Chapter 4
Nasa office niya kami. Hindi ko alam kung bakit abot langit ang kaba ko. Sa kanya lang talaga ako kinakaban ng ganito. I can't tell why.
"Vincent, ang tagal" reklamo ni Kara dito. Mukhang malapit ang dalawa dahil hindi niya ito tinatawag na sir. Nakaupo lang ako sa couch at silang dalawa lang ang nag uusap.
"Wait" mababang ang boses na sabi Sir Fortunato. I should call him sir, right? Dahil teacher naman talaga siya dito. I don't know why I hate that idea.
Umupo na ito sa single sofa sa harap namin at pinag cross ang mga hita nito
"Mag kakilala kayo?" Takang tanong nito kay Kara o saakin? Hindi ko alam kung bakit niya pa kailangan tanungin yun
"Hindi pa ba yun halata?" Mataray na sagot sa kanya ni Kara pero baliwala lang sa kanya ang pag tataray ni Kara sa kanya.
"Friends?" Pag tatanong ulit nito
"Oh Vincent, if you want to get to know Lea don't do it right now. I already miss my Galen" Kara said directly. Gulat akong napatingin kay Kara dahil sa sinabi niya pero ngumiti lang ito sakin. Nang tumingin naman ako kay sir Vincent parang gusto ko agad bawiin ang tingin ko dito. Nakatingin rin ito sakin at hindi man lang nito tinutulan ang sinabi ni Kara.
"You can leave your final project here. Kay Lea ko nalang ibibigay para ibigay niya sayo" sabi nito habang hindi inaalis ang tingin niya sakin. Mas lalo atang nanlaki ang mata ko. Tututol na sana ako nang mag salita si Kara
"Just be sure na aabot yan bago mag pasahan ng requirements" pag payag ni Kara na parang baliwala lang sa kanila ang desisyon niya.
"I know the schedule, Kara" kahit kausap nito si Kara, saakin lang ang mga tingin nito. That makes me uneasy.
"Okay then. I'll go ahead" sabi nito at tumayo na. Tinignan muna niya ako at saka ngumiti "Take care always, Lea" yun ang huli niyang sinabi at umalis na.
Pag sara ng pinto lang ang naging ingay sa paligid at pag katapos nun wala ng nag salita samin. Ramdam na ramdam ko parin ang titig niya sakin. Nang hindi parin kami umiimik sa isa't isa ay tumayo na ako at akmang aalis.
"I did not allow you to leave yet" malamig na sabi nito sakin. Agad akong napatigil at umupo ulit. Katulad ng kanina mukhang wala nanaman itong balak mag salita kaya ako nalang ang nag tanong
"Hmm. Bakit kailangan pa saakin dumaan yung final project ni Kara?" Tanong ko dito nag babakasakaling mabawasan ang awkwardness na bumabalot samin.
"She's in a hurry and that's your punishment because of lying" his cold voice didn't change a bit but he's staring at me intensely.
"We're not that close, sir" pag galang ko dito. Tumaas ang sulok ng labi nito at para bang may nakakatawa sa sinabi ko
"That doesn't matter. I just want to know you more" nag salita ito na para bang hindi nakakagulat ang sinabi niya. Comfortable lang itong nakaupo at nakatingin sakin na para bang ayaw niyang mawala ako sa paningin niya
"Why?" Kinakabahan kong tanong dito.
"I think I like you" straight to the point! So honest. Napakagat ako sa ibaba ng labi ko dahil sa kaba at hiya na nararamdaman ko.
"We just met, sir" mahina kong sabi pero sapat na iyon para marinig niya. Hindi rin ako makatingin sa kanya.
"It doesn't really matter" napatingin ako dito nang sabihin niya iyon. May mapag larong ngiti sa labi nito kaya. Para bang natutuwa siya sa mga nagiging reaksyon ko.
"You didn't mean it, do you?" Gulat kong sabi sa kanya pero mas lalo lang ata itong natuwa
"Sorry to disappoint you but I do mean it" those amusement in his eyes. Para akong pinag lalaruan nito pero hindi ko nakikita sa kanya na nag bibiro siya.
