I'm so sorry (Niall Horan)

Hoofdstuk 17

Robin's POV

Ik ga op mijn knieen bij mijn bed zitten en schud Niall door elkaar. "Niall! Wordt wakker!" gil ik. Ik zie hem zijn wenkrbauw ophalen en zijn ogen openen. Ik laat een zucht van opluchting als hij mij aan kijkt. "Niall gaat het wel?" vraag ik bijna fluisteren. "Ja hoor, Hoezo Robin?" vraagt hij. Ik wijs op de deken. Hij strekt zijn hoofd uit en kijkt. Hij deinst overeind en kijkt naar de rode vlekken. Met zijn hand gaat hij naar zijn gezicht en hij voelt met zijn vingers aan zijn neus. Zonder iets te zeggen staat hij op en begind een zoektocht in zijn tas. Hij pakt een doosje en haalt en vier pilletjes uit. "Drugs?" vraag ik bang. Niall draait zich grijzend om. "Natuurlijk niet Robin, dit zijn melicijnen... Tegen bloedneuzen." Zegt Niall en snel stopt hij de pilletjes in zijn mond. Hij slikt ze door met zijn eigen vocht en kijkt mij aan. "Sorry van je deken." zegt hij in schaamte. "Niet erg, ik was veel banger dat er iets ergs aan de hand was." andwoord ik. Langzaam kijkt hij mij aan. Hij loopt naar mij en toe en slaat zijn armen om mij heen. "Sorry." zegt hij zacht en hij drukt een kusje in mijn haren. Ik glimlach omdat het gelukkig mee valt allemaal. Niall kwijt raken lijkt me een van de ergste dingen ooit.

Niall's POV

 Snel loop ik naar het bed en haal het dekbed en de andere hoezen er af. Robin pakt het over en gooit het in de was mand op de gang. Als ze terug komt in de kamer schrikt ze in eens. "Ik heb zo'n goed idee!" Zegt ze. Ik kijk haar scheef aan. Ze rent snel de kamer uit en ik hoor haar de zolder trap oplopen. Even later komt ze terugf met een donker groene tas. Ik kijk er naar. "Tent?"vraag ik. Ze knikt. Ik grijns. "Kom!" zegt ze terwijl ze mij aan mijn arm mee trekt. In haar andere hand houd ze de tent. We lopen naar beneden waar ze tegen haar ouders verteld wat we gaan doen. Dan pakt ze mijn hand weer en lopen we naar de schuur. Ze pakt een enorme zwarte tas en stopt daar de donker groene tas in. "Als we nog even naar de super markt gaan en wat eten kopen. Dan nemen we de trein naar Alkmaar en dan gaan we de duinen in!' zegt ze entousiast. "Duinen?" vraag ik. Ik denk na, wat zijn duinen. Ik denk aan plekken die we in Londen hebben maar kom op niks dat 'duinen' heet. "Je ziet het wel, Iertje van mij."zegt ze met een knip oog. Boos trek ik mijn neus op wanaar ik meteen in de lach schiet. Ze gooit een vest naar mij, waarschijnlijk omdat Nederlands fans even erg zijn als die Londen en ze graag wil dat ik dit uitje over leef. Dan pakt ze een fiets en geeft die aan. Okay Niall verman je en doe alsof je heel goed kan fietsen. De laaste keer dat ik op de fiets zat was waarschijnlijk in Argetinië omdat ik daar een super grappige fiets zag staan. Robin pakt haar eigen fiets en samen rijden we de straat uit. 

~ 17:00 s'avonds~

 Als Alkmaar op het scherm in de trein komt besluit ik Robin toch maar wakker te maken. Ze ligt op mijn schouder en haar ogen zijn gesloten. Haar arm ligt om die van mij geslagen en ze ademt zachtjes door het kleine kiertje in haar mond. Ze is prachtig, echt! Ik ben zo trots dat ze nu letterlijk weer op eigen benen kan staan. Met mijn hand haal ik een plukje van haar bruine haar uit haar gezicht. Ze knippert een peer keer en gaapt. "We zijn er bijna." fluister ik. Ze knikt en drukt haar gezicht nog iets dieper in mijn arm. Ik lach zachtjes. "Kom.." zeg ik. Ze staat sloom op uit de trein stoel en pakt de grote zwarte met al onze spullen. Snel pak ik hem over. We lopen de trap op en uit haar broek zak pakt ze haar OV en mijn kaartje. In Nederland hebben ze kaartjes die je voor poortjes houd. Niet heel anders dan ik Londen maar toch is het allemaal wel gek. Het is een hele eigen cultuur, tis misschien een klein landje maar dat maakt het niet minder speciaal. Ook bij optredes merk je gewoon hoe anders ze zijn. De fans, zijn bijzonder anders dan  andere landen. Elk land is speciaal en een uitdaging voor een fantastisch optreden. Mijn gedachten worden verstoord door de deuren van de trein die open gaan. Snel lopen we het parron op en Robin houd de kaartjes voor het apparaat. Daarna lopen we richting een zand weg achter het station. Langzaam gaat de zon onder. Heel langzaam, het is nog lang niet donker maar de zon begind moe te worden. Dat betekend dat het zo'n beetje herfst gaat worden. Een maand en dan vallen de blaadjes naar beneden. 

~na een half uurtje lopen~

We komen aan op een  groot strand waar stilte heerst, een practige stilte. Robin loopt voor mij uit richting hoe ze het hier noemen, de duinen. De eerste zandkorrels komen in mijn schoenen. Hoe veder we lopen hoe meer zand er om mij heen is, geel goud zand dat door de zon nog gouder schijnt dan normaal. Ik kijk over mij heen maar zie het pad waar we vandaan komen niet meer. Elke stap die we zetten wordt weer uitgeveegt door het zand. Ik glimlach als ik de geur van de zee ruik. Robin stopt met lopen en ik doe het zelfde. "Hier?" vraagt ze. Ik knik en loop het heuveltje op dat ons afschermt van de zee. Ik zie de blauwe zee golvend over het strand. Ik sla het moment even goede op als herringering, omdat ik weet dat dit een klein dingentje is die later een groot iets blijkt te zijn. 

~ Enjoy the little things in life,

because one day you will look back,

and realize they were the big things. ~

Robin's POV

Als ik en Niall even later de tent op proberen op te zetten komen we er definitief achter dat we er allebij super slecht in zijn. Na een half uur klooien met de stokken is de tent nog steeds niet opgezet en ligt het zuil maar een beetje levenloos in het zand. "en nu?" vraag ik hoofdschuddend aan Niall. "Echt geen idee, ik wist dat ik slecht ben in tenten opzetten maar dit." zegt hij met een grijns. Ik schiet in de lach. "Ach fuck it, ik heb een oplossing." zeg ik. Ik pak het onder zeil van de tent en leg die in het zand. Daarna pak ik uit de grote tas 2 slaap zakken. Ik rits de een open en leg die op het zuil. Dan pak ik twee kussend die ik op de slaapzak leg en gooi daar weer de tweede slaapzak over heen. De rest avn de tent schop ik aan de kant. "Tadaa, slapen in de open lucht." zeg ik vrolijk. Hij lacht en loop naar mij toe. "Super" zegt hij en hij drukt zijn lippen op die van mij. 

Niall en ik liggen onder de slaapzak. Niall zijn armen zijn om mij heen geslagen en samen kijken we naar de sterren boven ons. Ik gaap zachtjes. "Ben je moe?" vraagt hij. Ik knik. "maar de hemel is te mooi om mijn ogen voor te sluiten. "zeg ik zachtjes, bijna fluisterend. Hij knikt zachtjes. "Wanneer zullen we naar Londen gaan?" vraagt hij. "Zo snel mogenlijk, ik mis de jongens en wil me nog kunnen voorbereiden op mijn auditie. " andwoord ik. "Morgen avond?" vraagt hij. "Ja is goed. Ik wil dan nog wel even goed afscheidt nemen van mijn ouders, want ik denk dat ik dan ook een tijdje blijf. Ze vinden het vast wel goed, moet alleen nog wel geld vragen voor een vliegticket. "zeg ik. "Dat betaal ik toch gekkie, Ik ben een deel van een wereld beroemde band, en jij bent mijn vriendin dus betaal ik jou vliegticket. en je kan er niet onder uit want ik heb de ticked al.'Zegt hij streng en hij drukt een kusje op mijn wang. Ik bloos. "Okee dan." Ik gaap nog een keer. "en nu slapen Robin anders ben je morgen super moe." zegt hij. Ik knik en draai mij op mijn zij. Zijn armen komen nog steviger om mij heen. "Wil je voor mij zingen?" vraag ik. Hij knikt. Ik sluit mijn ogen alvast en voor ik zijn stem hoor voel ik nog een zacht kusje in mijn nek wat mij laat glimlachen. 

Truly, madly, deeply, I am
Foolishly, completely fallin'
And somehow, you caved all my walls in
So baby, say you'll always keep me
Truly, madly, crazy, deeply in love with you

Ik hoor de zuiveren klanken en langzaam zak ik weg in een droom wereld. De stem wordt zachter en ik slaap dieper dan ooit. 

---------

Hey guys, Ik ga mij heel erg focussen op dit boek omdat ik het voor de kerst wil af hebben. Ik wil namelijk vet graag iets doen met herfst en sneeuw. Dus bij deze, nog 6 hoofdstukken en dan is het af. Rond kerst komt er dan nog een hoofdstuk van Just Close Your Eyes, en voor de rest dus 6 updats van dit boek de komende maand. Ik hoop dat jullie het leuk gaan vinden en dit hoofdstuk ook leuk vonden. Laat een reactie achter wat je van dit hoofstuk vond dat vind ik super leuk. En dan als laaste even dit. Op een januarie komt het eerste hoofdstuk van het nieuwe boek uit. Dit boek ga ik samen met een topper schrijv en. Eeen meisje dat ik heb leren kennen door Wattpad en dat wordt echt super! lees haar boeken ook nog even want ze schrijft super. --> @WriteAbout1DXx ik hoop dat jullie alles top vinden en bedankt voor alle reads, het betekend zo veel voor mij. Echt bedankt!

Xx Sofie :)