Lena [licht, fakkel, zonnestraal] had nooit gedacht dat ze ooit oog in oog zou staan met haar gereïncarneerde vorm. Haar ontmoeting met Helena laat haar beseffen hoe kort haar leven maar was. Hoe mooi het had kunnen zijn als ze niet op Zeus zijn ava...
Apollo schoof een klein doosje naar me toe. Het was onze derde date vandaag, bijna drie weken na ons gesprek. Na de goede raad van Hades. Na het moment waarop we dit eindelijk een kans gegeven hadden.
"Wat heb je nu weer voor me meegebracht?" De glimlach om mijn lippen klonk zelfs door in mijn stem. Hades die een paar stoelen verderop aan de eettafel zat grinnikte. Ik lette er niet echt op. Apollo, die voor me zat, had mijn volledige aandacht.
"Gewoon." zei hij, terwijl hij wat geforceerd glimlachte. Zijn hand krabte aan zijn nek. Ondertussen kende ik hem al genoeg om te weten dat dat zenuwen waren. Maar waarom?
"Gewoon?" herhaalde ik zijn woorden. Ik pakte het doosje langzaam vast en opende het, om daarna met open mond naar hem te kijken. "Gewoon?!"
Apollo legde zijn hand om mijn pols, een bezorgde blik was te lezen in zijn ogen. "Vind je het niet mooi?" Zijn ogen gingen kort van het doosje terug naar mijn gezicht. "Ik denk dat het eerder het gewone aspect is." Hades moeide zich nog even vanop zijn plaats. Hij had duidelijk moeite om zijn lach in te houden.
"Ik breng toch altijd iets mee als ik naar aarde ben geweest?" Ja, inderdaad, maar nog nooit had hij zoiets duurs meegebracht. En aangezien we aan het 'daten' waren zoals dat in deze eeuw heette, was dit echt wel verrassend. Vooral om een ketting met edelstenen in mijn tijd een teken was voor een volgende stap.
Apollo leek mijn paniek opeens te begrijpen. Zijn duim wreef dan ook geruststellend over mijn hand. "Dit is niet wat je denkt. Ik weet dat we het rustig aan gaan doen. Het is een cadeau om te laten zien hoeveel ik om je geef. Niets meer en niets minder."
Apollo stond recht en liep om de tafel heen, naar mijn plaats. Door het hoogteverschil moest ik rechtstaan, zodat hij de ketting om mijn nek kon doen. Zijn handen streelden nog even mijn schouders voor ik me met een brede glimlach omdraaide.
"Hij is echt prachtig." Mijn compliment over zijn cadeau deed hem breed glimlachen. Ik sloeg mijn armen om hem heen en drukte daarna mijn hoofd tegen zijn borst.
Het was voor ons alle twee nog wennen om lichamelijk contact te hebben zoals knuffels, en een kus was er ook nog niet geweest, maar toch vond ik dat een knuffel nu wel op zijn plaats was.
Zijn armen vonden hun weg naar mijn middel. "Zoals ik gehoopt had." Ik draaide mijn hoofd zodat ik naar hem kon kijken, ondertussen vergetend dat we een publiek hadden in de eetzaal.
Hij boog zich naar voor en drukte wat onhandig een kus op mijn voorhoofd. Om me daarna met een schaapachtige glimlach aan te kijken.
Ik wou net nog iets zeggen toen de deur geopend werd. Het maakte verschrikkelijk veel lawaai omdat het tegen de muur botste.
Helena kwam met brede passen op ons afgestapt. Haar ogen keken vastberaden. Haar handen in vuisten gebald. Ze liep Apollo en mij voorbij en stopte op de plaats tegenover Hades. Daar zette ze haar handen op de stoel en sprak de verrassende woorden: "Ik ga Zeus laten boeten voor wat hij gedaan heeft. En de enige gepaste straf is de dood."
"Ik ga hem vermoorden voor wat hij mijn moeder heeft aangedaan."
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
A/N: Dit was de epiloog. Apollo en Lena gaan jullie nog wel kunnen volgen in My life as his goddess ;)
