Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
----------------------------------------------------
(Zeynep'in Dilinden)
"Zeyneeeepppp , Zeyneeeppp bu kapı niye kilitli Zeyneep?!"
Annemin sesiyle gözlerimi açtım. İlk önce ne olduğunu, nerede olduğumu anlamadım sonra dün akşamı hatırladım. Gözlerimi açtığımda başım Kerem'in göğsüne yaslıydı. Kerem sırtüstü uzanmıştı. Korkuyla yerimden sıçradım. Çok telaşlandım, yerden kalkana kadar Kerem'in elini ezdim galiba. Acıyla uyandı, inledi, ağzını kapattım. Anlamsızca ve sinirle yüzüme baktı.
"Annem!"
Derin bir nefes bırakıp gözlerini kapattı yeniden. Annem hala kapıyı zorluyor ve vurmaya devam ediyor.
"Ay anne, kilitli unutmuşum, dur!"
Kerem'e dikkat edip ayağa kalktım, bir derin nefes de ben bıraktım.
"Kerem sakın kalkma!"
"Ya tamam, git aç şu kapıyı Zeynep. Annen kapıya değil, beynime vuruyor sanki. Elimi de ezdin zaten"
"Ahaha özür dilerimmmmm"
Kapının kilidini açtım. Annem telaşlı halde bana bakıyordu. Odadan çıkıp kapıyı arkamdan kapattım.
"Ne oldu anne ya?"
"Ne demek ne oldu? Kapıyı niye kilitledin?"
"Akşam kilitlemişim, unutmuşum"
"İyisin değil mi?"
"İyiyim anne. Korkma"
"Ohhh! Neyse... Öğlen oldu hala uyanmadın, geldim kapını zorladım, açılmadı, telaşlandım"
"Öğlen mi oldu?"
"Saat 11'e geliyor"
"Hadi ya. Of baya olmuş!"
"Benim bankada işim var. Markete de uğrayacağım, çarşıya çıkacağım yani, akşama dönerim onu haber vereyim dedim"
"Tamam. Ben bizimkileri çağırabilir miyim?"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yeniden
FanfictionYeniden Güneşi Beklerken... 23.Bölüm'den sonrası... -Sadece Zeynep ve Kerem bakışı açısından... Amacım iki tarafında duygularını görmek,göstermek... -Hem GB ile iç içe hem de farklı bir senaryo gibi düşünebilirsiniz.
