"Yol Ayrımı" (Tamamlandı)

"Yol Ayrımı"

°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•
Yol Ayrımı ' SICAK SOĞUK'
°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•°•
İkiside birbirinin gözlerine nefretle bakıyordu!Nolmuştu bu büyük aşka?Hani birbirlerini çok seviyolardı...

Öykü daha fazla Sinan'ın yüzüne bakamadı ve ağlamaya başladı.Sinan'ın eline baktı ve sonra kendi eline.Göz yaşlarını sildi,ve Sinan'ın elinden tuttu yüzüğü çıkarttı.Sonrada kendi yüzüğünü çıkardı.Ve söze girdi;

"Buraya kadarmış TUZCU bende zannetmiştim ki.Çok mutlu oluruz şenşakrak bir aile oluruz!Ama bizim bu bela'dan kurtulmamız için ya ölmemiz,ya ayrılmamız lazım.Yani anlayacağın YOLLARIMIZ AYRILMASIlazım."

İkisinin de bir umutla attığı bu yol sona mı eriyordu yoksa.Öykü'nün narin ellerinde duran iki yüzük.

"Böylemi biticek yani asla!!asla!!izin vermem!!"

Sinan Öykü!nün ellerindeki iki yüzüğü aldı ve Öykünün eline taktı.Öykü ne kadar istemese de öylece bakıyordu Sinan'a onun yüzündeki o çaresizliğe.

Sinan Öyküye kendi yüzüğünü verdi.

"Şimdi sen yapıcaksın!!Sen o yüzüğü takıcaksın elime,bir ömür mutlu olucaz biz öykü bir ömürr!!"

Öykü kendi elindeki yüzüğü de çıkarmıştı.

"SİNAN OLMAZ ARTIK ANLA!!BİZİM KAVUŞMAMIZ İÇİN YA ÖL-"

"İşte orada dur biz bu yola adım attık Öykü sen aileni kaybettiğinde bu kapıdan ağlayarak girdin.Biz o sıra nişanlıydık ben ne dedim sana senin her türlü yaranı sarıcam.Birbirimizin yarasını sarıcazz dedim."

"Sinan nolur bırak ayıralım şu yolları."

Sinan Öyküyü dibine çekti 1 santimlik boşluk vardı aralarında.

"BIRAKMAM!!!!"

...

ATEŞ VE MİRAN

..

İki kardeş salondo oturmuş ve sessizliğin tadını çıkarıyolardı,bu sessizliği Miran bozdu.

"O zaman oyun başlasın abi!!"

"Keyifle oynicaz bu oyunu ama Öykü eninde sonunda benim olucak!!"

"O zaman SICAK SOĞUK oynayalım abii!!"

"Bak işte bunu çok sevdim!!"

...