I'm so sorry (Niall Horan)

Hoofdstuk 2

Robin's POV

Ik stond samen met mijn ouders bij incheck balie te wachten.Vandaag gaan we naar Londen. Ik liep even  naar Laura toe. Ze was naar het vliegveld gekomen om me uit te zwaaien. "Heel veel plezier he!"Zei ze. Ik knikte. Ik was zo blij dat we naar Londen gingen. Mama had belooft met mij naar de opendag van de grootste dans acedemie te gaan kijken, en papa zou met mij naar een dure danswinkel gaan om  nieuwe spitzen te kopen. Er werd omgeroepen dat we het vliegtuig in konden en ik gaf Laura nog een dikke knuffel. Mijn vader duwde mij naar de VIP room in het vliegtuig. 4 stoelen met een rolstoelpakeer plek. Mijn vader haalde mijn voeten van de standaart, en tilde mij uit mijn stoel. Ik plofte in de vliegtuig neer en keek door het raam. We stegen langzaam op. ik keek naar Nederland dat langzaam kleiner werd. Wow Nederland is erg mooi. Mensen klagen vaak over dat het weer slecht is, economische crisis en mileu vervuiling. Allemaal deels waar, maar Nederland is ook gewoon erg mooi. Nadat we hoog in de lucht zijn merk ik dat ik best moe ben. Ik besluit een dutje te doen.

****

"Robin wakker worden"zegt Sem. Ik open mijn ogen en kijk naar buiten. "Dames en heren, Wij gaan landen wilt u, u riem vast maken, het tafeltje voor u in klappen en u stoel weer recht zetten. Wij badanken u namens de hele bamaning dat u met KLM heeft gereist en wensen u een fijne reis veder"wordt er omgeroepen. Ik doe mijn riem weer vast en zie dat we al best wel dicht bij de grond zijn ik  zie de BigBen, de Londen Eye, en wat andere monumenten. Ik wist dat Londen mooi was, maar dit wist ik niet. We landen en mijn vader tilt mij weer terug in mijn rolstoel.We stapen uit het vliegtuig en ik bedank de piloot. We lopen naar de bagage en mijn moeder zoekt samen met Sem onze koffers, 3 weken in Londen. Mijn vader knielt en kijkt me aan. Ik glimlach. Hij geeft me een klein zakje ik open het en haal er een zilver kettingkje met een balletdanseresje er uit. "Dankjewel pap"zeg ik dankbaar. Hij doet zoveel om mij gelukkig te maken. Ik hou van Papa. Hij doet het ketingkje om en mama en Sem komen aan gelopen, Mijn moeder pakt mijn rolstoel en we rijden naar het Hotel tegen over het vliegtuig. Op mijn kamer stap ik voorzichtig uit mijn rolstoel. Een verschrikkelijke kramp gaat door mijn benen heen. Dat komt er van als je 3 maanden bijna 24/7 in de zelfde positie zit.Ik ga even douchen en verkleed me. Een kort blauw broekje, met een groene losse blouse. Ik haal mijn bruine haar uit mijn knot en kam het goed door. Ik laat mijn krullen over mijn sdchouders vallen. Ik doe wat mascara op mijn wimpers en knipoog even naar de spiegel. Lol denk ik. Ik heb groene ogen. Geen idee hoe ik er aan kom. Mijn moeder heeft bruine ogen en mijn vader heeft dat ook maar iets lichter. Sem heeft de zelfde ogen als papa. Raar maar ik vind het wel vet. "Liefie ga je mee"vraagt mijn moeder. "Ik kom"zeg ik. We gaan even shoppen. Ik rij naar de deur en ga samen met mama naar beneden. We lopen naar de stad. Als we door een klein straatje lopen zie ik in de verte bekende jongends lopen. Ik herken ze van de achter grond van Laura. Ik kijk even goed naar ze. Ik zie een jongen met bruine krullen naast iemand met wat losjes wild haar lopen en een jongen me kort haar in kuif achter een jongen met zwart haar lopen. Er loopt ook een blonde bij maar een beetje achter. De jongen met het zwarte haar loopt iets voor ze uit en heeft een strak gezicht. Zo heb ik hem nog nooit gezien!?

Zayn's POV:

Vrouwen, Waarom moeten ze altijd zo moeilijk doen? Ik doe me best. Perrie vind niks perfect. En dan reageren de jongends zo. "Zayn wees nou niet zo aangebrand man" hoor ik Harry zeggen. Hou je bek toch man denk ik. "Zayn rustig, Perrie biet zonmeteen haar exuses wel aan"zegt Liam op een papa toon. Ik wil gewoon even alleen zijn denk ik. Ik begin harder te lopen als ik tegen iets aan bots. Maakt niet uit denk ik. Ik moet gewoon even weg. Niall pakt mij  arm en zegt "Zayn kijk uit je doppen man en biet je exuses aan"Ik zie dat ik een meisje van rond de 18 uit haar rolstoel heb gegooit. Ik voel me gelijk schuldig en loop achter Niall aan die al naar haar toe is gelopen

Nialls POV:

"Gaat het?" vraag ik bezorgt aan het meisjes terwel ik haar weer recht zet. "Ja het gaat"zegt ze. Ik kijk in 2 vel groene ogen. Mijn mond valt open. Zo'n mooi meisje heb ik nog nooit gezien. Ik geef haar een hand en zeg "I..ik ben Niall, Niall Horan." Ze glimlacht  "Ik ben Robin, Robin Rose"zegt ze met een knik oog. Ik lach. "Mooie naam"zeg ik verlegen. Zayn komt naast mij staan en zegt "Sorry meid, ik had een beetje haast en keek niet goed uit. Heb je je pijn gedaan?"vroeg hij. Er was geen woede meer in zijn stem te horen. "Het is al goed."zegt ze lief. Louis komt er ook bij staat en vraagt "Ga je anders mee naar de starbucks, om het goed te maken" Ze kijkt naar haar ouders waarschijnlijk. Ze knikken. Ik geef haar vader mijn nummer en ik pak haar rolstoel. Ik duw haar voort naar de starbucks. Dit kan leuk worden.

__________________

Hoofdstuk 2, Sorry dat het zo lang duurde, Mijn moeder had mijn notitie verwijderd dus ik moest opnieuw beginnen. Maar nu ga ik vaker updaiten.

ohja volg ff @litsaaa11 , @Joosxx en @JenteSofie

allemaal vette verhalen oke bye xxxx