BadBoy Friend *voltooid*

Hoofdstuk 14

De woensdag loopt ten einde en moe kom ik thuis van school. Ik heb de hele dag geprobeerd Niels te bellen en te appen maar hij reageert niet. Waarom belt hij niet terug. Ik wil gewoon weten hoe het met hem gaat. Ik ga op de bank zitten en kijk voor me uit. Mijn vader komt binnen en kijkt me bezorgd aan. 'Gaat alles goed', vraagt hij. Ik knik en pak mijn telefoon. Ik zie dat ik geen berichtjes heb en zucht. Mijn vader kijkt me nog steeds aan. 'Niels is weg en hij reageert niet op mijn berichtjes en telefoontjes', zeg ik gefrustreerd. Mijn vader glimlacht. 'Dus je zit wel ergens mee'. 'Ja, we zijn beste vrienden, dan kan hij toch wel even reageren'. 'Misschien heeft hij het druk', probeert mijn vader me gerust te stellen. 'Ja maar dan heeft hij toch wel een keer tijd om mij iets te laten weten'. Mijn vader haalt zijn schouders op. 'Je kunt toch wel een weekje zonder hem', zegt hij. Ik haal mijn schouders op en pak mijn telefoon. Ik staar naar mijn scherm. Niels heeft mijn berichten niet eens gelezen. Hij is mij aan het negeren. Maar waarom zou hij dat doen, ik heb toch niks verkeerds gedaan.

Eindelijk is het vrijdag. Ik rij enthousiast naar school. Vandaag komt Niels terug. Ik heb hem gemist. Ik kan niet zonder mijn beste vriend. Op school ga ik naar mijn vriendinnen. Ze kijken me aan en ik glimlach terug. 'Zo vrolijk', zegt Isa. Ik knik. 'Vandaag komt Niels terug'. 'Volgens mij heb je hem gemist', zegt Silke. Ik knik weer. 'Ik ben er achter gekomen dat ik niet zonder mijn beste vriend kan'. Isa en Silke kijken elkaar aan. Ik frons mijn wenkbrauwen en pak mijn tas. Ik loop naar de les en ga zitten.

Ik spring een gat in de lucht als de bel gaat. Ik pak mijn tas en loop snel door de menigte naar mijn kluisje. Ik pak mijn jas en trek hem aan. Zodra Silke en Isa bij mij zijn zeg ik gedag en loop ik snel de school uit. Ik pak mijn scooter en doe wedstrijdje met mezelf. Binnen 5 minuten ben ik bij de friettent. Ik zet mijn scooter weg en loop naar binnen. Ik kijk rond. Bij elk tafeltje blijven mijn ogen 3 seconden rusten. Maar bij elk tafeltje word mijn hoop minder. Hij is er niet, nog niet. Ik ga aan een leeg tafeltje zitten en blijf naar buiten kijken. Wachten op het moment dat hij aan komt rijden. Na een tijdje begin ik honger te krijgen. Ik besluit vast te bestellen en ga terug zitten en verder wachten. Ik zie veel auto's voorbij komen. En bij elke scooter worden mijn ogen groot. Maar iedereen rijd door. Als mijn frieten voor mijn neus worden gezet begin ik te eten en na elk frietje kijk ik weer naar buiten. Mijn frieten zijn op en ik blijf nog een half uur zitten als ik besef dat hij waarschijnlijk niet komt. Ik pak mijn spullen en stap op mijn scooter. Ik rij naar huis en zet mijn scooter weg. Ik loop naar binnen en er is niemand thuis. Ik laat me vallen op de bank en kijk naar de tv. Ik pak mijn telefoon maar ik heb geen berichtjes van Niels. Ik zucht en gooi mijn telefoon naar de ander kant van de bank. Dan gaat de bel. Ik weet niet of ik open wil doen. Wie er ook staat, ik weet niet of ik behoefte heb aan bezoek. Toch wint mijn nieuwsgierigheid. Ik sta op en loop naar de voordeur.