BadBoy Friend *voltooid*

Hoofdstuk 11

Het is zondag en ik heb geen zin om op te staan. Eigenlijk wil ik niet naar de barbecue. Niels weer zien, ik weet niet of ik dat aankan. Ik heb het nieuws dat hij verliefde is op mij nog niet verwerkt. Ik weet niet wat ik moet doen. Mijn moeder komt binnen en ziet me nog in bed liggen. 'Je moet over een uur klaar zijn dan gaan we', zegt ze. Ik zucht en ga recht zitten. Mijn moeder gooit een jurkje naar me toe. 'Doe deze maar aan, die staat je zo leuk'. Ik glimlach dankbaar en dan loopt ze mijn kamer uit. Ik trek het jurkje aan en pak nog een jasje voor erover. Dan loop ik de trap af. Ik smeer mezelf een boterham en eet hem op. zenuwachtig zit ik op de bank te wachten. Ik zie de tijd verder lopen tot mijn moeder tegenover me gaat zitten. 'Gaat alles goed', vraagt ze. Ik haal mijn schouders op. 'Ja hoezo niet', zeg ik en kijk terug naar de klok. 'Oké dan kunnen we gaan', zegt ze. Ik slik en zucht. Ik sta op en we lopen de deur uit. We lopen door de straat naar het huis van Niels. We bellen aan en de moeder van Niels doet open. Ik zie Niels nog nergens. We lopen naar binnen en gaat achter weer naar buiten. En daar zit Niels. Hij zit op zijn telefoon en kijkt niet op. Ik zucht en wil aan de andere kant gaan zitten maar mijn moeder duwt me in zijn richting. Mijn vader gaat naast de vader van Niels zitten en ze beginnen te praten. Ik ga voorzichtig naast Niels zitten en kijk hem kort aan. Ik draai mijn hoofd weg en luister naar het gesprek tussen mijn vader en die van Niels. Zo gaat het de hele middag. Niels en ik hebben nog geen woord gewisseld en ik zit zenuwachtig naast hem. Mijn moeder kijkt me vaak vragend aan maar ik wuif het weg met een glimlach. Ook de moeder van Niels merkt dat we stil zijn. 'Niels gaat het wel met je. We hebben bezoek, doe die telefoon eens weg'. Ik hoor hem zuchten en ik zie dat hij zijn telefoon weg stoppen. Hij kijkt mij aan en ik glimlach. Hij glimlacht niet terug. In plaats daar van staat hij op en loopt naar binnen. De moeder van Niels kijkt me vragend aan en ik haal mijn schouders op. Een half uur later gaat de barbecue aan en word er vlees gebakken door de mannen. Niels is niet meer terug gekomen en ik weet niet wat ik moet zeggen als mijn vader vraagt of ik hem wil gaan halen. Dus ik knik en loop naar binnen. Ik loop alle kamers langs. De keuken, de kamer en tot slot zijn slaapkamer. Daar zit hij met zijn telefoon op bed. Er staat muziek aan die hij vaker draait als hij van slag is. Ik klop voorzichtig op zijn deur en hij kijkt op. 'De barbecue staat aan'. Hij knikt en gaat weer verder. 'Als je ook wat wil eten moet je maar komen', zeg ik. 'Ik heb geen honger', zegt hij. 'Ben je boos op mij', vraag ik. Hij schud zijn hoofd. 'Nee jij hebt niks fout gedaan. Ik had gewoon niet zo stom moeten zijn. Ik had gewoon niks moeten zeggen en jou je gang moeten laten gaan met Peter', zegt hij. Ik schrik van wat hij zegt. Ik geloof dat ik blij ben dat hij het gezegd heeft. 'En nu', vraag ik. 'Nu zal ik geen sukkel meer zijn', zegt hij. Ik knik. 'Kom je als je blieft mee eten dan'. Niels zucht en stopt zijn telefoon weg. Hij staat op en samen lopen we terug naar buiten.