အိမ္မက္ဆိုးအျဖစ္မက္ေနဆဲ ကားအက္စီးဒန္႔ တစ္ခုက
က်ေနာ့္ အၾကားအာ႐ုံေတြကိုဘဲ ဆုံး႐ွဳံးေစခဲ့တာမဟုတ္...
သုံးႏွစ္လုံး အခ်ိန္ေပးကာ ႀကိဳးစားခဲ့ရတဲ့ Idol
တစ္ေယာက္ျဖစ္ခ်င္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္အိမ္မက္ေတြကိုပါ
ထာဝရ ဆုံး႐ွဳံးခဲ့တဲ့ေနာက္မွာ...
က်ေနာ္ ေလာကႀကီးကေနေတာင္ ေပ်ာက္ကြယ္
သြားခ်င္ခဲ့သည္....
ငယ္ငယ္ကတည္းက ခင္လာခဲ့သည့္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔အတူ
အိမ္မက္တစ္ခုကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ခဲ့မယ္လို႔
ထင္ခဲ့ေပမဲ့....
ကံၾကမၼာ အလွည့္အေျပာင္းတစ္ခုမွာ ...
က်ေနာ္က အ႐ွဳံးသမားတစ္ေယာက္လို
က်န္ရစ္ခဲ့ရသည္ေလ..
က်ေနာ္ ေဆး႐ုံေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ပြဲဦးထြက္ကိစၥေတြထဲ ပါဝင္ေနရလို႔ဆိုၿပီး စာေလးေတြႏွင့္ ပန္းစည္းလက္ေဆာင္တခ်ိဳ႕သာ ပို႔ခဲ့ၿပီး ...
က်ေနာ့္ကို တစ္ခါမွ်ပင္ လာမၾကည့္ခဲ့ေသာ
သူငယ္ခ်င္းေတြကို ..
က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းလို႔ သတ္မွတ္ခဲ့မိတာ..
က်ေနာ့္ရဲ႕ တစ္ဖက္သတ္အျမင္သက္သက္သာ ျဖစ္ခဲ့ပုံ...
က်ေနာ့္ေၾကာင့္ အိမ္မက္ေတြကို လက္ေတြ႕ျဖစ္လာေစမဲ့
စင္ျမင့္ထက္ဆီ တက္လွမ္းရမဲ့ကိစၥကို ထာဝရ ရပ္ဆိုင္းသြားဖို႔...မေမွ်ာ္လင့္သလို လိုလည္းမလိုလားခဲ့ပါ...
ဒါေပမဲ့...
တစ္ဖြဲ႕သားတည္းလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ က်ေနာ့္ကို
တစ္နာရီေလးေလာက္ေတာင္ အခ်ိန္မေပးခဲ့ၾကသည့္
သူေတြက....
က်ေနာ့္ ေနာက္ခံမိသားစု အသိုင္းအဝိုင္းေၾကာင့္သာ
က်ေနာ့္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့ၾကသည္ကို အနာေပၚအနာဆင့္
သလို သိခဲ့ရသည္....
တကယ္ေတာ့...
သူတို႔ေတြ အားက်ၿပီး...အင္းးး မနာလိုျဖစ္ၾကတဲ့
က်ေနာ္တို႔ မိသားစုက ထင္သေလာက္ မေႏြးေထြးပါေလ...
က်ေနာ္ မူလတန္းကတည္းက အိပ္ရာခြဲအိပ္ၾကသည့္
က်ေနာ့္မိဘေတြအေၾကာင္း အျပင္လူေတြ မသိတာ
က်ေနာ့္မိဘေတြရဲ႕ အမ်ားေရွ႕ ဟန္ေဆာင္ေကာင္းႏိုင္မူပင္...
