Tinuro ni Karen si Jacky, tumingin ako kay karen sabay tulo ng luha saking mga mata. Ang tinuro ni Karen ay ang puntod ni Jacky sa lilim ng puno.
"No, this is not happening! Tell me this is not happining, this is not true!"
Umiiyak na ko ng malakas at napaluhod. Habang hawak ang puntod ni Jacky.
"It has been a week, since she died...
She died of leukemia, but even though she was sick.. she never stopped thingking about you.
It was even your name she uttered before she died.
She asked us to burry her here, for she always regards this place, a place of love.
She said that this is where she had spent the happiest days of her life, at yun yung pagkasama ka nya.
By the way, she also asked me to give you this."
Sabay abot sakin nung maliit na box na kaninang kinuha ni Karen sa bahay nila.
Halos gumuho ang mundo ko. Wala akong magawa lalo na ng marinig ko ang mga sinabi ni Karen. Sinisisi ko ang sarili ko.
Ang sakit, sakit. Gusto ko narin mamatay. Gusto kong yakapin si Jacky at mag sorry.
Pero huli na ang lahat. Huli na ang lahat.
Hindi na nya maririnig na mahal ko sya.
Habang umiiyak ako, hinawakan ni Karen ang balikat ko, nagsimula narin syang umiyak at nagsorry sakin.
Naramdaman ko ang paghinga nya ng malalim at umalis.
Siguro gusto nya akong tulungan pero hindi nya alam kung papano. Kaya naman umalis nalang sya para bigyan ako ng space.
Binuksan ko ang maliit na box isang papel na nakatupi at isang nabubulok na bulaklak ang laman ng box.
Umupo ako sa tabi ng puntod ni Jacky at sinimulang basahin ang sulat na iniwan nya para sa akin.
BINABASA MO ANG
Until my dying day
Romanceang pag-ibig once na naramdaman mo na ito, kahit gaano pa katagal ang panahon ng inyong pag hihiwalay gagawa parin ng paraan ang puso upang makita muli ang minamahal. pero pano kung huli na ang lahat? lalaban ka paba o ito na ang panahon upang sumuk...
