daar krijg ik misschien wel nooit antwoord op. Maar dat ik niets liever zou willen dan Lisa van de dood af houden is een antwoord dat ik voor mezelf zeer duidelijk heb.

Voorzichtig pak ik haar bij haar schouders en trek haar naar achteren. Eerst werkt ze wat tegen, maar uiteindelijk laat ze zich verslagen tegen me aan vallen. Ze is moe, anders had ze zeker meer tegengas gegeven. Met haar voet over de rand, zodat het bad niet rood kleurt van haar bloed, leunt ze zacht tegen mijn borst. Haar lichaam is koud, nog steeds. Mijn lid raakt net haar zachte billen, iets wat niet goed werkt op mijn gemoedsrust. Ik wil nu geen stijve krijgen, of fantaseren over iets waar ik niets mee kan. Nou ja, normaal wel, maar nu is het beter van niet.

Om het niet te intiem te maken, heb ik mijn armen op de rand van het bad gelegd. Mijn ademhaling probeer ik zo normaal mogelijk te houden door aan rare dingen te denken. Laatst was er een programma op tv over mensen die sprinkhanen en wormen eten. Dat vond ik zo walgelijk, dat dat beeld me wel helpt niet opgewonden te raken.

Plots voel ik haar koude lichaam zachtjes schokken. Ik besef dat ze huilt. De manier waarop ze 'Sorry' fluistert gaat me door merg en been. Beschermend sla ik mijn armen om haar heen. "Het geeft niet" mompel ik met mijn lippen tegen haar natte hoofd. "Je bent er nog en dat is het allerbelangrijkste"

Ze nestelt zich nog dieper in mijn omarming waardoor mijn 'arm' geslachtsdeel tussen haar lekkere billetjes in komt te liggen. Dit is wel heel erg gemeen, bedenk ik getergd en voel hoe hij langzaam stijver wordt. Het is nu mijn beurt om Sorry te fluisteren.

Echter in plaats van van me weg te draaien, wat ze ook gemakkelijk had kunnen doen, begint ze met haar billen over mijn lid te wrijven. "Oh dit is niet goed, kreun ik zacht. Maar sterk genoeg om haar van me af te duwen ben ik niet. Het is zo lekker! Mijn pik is inmiddels zo stijf dat ie nog beter tussen haar billen door schuift dan net. Iets wat het gevoel alleen maar versterkt.

"Jezus Lisa wat doe je me aan?" Mijn lippen raken fluisterend haar oor. Mijn handen hebben inmiddels hun weg gevonden over haar mooie borsten, die ik met zorg masseer. Ik wordt bijna gek als ze een beetje tegen me omhoog kruipt, waardoor ik haar maar ietsje hoef te draaien en ik kan zo mijn stijve in haar poesje steken. Is dit wat ze wil? Wil ze dat ik haar zo vanachter neem, hier in bad?

Haar ademhaling versnelt. Jeetje ja ik heb gelijk! Dit is wat ze wil! Tientallen kussen druk ik in haar ranke hals, terwijl mijn handen inmiddels op gepassioneerde wijze haar lichaam verkennen. Al die tijd, blijft ze met haar billen sensueel over mijn stijve lid wrijven of tikt ze uitdagend met haar lipjes tegen mijn eikel. Wat is dit een lekker geil vrouwtje zeg! Zelfs met Suzanne - mijn ex - heb ik nooit zulk soort dingen gedaan in al die jaren dat we een relatie hebben gehad.

Als Lisa dan ook in de goede positie draait, is er niets meer wat me tegen kan houden. Geen moraalridder meer in mijn hoofd die een goede reden kan bedenken dit niet te doen. Kreunend geniet ik van het heerlijke gevoel als ik langzaam bij haar naar binnen glij. Trillend ligt Lisa in mijn armen. Onze lichamen inmiddels warmer dan het water.

Alsof ze zijdelings op mijn schoot zit, met haar benen opgetrokken, houd ik haar in mijn armen. Mijn pik diep in haar. Beide roerloos. Ik voel haar hartslag tegen mijn lid aan tikken. Ze slaat haar arm om mijn nek en kijkt me bijna wanhopig aan. Ze slikt zichtbaar. Blijkbaar net zo'n droge mond als ik. Water genoeg om ons heen maar niet om te drinken, bedenk ik cynisch.

Dan drukt ze haar billen naar beneden. Haar blik nog steeds verbonden met de mijne. Fronsend van ingehouden opwinding houd ik mijn adem in. Mijn hemel! Dit zou verplicht moeten worden in elke relatie. Dit is zo intiem, zo lekker en oh zo geil!

Eerst dacht ik nog om haar te vragen of ze hier nu wel aan toe was, na zo veel emoties . Maar na het zien van de blik in haar ogen, hoef ik haar niets meer te vragen. Wulps begint haar onderlichaam te bewegen. Haar arm strakker om me heen geklemd, zodat ze in de goede positie blijft zitten. Mijn arm ligt rond haar taille. Af en aan belanden haar borsten op mijn arm, als ze opgewonden op en neer beweegt.

Ik voel hoe ze haar kutspieren aanspant. Wat een heerlijk gevoel geeft dat toch voor mij. Nog steeds kijkt ze me aan. Zo lekker te zien wat het stoten van mijn stijve in haar hunkerende lijf met haar doet. Hijgend drukt ze haar lippen op de mijne. Ongeduldig eist ze mijn tong op. Lisa is nu echt op stoom. Als in een soort paringsdans, verhoogt zich het tempo waarmee we elkaar opwinden. Mijn benen trillen. Lang zal het niet meer duren voordat ik mijn climax bereik.

"Oh Marcus ik hou het niet meer!" Kreunt Lisa opgewonden. Wat lekker om haar dit te horen zeggen. "Ik ook niet schatje, ik ook niet! Kom maar!" Moedig ik haar aan, waarna ik haar als het ware naar beneden duw om nog dieper in haar te stoten. "Fuck ja, ik kom! Ohh Jaaa, Ohh Marcus ik kom!"

Haar woorden en de manier waarop ze mijn naam kreunt helpen mij over de denkbeeldige drempel. Luid kreunend, spuit ik mijn zaad in haar kronkelende, schokkende lichaam. Met inmiddels twee armen om me heen geslagen, trilt ze nog na. Haar lippen herhaaldelijk kussend in mijn nek. "Wat doe je me aan?" Fluister ik met mijn lippen tegen haar wang en kreun nogmaals als ze haar tanden zacht in mijn oor zet. Haar tong speelt met mijn lelletje. "Lisa houd op, of ik neuk je nog een keer" Haar lach voelt als een verademing. Als een prachtig lied op een mooie zondagmorgen.

Waarom ziet ze toch niet, hoe mooi ze is? Hoe veel ze te bieden heeft aan iemand die haar WEL ziet. Ik zal er dan ook alles aan doen, haar geestelijk weer op de rit te krijgen. Dan moet ik wel niet meer met haar gaan badderen, bedenk ik quasi schuldbewust en grinnik als ze haar billen uitdagen tegen me aandrukt. "Lukt je nu toch niet zo snel nog een keer" zegt ze uitdagend en lachend geeft ze me een zoen. "Zolang we maar niet van elkaar gaan houden" vervolgt ze tot mijn schrik "want dan is het einde naderbij" "zodra ik van iemand ga houden, gaat het mis"

Ze kijkt me zogenaamd lachend aan, maar haar woorden gaan dwars door mijn ziel. Dus zo ver is ze al. Ze heeft geen geloof dat iemand ooit nog van haar zal houden. Seks ja, maar houden van, nee. Ik wil glimlachen om haar gerust te stellen, maar dat gaat niet. Dan knapt er iets in mijn hoofd. Zo ver was mijn zusje dus ook. Zo ver moet je dus gaan, om uiteindelijk het leven niet meer aan te kunnen. Geloven dat liefde niet meer bestaat. Wat een eenzaamheid moet dat zijn.

Geëmotioneerd pak ik haar strak vast. Woorden schieten te kort. Ik kan niets meer zeggen. Wil ook niets meer zeggen, want alles zal te veel zijn. Huilend liggen we in elkaars armen. De een vanwege haar ongeloof in de liefde, de ander in wanhoop dat hij haar niet op tijd in kan laten zien, dat liefde nog bestaat. Ik kan het haar immers ook niet beloven. Plots haat ik mezelf. Ik wil haar helpen, maar eigenlijk maak ik het allemaal alleen nog maar erger. Morgen kan ik misschien beter nadenken, wanneer haar naakte hulpeloze lichaam niet zo tegen me aan gedrukt ligt. Morgen zie ik het misschien weer helderder. Morgen...... Misschien....