BadBoy Friend *voltooid*

Hoofdstuk 7

Peter geeft ze allebei een hand. 'Kunnen we even met je praten Zara'. Ik knik en laat Peter los. We lopen een stukje verder en dan barst het los. 'Hij ziet er goed uit', zegt Isa 'Je hebt de goede vis aan de haak geslagen', zegt Silke. 'Hij is goed gekeurd', lacht Isa. Ik lach en geef ze een knuffel. 'Bedankt', zeg ik en zwaai als ze weg lopen. Een stukje achter ons zie ik Niels lopen. Ik dacht dat hij naar huis was gegaan. Hij kijkt voor zicht uit en ik heb het idee dat hij me ziet. Maar dan loopt hij gewoon door. 'En', vraagt Peter. 'En wat'. 'Wat zeiden ze'. 'Dat je er goed uit ziet'. 'Yes', zegt hij. Ik begin te lachen. 'Lach je me nou uit', zegt hij. 'Nee ik lach je toe', lach ik.

De volgende dag word ik wakker door de wekker. Ik kleed me om, eet mijn ontbijt en stap dan op mijn scooter op weg naar school. Als ik bij school aankom zie ik Niels ook aankomen rijden. Ik zet mijn scooter weg en kijk om me heen maar Niels loopt al richting de ingang. Ik loop achter hem aan de school in. Ik zie hem met een meisje bij zijn kluisjes praten. 'Hey', zeg ik als ik langs hem kom maar ik krijg niks terug. Ik loop door naar mijn kluisje waar mijn vriendinnen al staan. Ze glimlachen. 'Hij is echt leuk', zegt Isa. Ik glimlach. 'Ik vind hem ook wel leuk', zeg ik. 'Wel leuk', zegt Silke. 'Nou ja best wel leuk dan, we hebben gister na het park nog veel gepraat op de app'. De bel gaat en we lopen naar de les. In de les mogen we voor onszelf werken. Silke die naast Isa zit draait zich om. 'Niels vind jij ook niet dat Zara en Peter goed bij elkaar passen'. Niels haal zijn schouders op en ik sla tegen zijn arm. Hij kijkt me aan en wrijft over zijn arm. 'Ik weet het niet, ik heb hem nog maar een keer gezien. Hij is een beetje een rare gast'. Weer sla ik hem tegen zijn arm en hij kijkt me aan. 'Stop eens'. Niels kijkt me geïrriteerd aan. Hij pakt zijn pen weer en gaat verder met de opdrachten. Silke en ik kijken elkaar aan. Dan draait ze terug en ik ga verder met de opdrachten.

Ik zit op mijn bed. Ik heb zo met Peter afgesproken hij woont 2 straten verder maar ik ben hem nog nooit tegen gekomen. Ik doe mijn schoenen aan en pak mijn tasje. Dan loop ik de trap af. 'Ik ga naar Niels', roep ik naar mijn ouders. 'Om 9 uur thuis', zegt mijn vader. Ik grinnik, pak mijn jas en loop naar buiten. Ik loop door de straten naar het huis van Peter. Als ik bij zijn huis kom haal ik diep adem en druk dan op de bel. De deur wordt open gedaan door een vrouw. Ze kijkt me vriendelijk aan en steekt haar hand uit. 'Jij moet vast Zara zijn, leuk je te ontmoeten. Ik ben de moeder van Peter, Josephine. Kom binnen', zegt ze. Ik glimlach als ik haar hand schud. Ik stap naar binnen de doe de deur achter me dicht. 'Peter je vriendinnetje is er', roept ze door het huis. Mijn ogen staan wijd open als ik "Vriendinnetje" hoor. Ik glimlach en hoor iemand de trap af komen. Ik kijk en zie dat het Peter is. Hij wenkt dat ik mee moet lopen. Ik loop achter hem aan en we lopen een kamer in. Er staat een groot tweepersoonsbed, een bureau en een grote kast. Het is een donkere kamer met weinig kleur. 'Doe je schoenen maar uit, maak het je gemakkelijk. Ik moet mijn laptop even zoeken', zegt hij.