"Yol Ayrımı" (Tamamlandı)

"Yol Ayrımı"

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•

"Yol Ayrımı" 'DAHA YENİ BAŞLADIK!!'

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•

"Seni çok seviyorum Öykü nolur beni bırakma çok korkuyorum!!Bırakma beni nolur Öykümm..."

İkiside Birbirine Sıkıca Sarılmıştı.İkisininde birbirne karşı sevgisi,ayrılık korkusu.Onları çok korkutuyordu yanlız kalmaktan çok korkyolardı.

Öykü ağlamaklı bir sesle söze girdi.

"Sinan be-ben ya-yanlız kalmaktan çok korkuyorum!!!"

"Her zaman ben olucam  yanında!!"

İkiside birbirinin yüzüne baktı Sinan ellerini Öykü'nün yüzüne koydu ve baş parmağı ile göz yaşlarını sildi.

"Şimdi herşeyi unutuyoruz ve önümüze bakıyoruz,mutlu olucağımız günlerin hayalini kurucaz tamam mı!!"

Öykü hiçbir şey demiyordu.İkisi de yüzüklerini taktılar el ele tutuştular.

"Hadi Öyküm daha fazla durmiyalım evde gidelim dışarı çıkalım."

"hı-hı"

Arabaya binmişlerdi ve sahile gitmek için yola koyuldular.

.

Sahile gelmişlerdi.İkiside birbirlerinin ellerini tutarak yürüyordu,Sinan bir umutla söze girdi.

"Öykü ben bilmem bu konuları anlamam ama hazır nişanlıyız da artık evlenelim bence biz hee bir düğün kuralım ne dersin??"

"Aslında olur biliyomusun ne zamandan beri,ikimizde bu günü bekliyoruz."

"Olur yani??"

"Olur ama başımızda bu bela varken nasıl olu-"

Öykü sözünü bitirmemişti Sinan yarıda bıraktı ve söze girdi.

İkiside banka oturdular.

Sinan Öykü'nün elini tuttu.

"Ne dedim ben sana mutlu günleri hayal edicez düşünücez demedim mi?!!"

"Dedin."

"O zaman mutlu olma zamanı."

"İyiki varsn Sinan."

"Sende Öykü."

Uzun süre birbirlerine bakarlar.

"Hadi ne duruyoruz bak daha günü seçicez düğün dernek kurucaz!!!"

Gülerek kalktılar ve biraz daha yürüdükten sonra arabaya gittiler.

...

ATEŞ VE MİRAN

..

Miran salonada öfkeyle dönüp duruyordu.

"AHHHHH!!!"

"Miran sakin ol artık!!!"

"Neden böyle abi her başladığımız iş neden olmuyor neden!!!"

"SAKİN OL!! HEM DAHA YENİ BAŞLIYORUZ!!!"