Lena [licht, fakkel, zonnestraal] had nooit gedacht dat ze ooit oog in oog zou staan met haar gereïncarneerde vorm. Haar ontmoeting met Helena laat haar beseffen hoe kort haar leven maar was. Hoe mooi het had kunnen zijn als ze niet op Zeus zijn ava...
"Als ik niet op Helena zou lijken, zou je hier dan ook naast me zitten?" De vraag bleef in de lucht hangen. Apollo bekeek me, zonder een woord te zeggen. Ofwel wist hij niet wat te zeggen, ofwel was hij zijn woorden goed aan het wikken en wegen.
"Je moet me geen dingen vragen waarop ik geen antwoord heb." zei hij dan toch. "Zo'n als-als verhalen ... We zouden nooit weten hoe het dan zou gegaan zijn." Ik rolde meteen met mijn ogen. "Maar wat ik wel weet, is dat ik de verschillen zie tussen jullie twee. De toon van je stem. De manier waarop je glimlacht. Er zijn genoeg verschillen tussen jou en Helena, dat het onmogelijk is om jullie als één persoon te zien."
"Dat zeg je alleen maar omdat je je verplicht voelt." mompelde ik. Mijn blik had ik ondertussen terug voor me gericht. Toch voelde ik Apollo's ogen nog steeds op mij. "Denk je echt dat ik hier zou zijn als het me allemaal om Helena zou te doen zijn? Om haar weer tegen het lijf te lopen en te moeten zien hoe ze gelukkig is met Hades en niet met mij?"
Hij schraapte kort zijn keel, alsof de woorden ook effect hadden op zichzelf. "Ik ... Ik weet net zoals jij niet waarom ik hier zit. Misschien uit schuldgevoel om wat mijn vader je heeft aangedaan. Misschien uit schuldgevoel omdat ik Helena haar geluk niet gun met Hades. Soms reageer je impulsief en weet je pas na een tijd waarom je iets precies hebt gedaan."
Hij stond recht en wou de tuin verlaten, maar ik hield hem tegen. Mijn hand had die van hem vastgepakt. Apollo bleef abrupt staan, zijn ogen keken in die van mij. "Blijf ... alsjeblieft." mompelde ik.
Misschien was het omdat ik me eenzaam zou voelen als hij weer zou weggaan. Of omdat ik hem ergens wel begreep. Hij had het de laatste tijd ook niet gemakkelijk gehad. Net toen hij dacht dat hij iemand gevonden had waarmee hij de rest van zijn leven wou delen, koos ze voor iemand anders.
"Waarom?" Het woord kwam redelijk snel uit zijn mond. Het was het woord dat ook in mijn gedachten rondspookte nu. Waarom wou ik dat hij bleef? Ik had er zelf geen antwoord op.
"Ik ... Het spijt me. Niemand heeft het gemakkelijk gehad de laatste tijd. Helena en Hades met dat hele gedoe met Artemis. Jij door hun relatie. En nu ik ... Ik die moet toekijken hoe iedereen gelukkig is en een leven heeft, terwijl ik voor altijd een geest zal blijven. Iets dat niet hoort te bestaan."
Apollo zette zich op zijn knieën naast me. Zijn hand pakte mijn arm vast. "Dat moet je niet zeggen. Iedereen heeft evenveel recht om te bestaan. Jij hebt gewoon ongeluk gehad. Zo'n momenten zijn er bij iedereen. Bij de ene wel groter dan bij de andere maar toch ... Hades en Helena hebben je nu de kans gegeven om terug te leven. Als geest of als mens, veel verschil maakt dat toch niet?"
Ik haalde mijn schouders op. "Ik wil gewoon wat Helena en Hades hebben." mompelde ik, wat beschaamd om dat net met hem te moeten bespreken. "In het Elysium was ik alleen. En hier heb ik net datzelfde gevoel. Ik kan nooit terugkeren naar de aarde. Ik blijf gevangen in een wereld waarin ik nooit iemand zal ontmoeten. Ik kan niet naar plaatsen gaan en daar mensen ontmoeten. Geen vriendschappen opbouwen met nieuwe mensen. "
Apollo legde zijn arm om me heen. "In het begin is het altijd moeilijk om aan zo'n zaken te wennen, maar ik weet zeker dat het goed komt." Hij grinnikte zachtjes. "En daarbij, er zijn hier genoeg geesten waar je mee bevriend kan worden. Het is dan wel nog steeds binnen het paleis maar toch ... Zelfs hier zijn er veel mogelijkheden."
"Ik ben er zeker van dat er hier wel iemand rondloopt die voor jou gemaakt is. Als zelfs Hades, eenzaam en alleen in de onderwereld Helena heeft kunnen ontmoeten ... Dan is alles mogelijk naar mijn gevoel." Ik kon een grinnik niet onderdrukken om zijn woorden. "Je hebt gelijk. Ik zie het veel te somber in. Helena en Hades hebben me een tweede kans gegeven en die moet ik me beide handen grijpen."
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
