BadBoy Friend *voltooid*

Hoofdstuk 12

Ik start mijn scooter en rij naar school. Ik ben blij dat het weer een beetje goed is tussen Niels en mij. Ik had niet graag ruzie met hem gehad. Ik kom aan op school en zie Niels ook bij zijn scooter staan. Hij staat met een meisje waar hij vorige week ook mee stond. Ik zet mijn scooter weg en kijk naar Niels. Nu ik weet waarom hij dat doet vind ik zijn vriendinnetjes ineens niet meer zo leuk. Ik hoor het meisje wat roepen en dan loopt ze boos weg. Ik draai snel om en loop de school in. 'Ik loop naar mijn kluisje waar ik mijn jas in prop. Ik leun tegen de kluisjes terwijl Silke en Isa staan te praten. Ik pak mijn telefoon en zie en berichtje van Peter.

Peter: Gaat het al wat beter met je?

Ik: Ja gaat al beter ben nu gewoon op school

Ik zucht en stop mijn telefoon weer weg. Isa kijkt me aan en ook Silke kijkt naar me. 'Gaat alles goed', vraagt Silke. Ik knik en hoor de bel. Saved by the bell. Ik pak mijn tas van de grond en loop naar de les. Ik ga achteraan zitten en als de les begint zit ik nog alleen. 'Waar is Niels', vraagt Isa. Ik haal mijn schouders op. 'Ik heb hem gister nog gezien'. Toch ben ik een beetje blij dat hij er niet is. Ik weet niet of ik wel naast hem wil zitten. Het is toch raar om te weten dat hij verliefd is op mij. Ik vind het wel zielig voor hem dat ik het niet voel.

Niels heb ik de rest van de dag niet meer gezien en 's ochtends stond hij gewoon nog bij de fietsenstalling. Ik maak me zorgen. Hij is nog steeds mijn vriend. Ik rij naar huis en parkeer mijn scooter. Binnen ga ik op de bank zitten. Mijn vader zit in de stoel tegenover mij. 'Mag ik wat vragen', zeg ik. Mijn vader knikt en kijkt me aan. 'Waarom mag ik niet met jongens daten voor mijn 18e'. Mijn vader kijkt me aan. 'Ik wil gewoon dat je niet te vroeg met jongens gaat rotzooien, ik wil je beschermen tegen de pijn'. 'Hoezo pijn, de liefde is mooi', zeg ik. Mijn vader schud zijn hoofd. 'En Niels dan'. Hij zucht. 'Ik ken hem en jullie zijn toch alleen vrienden', zegt hij. Ik knik en zucht. 'Ik ga na het eten naar hem toe. Hij was de hele dag niet op school', zeg ik. Mijn vader knikt. Het is een beetje gelogen. Ik ga wel naar hem toe maar ik ga eerst naar Peter. Als ik mijn eten op heb pak ik mijn jas en loop ik naar het huis van Peter. Ik bel aan en de deur gaat open. Ik zie Peter staan. Hij verstijft en ik glimlach naar hem. 'Hey', zeg ik. Dan komt er een meisje achter Peter staan. Ze slaat haar arm om hem heen. 'Wie is dit', zegt ze. Ik slik en ik zie Peter hetzelfde doen. 'Eh, niemand', zegt hij. Ik voel een steek door me heen gaan. 'Nou kom, dan gaan we verder met waar we mee bezig waren'. Ze loopt weer weg maar Peter blijft staan. Ik kijk hem aan. Ik kan nu wel in tranen uitbarsten maar ik bedwing me. 'Het is niet wat het lijkt', zegt hij. Ik knipper met mijn ogen en bijt op mijn lip. 'Nee totaal niet, en toch denk ik dat ik genoeg heb gezien', zeg ik met een brok in mijn keel. 'Het is over'. Ik draai me om en loop weg. Ik hoor geen voetstappen meer achter me. Hij roept me niet na of probeert me tegen te houden. Ik ga de straat verder door en mijn tranen laat ik lopen.