Ö'den
Gözdeye neredeyse yarım saattir ulaşamıyordum. Delirmek üzereydim. Acil tıklım tıklımdı ve Gözdeyi düşünmekten kimseye yetişemiyordum.
Gözdeyle bir aydır konuşuyorduk ama bazen günaydın ve iyi gecelerden başka bir şey konuşmazken bazen susmuyorduk. Bazen arada Gözde kendini geri çekiyordu farkediyordum vehim üstüne gitmiyordum. Bazen beni görsün istiyordum bazen de buna hazır olmadığımızı düşünüyordum.
Her şey nasıl bir tesadüftü ise yine öyle tesadüf olsun istiyordum ve Gözde de hiç ısrar etmiyordu. Ya çok sabırlıydı ya da umursamıyordu.
"Doktor bey 21 yaşında kadın acil getirildi."
Hemşirenin peşinden müdahale odasına gittim. Önce kapının önünde Orkunu gördüm. Tabii ilk bakışta 'Orkun mu lan bu' diye düşünmüştüm. Uzun uzun baktıktan sonra Orkun olduğunu anladım. Bir o yana bir bu yana yürüyordu. İçim sıkıntıyla doldu. "Doktor arkadaşım bayıldı birden sabahtan beri bi tuhaftı anlayamadım." dediğinde duyduklarım nefes alamamama neden olurken o arkadaşının Gözde olmaması için dua ediyordum. "İlgileneceğim beyefendi. Lütfen burada kalın." dedim zorla. Normalde soğukkanlı biriydim zaten bu meslekte soğukkanlı olmak gerekiyordu fakat konu Gözde olunca elim ayağıma dolanmıştı. İçeri girdiğimde Gözdeyi o günden sonra ilk kez canlı görmenin verdiği hisle bacaklarım uyuşurken Orkun'un o arkadaşının Gözde olduğunu da idrak edebilmiştim. Ona oksijen veriyorlardı. Kendimi toplayıp sakin kalmaya çalıştım. "Nurşen hocaya haber verdiniz mi?" "Verdik doktor bey. Sizin ilgilenmenizi uygun gördü." deyince derin bir nefes alıp "Tamam. Kan tahlili istiyorum. Arkadaşından öğrenin bayılırken bi yerini çarpmış olma ihtimali var mı ve MR istiyorum." dedim Gözdenin gözlerini kontrol ederken.
İlk karşılaşmamız ve ilk temasımız böyle mi olacaktı?
Hemşire tedaviyi uygularken öylece orada kalıp Gözdeyi izlemek istedim ama şu an hiç iyi değildim.
Gözde'nin tüm evraklarını alıp kapının önüne çıktığımda Orkun "Nasıl iyi mi?" diye sordu endişeliydi. "Daha baygın. Bayılırken başını falan çarptı mı?"
"Hayır direkt kucağıma bayıldı."
Orkunun kolları bile benden şanslı amk.
"Anladım. Kan tahlili sonuçları yarım saate çıkar. Çıktıktan sonra ilgileneceğim. Dilerseniz başında bekleyebilirsiniz. Geçmiş olsun."
"Teşekkürler."
Gözdeden hoşlanıyorum. Hatta hoşlantının ötesinde. O da bana karşı boş değil bunun farkındayım. Ama şu an karşısına çıkmam ne kadar doğru bilmiyorum. Bu oyunu biraz daha sürdürebilirim.
Evrakları inceledim ismimin yazıp yazmadığına bakmak için. Fiş Nurcan hocanın adına kesilmişti yani bu muayeneye dair tüm evraklarda Nurcan hocanın adı geçecekti.
Rahat bir nefes aldım.
Gözdenin tahlili çıkana kadar araya üç hasta girmişti. Onlara yetişebilmek için kendi derdimi unutmam gerekiyordu. Aradan geçen kırk beş dakikada Gözde uyanmıştı bunu hemşire haber vermişti ve kan tahlilleri yeni çıkmıştı. Kan değerleri düşmüş. Yakın zamanda regl olması bunu tetiklemiştir. Benim güzel kızım yemek yememiştir de tüm gün muhtemelen... Ah öfkeli civcivim!
Gözdenin odasına girdiğimde Gözde uyanmıştı. Rengi hâlâ sarıydı ve yine sinirliydi. Gözdeyi böyle görmem beni biraz da olsa rahatlatmıştı. Tabii heyecandan deli gibi atan kalbim ve kasılan midem rahatlamama pek de izin vermiyordu.
LAN
Bİ DAKİKA
GÖZDE BENİM SESİMİ BİLİYOR
![](https://img.wattpad.com/cover/186051682-288-k697275.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖFKELİ CİVCİV | TEXTİNG
Teen FictionBN: Bundan sonra numaranı sesli söylerken dikkat et öfkeli civciv G: ne numarası ne söylemesi sen kimsin ya BN: yaklaşık yarım saat önce kasada indirim kartını kullanmak için telefon numarası söyledin ben de az buçuk dinlemiş ve numaranı kaydetmiş...