"Yol Ayrımı" (Tamamlandı)

"Yol Ayrımı"

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
"Yol Ayrımı" DÜŞÜNÜCEM
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Öykü sabah alarmın sesiyle kalktı  banyoya girdi elini yüzünü yıkadı ve odaya geri döndü ayağını nasıl incilttiyse çok açıyordu hemen yatağa oturup kremini sürdü ve üstünü giyinip aşağı indi kendine tost yaptı aceleyle yedi ve kapıya doğru yol aldı bu sıra da telefonu çaldı.
Telefonunu eline aldı ve ekrandaki yazıyı görünce gülümsedi.
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
∆∆∆∆∆∆
Sinan
∆∆∆∆∆∆
"Buyur patron?"
"Öykü bana patron diyip durma kızıyorum..."
"Tamam patron !!"
"Ayağın nasıl?"
"Yani iyi işte açıyor biraz!"
"Tamam o zaman Anıl seni almaya gelicek görüşürüz bücürük."
"Görüşürüz Si- patron görüşürüz."
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
...
Kapının önüne çıkmış Anılı bekliyordu  siyah arabayı görünce anladı ki Anıl araba durunca hemen öne bindi ve eve doğru yol aldılar öykü arabadan iner inmez hemen evin kapısını açtı çantasını bıraktı,mutfağa doğru yürüdü bu günkü programa baktı.
Bu gün günlerden Perşembe Sinan spordaydı ve kahvaltısında krep istemiyordu.
Sadece sebze olacaktı.
Hemen kahvaltıyı hazırladı masayı kurdu bu sıra da Sinan gelmişti ama öykü fark etmemişti bile Sinan hemen yukarı çıktı düşünü aldı ve takımını giydi merdivenlerden aşağı inerken gravatıyla uğraşıyordu.
Öykü Sinan'ın halini görünce güldü.
"Komik galba!!"
"Neyse sen napmaya çalışıyorsun?"
"Sence öykü!?"
"Tamam ya kızma ben takarım."
Sinan'ın yanına gitti ve gravatı yapmaya başladı bu sırada Sinan'ın gözlerinin içine bakıyordu.
Gravatı hallettikten sonra uzun süre bana kaldılar birbirlerine.
En son öykü bu oyunu bozdu.
"Tamam patron oldu."
Tam öykü arkasını dönüp gidecekken.
Sinan belinden tuttu ve kendine çekti.
"Ben sana demedim mi? Bana patron deme diye."
İkiside birbirinin gözlerine bakıyordu bir zaman sonra yavaşça gözleri ikisininde dudaklarına kaydı.
Anın tadını çıkarıyorlardı Öykü ve Sinan gözlerini kapattılar birbirlerine yavaşça yaklaşıyorlardı.
En son ikisi de birbirine bağlanmış karşılık vererek öpüşuyorlardı.
Tabiki yine öykü bozdu.
Anlamsızca güldüler
...
Kahvaltılarını yaptıktan sonra şirkete doğru yola cikarlar

"Öykü."
"Efendim..."
Öykünün elini tutar
"Noluyor?"
"Benimle hayat arkadaşı olurmusun?"
"Şirketten çıkınca konuşuruz tamam mı?"
"Tamam"
Şirketteki işlerini hallederler 
Çîkarlar.
"Sinan ben düşündüm?"
"Eee.."
"Bence biz çok güzel bir ikili oluruz!"
"Bencede öyle."
Gülerler.
"O zaman Öykü Gürman Hayatıma HOŞELDİN!"
"Hoşbulduk Sinan Tuzcu..."
Birbirlerinin elini tutarlar.ve sahilde yürümeye başlarlar.
(Arkadaşlar kelimelere bakmadım direk attım yanlış çok olabilir hızlı atmaya çalıştım umarım beğenirsiniz.)