BadBoy Friend *voltooid*

Hoofdstuk 16

Ik sta op en Niels volgt mij naar de voordeur. Ik geef hem een knuffel en knijp mijn ogen genietend dicht. 'Dit was de beste dag van mijn leven', hoor ik in mijn oor. Ik glimlach en laat hem los. 'Kom morgen 3 uur naar het park'. Ik knik en ik zie hem glimlachen. Dan doe ik de deur open en Niels loopt het pad af. Ik doe de deur dicht en ren meteen de trap op naar mijn kamer. Ik stop mijn hoofd in mijn kussen en geef een gil. Dan draai ik op mijn rug en staar glimlachend naar het plafond.

Het is 3 uur en ik sta te wachten bij het parkje. Ik kijk rond maar ik zie Niels nog niet. Ik pak mijn telefoon en dan worden er 2 handen voor mijn ogen gehouden. 'Je mag niet kijken, ik heb een verrassing', zegt Niels. Ik leg mijn handen tegen zijn handen. 'Kom mee'. Ik laat me leiden door hem en ben benieuwt waar we naar toe gaan. Ik hoor de vogeltjes en voel de zon op mijn gezicht. Niels gaat langzamer lopen en stopt uiteindelijk. Ik begin nu zenuwachtig te worden. Wat voor een verrassing staat mij te wachten. Niels haalt zijn handen van mijn ogen en ik knipper een paar keer. Als ik zie waar we zijn begin ik te lachen. De grote boom in het park waar we altijd in klommen. 'Weet je nog dat ik daar een keer uit viel'. Hij knikt. 'Kom we gaan erin', zegt hij. Ik krijg een grijns op mijn gezicht en loop naar de boom. Ik begin te klimmen en ga op de tak zitten waar ik altijd op zat. 'Dit is zo leuk', lach ik. Niels gaat op de tak naast me zitten en kijkt me aan. 'Ik kan niet geloven dat ik het nog steeds kan', zegt hij. Ik grinnik. 'O, ik heb ook nog wat eten meegenomen'. Hij pakt een chocolade reep uit zijn zak. 'Niet te geloven dat hij nog niet gesmolten is, ik zweet me kapot', zegt hij en ik moet weer lachen. Niels geeft me een stukje chocolade en ik eet het op. Ik kijk uit over het park en overal lopen mensen. Veel kinderen zijn aan het spelen. Ik weet nog dat dit ons uitkijk punt was en ik met verstoppertje zo kon zien waar Niels zat. Ik heb inmiddels al 4 stukjes chocolade op en rijk naar Niels voor mijn 5e als ik kramp krijg in mijn hand. Ik kan niet langer vasthouden en met een smak val ik uit de boom. Het gras is harder dan ik me herinner. Ik kreun en sla mijn armen om mijn buik. Ik doe mijn ogen open en zie de bruine kijkers van Niels. 'Gaat het', vraagt hij. 'Just like old times', zeg ik met een glimlach. Hij lacht opgelucht en helpt me opstaan. Ik geef hem een knuffel. Ik laat hem los en pak zijn hand. 'Kom we gaan naar huis', zeg ik en we lopen het park uit.

We komen bij mijn huis en we lopen naar binnen. Mijn vader zit in de woonkamer en wij gaan tegenover hem op de bank zitten. 'Ik weet dat ik niet met jongens mag daten voor ik 18 ben', zeg ik. Niels stoot tegen mijn arm en ik kijk hem aan. 'Niet doen, wat ik denk dat je gaat doen'. Ik kijk terug naar mijn vader. 'Ik heb me daar niet aan gehouden. Ik ben met iemand uit gegaan en dat is... niet goed gegaan'. Mijn vader kijkt me verbaast maar ook een beetje boos aan. 'Hij ging vreemd en ik was er kapot van'. Mijn vader gaat recht zitten klaar om iets te zeggen maar ik ben hem voor. 'Maar Niels was er voor me en het is nu goed. Maar wat ik me afvroeg was kun je nu niet gewoon die regel weg laten want ik heb hem toch al gebroken'.