I'm so sorry (Niall Horan)

Hoofdstuk 16

Hey lezers! Ik wil jullie heel erg bedanken! Ik heb met dit boek nu ook de 1K bereikt heel erg bedankt naar alle mensen toe die al mijn hoofdstukken voten en lieve comments achter laten :) Ik ben jullie daar heel dankbaar voor want het beteken heel veel voor mij. Als jullie willen dat je dit hoofdstuk echt mee maakt over hoe ik het heb bedacht en hoe Robin he bedoelt moet je even op de medialink klikken. Het is een playlist van een hele goede pianist. Luister het tijdens het lezen en het hoofdstuk wordt in eens echter dan het lijkt. Mocht de link het niet doen of lees je op je telefoon het heet: Ludovico Einaudi - ISLANDS (Full Album) Thnx xx Sofie

*Amsterdam, AMC*

Robin's POV:

"Draai maar weer terug naar mij, Robin." zegt mijn arts. Hij kijkt nog een keer goed naar mijn knieen en mij naar mijn litteken op mijn rechterbeen. Dan knikt hij. "Oke trek je broek maar weer aan en kom dan maar weer terug naar de spreek kamer." zegt hij en hij wast zijn handen. Ik knik en trek mijn licht blauwe spijkerbroek weer aan. Ik zoek mijn zwarte Nikes en trek die over mijn zwarte enkelsokjes aan. Ik loop langzaam en bewust terug naar een ander wit kamertje. Mijn ouders zitten op 2 bruine stoelen tegenover de arts. Ik ga op een stoel naast mijn vader zitten. Hij pakt mijn hand. De arts pakt een paar zwarte papieren uit een map die op tafel ligt. Hij laat het zien. "Robin dit zijn de foto's die er vanochtend zijn gemaakt." zegt de arts terwijl ik aandachtig naam mijn röntefoto's kijk. Ik zie mijn knie als bot op de foto. Ik zie mijn boven been in mijn heup staan. Ik zie mijn voeten van de zijkant recht naar voren staan. Ik kijk op en zie mijn arts glimlachen. "Alles ziet er prima uit Robin." zegt hij. Langzaam valt er een traan van geluk over mijn wang. "Je bent helemaal genezen van alle wonden en breuken, we vragen je nog steeds om voorzichtig te doen maar voor de rest mag je alle bewegingen maken die je wil." zegt hij. Ik voel dat mijn vader een kneepje in mijn hand geeft. ik kijk hem aan en glimlach. Mijn moeder strekt haar hand uit naar de arts en bedankt hem hartelijk. Mijn vader en ik doen het zelfde. En langzaam vertalen we het ziekenhuis. Als ik thuis kom bel ik meteen Niall. "Met Niall." hoor ik zijn lieve stem zeggen. "Hey Nialler, Die keer raden wat ik nooit meer terug hoef?" vraag ik. Ik hoor hem nadenken, "Louis?" vraagt hij en ik hoor hem grinneken, "Nee gekkie, Louis is harstikke lief!" Ik hoor hem grijnsen. "Heb ik concurentie Robin?" zegt hij. "Nhee Niall. Louis is lief maar jij bent nog 1000 maal liever." zeg ik streng tegen hem. "Bedankt voor het compliment ik zal het onthouden."zegt hij. Ik krijg een grijns op mijn gezicht van de toon waar op hij het zegt. "Moet ik maar vertellen waar ik vanaf ben?" zeg ik zuchtend. "Nee joh, ik weet allang dat je uit je rolstoel bent! Ik maakte maar een grapje. Maar Robin ik heb twee hele leuke verassingen voor je!" ik glimlach. "Wat dan? " vraag ik nieuwsgierig. "De een is dat je auditie mag komen doen op de dansacademie. en voor de tweede verassing moet je de deur even open doen." hoor ik hem zeggen. "Okee" zeg ik zo rustig mogelijk terwijl mijn hard in mijn keel bonst. " Ik ga dan nu de deur openen." zeg ik. "Is goed babe." zegt Niall grijnzend. Ik loop naar de deur en pak het handvat vast. Even twijfel ik nog of ik wel open zou doen omdat het misschien een grapje van Niall is. Ik open de deur. "Hey" hoor ik Niall zeggen. Langzaam laat ik mijn telefoon zakken als ik zie dat Niall op de stoep staat. Hij grijns en hangt ons telefoon gesprek op. Hij opend zijn armen en ik ren in zijn armen. Hij sluit mij in zijn armen als een ei dat door vleugels beschermt wordt. Hij drukt een zacht kusje in mijn haren. "Hey" zeg ik terug.Langzaam laat hij me los. Ik pak zijn hand en neem hem mee naar binnen. "Niall! Wat doe je hier?" vraag ik blij. "Ik miste je en ik wou je iets geven, iets bijzonders. Toen belde Saskia me om te vertellen dat je auditie mag doen volgende week." zegt Niall terwijl hij een kusje op mijn mond drukt. "Dat is het liefste wat iemand ooit voor mij gedaan heeft! Hoe kan ik je bedanken?" vraag ik. Hij kijkt me aan. "Door te beloven nooit meer bij me weg te gaan." zegt hij. "Ik beloof het. Wij zijn voor altijd." Hij glimlacht en kust me. "Voor altijd." zegt hij terug. Samen lopen we naar de keuken waar mijn moeder staat te koken. "Mam!" zeg ik. Mijn moeder draait zich om en glimlacht. "Leuk dat je er bent Niall." zegt ze. "Wist je dat hij zou komen mam? Je reageerd zo normaal." zeg ik verbaast. Ze grijnst. "Ik weet alles liefje. Ik heb het helemaal voorbereid met Niall." ze giegeld. Ik kijk naar Niall die grijnst en zijn wenkbrauw optrekt. Ik lach. "We eten om 6 uur. En ja Robin. Niall mag hier wat dagen blijven, en jullie hebben geluk want je vader en ik zijn vanavond de hele avond weg dus jullie hebben het huis voor jullie alleen." zegt ze en ze geeft me een knipoog. "Mhamm." zeg ik pestend terug. Ze grijnst en gaat weer veder met koken. "Naar mijn kamer?" vraag ik aan Niall. Hij knikt. "Ik moet nog even mijn spullen pakken die staan nog in de schuur." zegt hij. Ik denk na. Waarschijnlijk heeft Niall al een paar nachten in Amsterdam geslapen en vanochtend zijn spullen in de schuur gelegt en daar gezeten tot ik zou bellen. Mijn moeder weet namelijk maar alte goed dat ik nooit in de schuur kom. En waarschijnlijk zei mijn moeder daarom ook toen we in de auto naar huis zaten dat ik als we thuis waren Niall maar moest bellen. Ik grijns als we bij de schuur aan komen en ik een uitgeklapte stoel zie met een tas en het favorieten boek van Niall er naast. Hij pakt snel zijn spullen en we lopen weer naar binnen. Snel lopen we naar boven waar ik de deur van mijn kamer open maak. In eens besef ik mij dat ik zojuist de trap anar boven heb genomen en nooit meer met de lift hoef. Gelukkiger dan dit kan ik mij denk ik niet voelen. Naill gaat op mijn bed zitten en ik sluit de deur achter mij. Niall geeft twee klopjes op de plek naast hem op het bed. Ik ga zitten en leg mijn hoofd op zijn schouder. "Ik hou van je Niall." fluister ik zachtjes. Zijn hand duwt mijn kin omhoog en hij kust me. Zijn lippen passen perfect op die van mij en langzaam voel ik zijn tong toestemming vragen. Ik open mijn lippen en maak met mijn vingers krulletjes in zijn blonde haren. Na een paar minuten zo op mijn bed zitten laten we lamgzaam los. "Ik hou ook van jou Robin." zegt Niall terwijl hij een bruin plukje achter mijn oor doet. Ik glimlach. Hij schopt zijn schoenen uit en gaat op bed liggen. Ik ga naast hem liggen en leg mijn hoofd op zijn borst. Ik luister zachtjes naar zijn ademhaling en ik voel zijn hard bonzen. Ik luister en luister.

Die avond.

"Het was heerlijk mam." zeg ik. Ik zie Niall tevrede knikken. Hij veegt de rode saus om zijn mond weg. Niall probeerde de hele maaltijd zo netjes mogelijk te eten, maar hij eet sireus als een kleuter waardoor nu zijn hele rode trui onder de saus zit. Gelukkig is het hem gelukt om niet te laten merken aan mijn ouders dat er drie soorten pasta op zijn schoot zijn gevallen. "Ga maar lekker naar boven hoor. Ik en je vader gaan nu naar de film en dan zien we jullie rond half twaalf denk ik. " Ik knik. Niall loopt achter mij aan de trap op. Boven trekt hij snel zijn trui uit. Ik schud mijn hoofd. "Jij kleuter!" zeg ik lachend. Hij kijkt beledigt snel loopt hij naar mij toe en pakt mijn hoofd tussen zijn handen. "Ik ben 21 hoor!" zegt hij grijnzend en hij geeft een kus op mijn lippen. "Ja! en ik ben 19 en ik eet nog fatsoenlijker dan jij!" zeg ik. Hij maakt een brommend geluid en pakt een ander shirt dat hij over zijn hoofd trekt. Uit zijn tas pakt hij zijn AXE deo uit zijn tas en spuit het over zijn bovenlichaam. "Oh, die deo ruikt zo lekker mag ik het van je stelen?" vraag ik snel aan hem terwijl ik de deo al uit zijn handen trek. Snel spuit ik het onder mijn shirt en de geur verspreid zich door de kamer. Niall grijnst. "Mmm dit ruikt zo lekker!" Zeg ik vrolijk. Niall loopt naar het raam en kijkt naar buiten. Hij draait zich om met een grappig gezicht en zegt: "Je ouders zijn weg zullen we naar beneden gaan?" ik knik en loop met een huppeltje mijn kamer uit. Beneden leg ik mijn IPhone aan de boxen. Ik scroll door mijn muziek en kies het een piano nummer uit. Niall komt met scheve koprollen de kamer binnen. Die heeft duidelijk te veel suiker op. Ik schud lachend mij hoofd. "Je lijkt Louis wel!" zeg ik pestend. "Ja Louis is toch zo lief!" zegt hij en hij prikt me in mijn zij. "Niall! dat is gemeen je weet dat ik daar niet tegen kan!" hij grijns. "Dit nummer is echt geweldig Robin! Die man die dit speelt is zo goed!" Zegt Niall terwijl hij rustig met zijn voet op de muziek mee gaat. "Dansen?" vraagt hij terwijl hij charmant zijn hand uit steekt. Ik glimlach en pakt zijn hand vast. Hij trekt mij dicht tegen hem aan en legt zijn handen op mijn heupen. Langzaam bewegen we op de muziek. Als het nummer is afgelopen knuffel ik hem. Hij glimlacht en drukt zijn lippen op de mijne. Als hij loslaat lopen we weer naar boven. "Wat zullen we doen?" vraag ik. Hij haalt zijn schouders op. "Gewoon een beetje chillen op bed en genieten van elkaar." Ik knik. "Dan ga ik wel in mijn zombie pyjama mode hoor!" zeg ik plagerig. "Is goed. Je bent toch nog steeds sexy!" zegt hij en hij steekt zijn tong uit. Ik grijns en zoek mijn pyjama onder mijn kussen. Na dat ik mijn korte broekje en mijn hempje heb aan getrokken ga ik op mijn bed liggen. Niall komt naast me liggen en slaat zijn armen om mij heen. Hij drukt een zacht kusje in mijn nek en legt dan zijn hoofd op mijn schouder. Met mijn handen ga in door zijn haar. Een stilte valt. Een fijne stilte. "Robin?" vraagt Niall. "Jha?" "ik heb het huis." zegt hij zachtjes. "Wouw" zeg ik enthousiast maar zachtjes terug. "Wat leuk!" hij knikt. "En de jongens vonden het niet erg." zegt hij. "Je hebt het ze vertel?" vraag ik. Hij knikt weer. "Goed zo! ik ben blij voor je Niall." "Bedankt voor alle hulp, Robin." "Bedankt voor mijn vriendje zijn." zeg ik terug. "En jij bedankt voor mijn vriendinnetje zijn. " "Gaan we nu de hele avond elkaar bedanken?" vraag ik. "Nee, zullen we gaan slapen?". Ik gaap. "Ja is wel een goed idee.". "Okee tot morgen Robin. Ik hou van je. " Zegt hij zachtjes en hij drukt een kusje op mijn wang. "Ik hou ook van jou." zeg ik terug. Ik draai mij op mijn zij en voel zijn armen beschermend om mij heen. Een laaste kus ik mijn haren en dan val ik in slaap.

~volgende ochtend~

Langzaam open ik mijn opendoe de zon die op mijn gezicht valt. Ik knipper een paar keer en kijk dan goed rond. Ik weet dat Niall achter mij nog slaapt. Echt bijzonder dat hij voor mij helemaal hier heen is gekomen. Dat doet alleen iemand die echt van je houd en je nooit pijn zou doen. Hoe mooi klinkt dat. Als een sprookje was ik het prinsesje in ben. Als een mythe waar ik Athene in ben. Als mijn leven waar ik Robin in ben. En hij is mijn prins, mijn Zeus en mijn Niall. Ik sla de deken een beetje van mij af en sta uit bed, ik kijk om naar Niall. Mijn ogen schieten open en de paniek slaat meteen toe. Overal bloed. Het kussen de deken alles is rood van het bloed van Niall. Ik wil iets doen maar het lukt niet. Niall, Niall, bloed, overal bloed. Niall. Is Niall dood?