"Yol Ayrımı" (Tamamlandı)

"Yol Ayrımı"

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
"Yol Ayrımı" NAZLI YAR
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
İkiside birbirine şaşkınlıkla bakıyordu Sinan yavaşça Öykü'nün dudaklarına yaklaşıyordu tam öpüşeceklerdi ki öykü kafasını iki yana silkerek.
"Şe-şey tamam artık ben odama gidiyim!"
"He-he..."
İkiside çok şasırmışlardı öykü telesla odasına gitti koltuğuna oturdu ve kendince gülmeye başladı.
Saate bakmıştı öykü yarım saat kalmıştı toplantının başlamasına.
Hemen kalktı eşyalarını aldı ve Sinan'ın odasının önüne geçti kapıyı tiklattı ve içeri girdi.
"Heh gel Öykü."
"Şey Sinan toplantı başlıcak yarım saate demek istedim."
"Tamam Öykü git sen Koray'a haber ver,sonra lobide buluşup gidelim."
"Peki..."
Öykü odadan çıkmıştı Koray beyin odasını bilmiyordu asistan kıza sordu ve odayı öğrendi odanın önüne geldiğinde kapıyı tiklattı ve içeri girdi.
"Koray bey."
"Buyur?"
"Şey ben Sinan beyin yeni asistanı Öykü toplantı vardı Sinan bey sizi bekliyor."
"AA evet bak unutmuştum ."
Sandalyesinde kalktı ve dışarı çıktı Sinan koltuğa oturmuş bekliyordu.
"Hah be ortak sonunda!!"
"Tamam geldik ortak hadi hazırsanız gidelim."
"Hadi."
Toplantı alanına gelmişlerdi bir lokanta da olacaktı toplantı gelmişti herkes yerini almıştı mekan çok güzeldi gözümle etrafı inceliyordum ne kadar güzel bir mekandı demeye kalmadan  iş yapacakları adamlar geldi ufak tefek bişeyler
Söylemişlerdi  iş gayet iyi gidiyordu.
Toplantı bitmişti  öykü çok yorulmuştu şirkete gelir gelmez kendini koltuğuna atmıştı.
1 saat daha şirkette durduktan sonra Sinan ile çıktılar çıktıklarında ikiside şaşkındı.
Gazeteciler kapının önünü sarmış geçmelerine izin vermiyorlardı.
"Arkadaşlar nütfen!!"
"Sinan bey sevgiliniz mi?"
Sinan derin bir iç çekti ve cevap verdi.
Öykünün elini sıkıca tuttu  öykü buna karşılık şaşkınca Sinan'a bakıyordu.
"Evet !!!"
İkiside el ele ayrıldı öykü ve Sinan kalabalıktan ayrılınca öykü şaşkınca.
"Yaa sen naptığinı zannediyorsun.."
"Öykü ikimizde biliyoruz bunu?!"
"Neyi?!"
Belinden tutar ve biran kendine çeker.
"Seviyoruz birbirimizi!"
"Yaa ben seni sevmiyosam."
"Bak gözlerimin içine sevmiyorum senide inanayım!"
Öykü Sinan'ın gözlerinin içine baktı.
"Yaa bıraksam bı beni!!"
Öykü Sinan'dan kurtulmuş koşmaya başlamıştı hem sınırlı hemde mutluydu o sinan'ı
Sinan da öyküye karşı sevgi besliyordu ama öykü bu işte NAZLI kız.
Sinan öyküyü belinden çekti ve bir an dudağından öptü.
(Hercai kapının önündeki sahne gibi işte..)
Soluksuz öpüşmüslerdi.
Öykü ile Sinan ayrıldığında ikiside salakça gülüyordu.
"Hani sevmiyorum beni!"
"Yaa öyle oldu işte hem sen napıyorsun yaa!!"
"Sevgilimi öpüyorum sucmu!!"
"Sinan !!!"
"Öykü!!"
"Tamam yaa haklısın galba!!"
"Heh şöyle sevgilim..."
"Sinan dedim daha hiç bişey belli değil ben seni sevgili istiyomuyum acaba?!"
"Bence sorguya bile gerek yok sevgilim..."
Öylece gülmüşlerdi...
Öykü hala yüzündeki şaşkınlıkla Sinan'a bakıyordu Sinan ise öykünün. Haline gülüyordu.