Yeniden Güneşi Beklerken...
23.Bölüm'den sonrası...
-Sadece Zeynep ve Kerem bakışı açısından...
Amacım iki tarafında duygularını görmek,göstermek...
-Hem GB ile iç içe hem de farklı bir senaryo gibi düşünebilirsiniz.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
-------------------------------------
(Zeynep'in Dilinden)
Yarın akşam annemle Tayfun abinin nişanı olduğu için bu akşamdan anneme geldik. Dedem bizi gayet normal karşıladı. Tabii önce neden birlikte geldiğimizi sorguladı ama Kerem'in beni Yağmur'dan alıp getirdiğini söyleyip durumu toparladım.
Annemle ikimiz yarına hazırlık yapmak için mutfağa geçtik. Dedem, Kerem'in yanında oturmasını istedi. Kerem yine gözleriyle benden yardım istedi ama elimden bir şey gelmedi. Onu geride bırakıp annemi takip etmek zorundaydım. Gülerek önlüğümü taktım, ellerimi yıkadım, masaya oturdum. Annem de malzemeleri masaya getirmeye başladı.
D "Zeynep, arkadaşlarını da çağır"
"Oluur. Dört kişi gelir o zaman, Sedat, Merve, Can, Yağmur"
D "Tamam. Hadi başlayalım ben siz gelmeden önce yaprakları haşlamıştım, içi hazırlamıştım seni bekledim sarmak için"
"Sarma mı yapacağız? Anne yaaaaa"
"Ne 'Anne yaaa?' Misafirlere ne vereceğiz Zeynep?"
"Sarma dışında her şey"
"Çok konuşma, hadi. Başla!"
"Benim arkadaşlarım önüne cips koysan da yer be anne. Hiç gerek yok böyle uğraşlara"
"Zeynep sen bana yardım etmeye gelmedin mi kızım?"
"Evet"
"Eeeeeee?"
"Ooff iyi tamam ya! Sabaha kadar buradayız belli"
"Hızlı hızlı yaparsak bir saatten az sürer"
"Püüff!"
Annem de karşıma oturdu, birlikte sarma sarmaya başladık. Bir şeyler yapacağımızı biliyordum da sarma saracağımı bilsem biraz daha geç gelirdim herhalde. Her işi yaparım da şu sarma olayı beni benden alıyor ya. Annem de biliyor bunu ama inadına her seferinde beni başına dikiyor bunun.
"Nasıl gidiyor Kerem'le yaşamak?"
"Çok güzel!"
"Hıımm... Zeynep... bazı hataları yapmıyorsun değil mi, kızım?"
Ne söylemek istediğini çok iyi anladım. İkimiz aynı evdeyken bir şeylerin olmaması imkansız zaten, annem de farkında bunun ama yine de annelik yapıyor işte.
"A-ah? Anne... Ben hata kelimesinin anlamını bile bilmem. O kadar uzağım kendisinden"
"Zeeeyneeeep!"
"Yok, yok... 9 ay sonra torunla gelmeyeceğim sana" –masanın altından ayağıma vurdu
