Final bölümünden sonra bir özel bölüm,bir alternatif son,en sonunda ise veda bölümü yayınlanacaktır,yani buralarda olsanız güzel olur.
İsterseniz multimedyadaki müzikle beraber okuyabilirsiniz.
Bir de,bu bölümü okuduğunuz tarihi buraya bırakabilir misiniz?
İnstagram:wattpad_yazarokurd
29.04.2019
Onur,hızlı adımlarla hastaneden içeri girdi.
"Derin." Diye mırıldandı.
"Derin nerede?" Kapının kenarında duran genç,hüzünlü gözlerle koridorun sonundaki odayı işaret etti.
Odasına yaklaştıkça adımları yavaşladı,gözleri yanmaya başladı.En sonunda pencerenin önüne geçti.Aralıklı perdeden sevdiği kızın hareketsiz bedenini gördü,vücuduna bir sürü kablo bağlanmıştı.
"Derin." Gözyaşları yanaklarından usul usul akarken konuşamadı,yutkunamadı.
Artan adım seslerinden sonra omzunda bir el hissetti fakat bakma gereği duymadı.
"Ailesine haber vermişler." Sessizce başını salladı.Bir süre boyunca hiç konuşmadı,hareket etmedi.Sadece sevdiği kızı izledi.
"Ona bir şey olmaz,değil mi?" Herkes onaylasın istedi fakat kimse bir şey diyemedi.
"Biz daha yeni kavuştuk.Hem,hem o daha çok genç.Beni de bırakamaz,bırakmaz." Bacakları onu daha fazla taşıyamazken duvar kenarına çöktü.
"Ben artık onsuz yapamam." Fısıltı gibi çıkan sesine karşılık Mert de yanına eğildi.Onur'un başını omzuna bastırdı.
"Ona bir şey olmayacak."
"Olmasın Mert,lütfen olmasın."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dakikalar geçti.Derin'in anne ve babasının önce ayak sesleri yankılandı hastanenin sessiz duvarlarında.Daha sonra ise ağlayışları.
Onur ise başı önüne eğik,gözyaşları içinde,sessizce bekledi.
Bir süre sonra içeri giren hemşire panikle dışarı çıktı.Doktorla beraber birkaç hemşire daha içeri girerken hızla ayağa kalktı.İstemsizce odaya doğru birkaç adım attığında Mert ve Selim yanında belirdiler.
"Allah'ım lütfen ona bir şey olmasın,lütfen." Bunu sayıklayıp durdu.Az sonra içerideki hareketlilik sona erdi.
"Mert,ne oluyor?"
"Onur,sakin ol kardeşim."
"Selim,neden bir şeyler yapmıyorlar?" Doktor dışarı çıktı.
"Elimizden geleni yaptık ama hastayı maalesef kaybettik.Başınız sağ olsun." Derin'in annesinin acı feryadı duyuldu.
"Hayır,hayır." Başını iki yana salladı.
"Bir şeyler yapsınlar,gitmemiştir o Mert.Bırakmamıştır.O daha çok genç.Biz,ben..."
"Ceylin,öyle desene.Ne olur ölmemiş deyin." Ceylin dolu gözleriyle Onur'a baktı,bir şey diyemedi.Onur'un gözleri Derin'in ağlayan anne ve babasına kaydı.
"O...Derin..." Konuşamadı,gözyaşları izin vermedi.Az sonra kapı açıldı,bu sefer dışarı çıkan sevgilisinin cansız bedeniydi.Annesi sedyeye koşup kızının önüne çöktü,babası bu görüntüye dayanamayarak karısını uzaklaştırdı.Başını göğsüne sakladı.Sedye görevliyle beraber tekrar hareket ederken Onur,bir süre boş gözlerle izledi.Görevli köşeyi dönüp gözden kaybolmak üzereyken aniden ayağa kalktı.Mert ve Selim hızlı adımlarla peşinden giderken sevgilisine yetişti.
Ellerini tuttu,öptü,defalarca kez.
"Elleri çok soğuk.Çok üşüyordur." Yerden kalktı,başına kadar örtülmüş örtüyü hafifçe aralayarak boştaki eliyle saçlarını okşadı.Gözyaşları alnına damlarken oraya da bir öpücük kondurdu.
