The Game of Life

Chapter 2

Leigh's POV

Nandito ako ngayon sa kwarto iniisip kung ano yung ibig sabihin ng sinabi ni daddy kanina time check it's already 8:53 pm at still buhay pa ko gusto ko puntahan sila mama at papa kaso natatakot ako di ko alam pero natatakot ako... Natatakot ako sa kung ano yung sasabihin nila..... Natatakot ako na baka hindi nila ako pansinin.... Natatakot ako na baka magalit sila sakin whaaaaa di ko na alam.

"LEIGH!!!" Sigaw ni leighn sa tapat ng kwarto ko. Etong babae na to kahit kailan napakaingay hays.

Pinagbuksan ko na sya ng pinto at eto ang inabot ko.......

"Kanina pa ko kumakatok at tumatawag sayo hindi mo ko pinapansin kakabwiset" Ayun at tuluyan na syang pumasok sa kwarto ko. Ohh diba trespassing.

"So ayun bat ka pumunta dito?" Tanong ko sa kanya after ko isara yung pinto.

"Puntahan natin sila mama at papa"

"Why?" Tanong ko sa kanya kahit na gustong gusto ko talaga bat ba natatakot ako ehh hahaha.

"Gusto kong malaman kung ano yung sinabi ni papa kanina sobra akong naguguluhan" Tnis na sabi neto.

"A-ahh E-ehh" Yan lang lumabas sa bibig ko sa sobrang kaba.

"Ihh Ohh Uhh tara na dami mong dama" At bigla nalang ako hinila papunta sa kwarto nila mama.

Wala naman akong nagawa kundi sumunod nalang.

Nandito na kami sa tapat ng kwarto nila mama at papa at biglang kumatok ng malakas tong si Leighn. Tignan mo tong babaeng to napaka walangya.

"Mom Dad" Sigaw ni leighn habang kumakatok.

Ilang katok pa at bumukas na ang pintuan nila mama at papa.

"Bakit?" Tanong agad ni mama pagkabukas ng pinto pero di ito pinansin ni leighn at hinila na naman ako papasok sa kwarto nila mommy hays.

"Mom Dad ano ibig sabihin nung sinabi niyo samin kanina?" Tanong agad ni leighn pagkapasok namin.

Tahimik lang sila Mommy at Daddy na nakaupo sa kama nila.

"Anong ibig sabihin ng wala na ang lahat?" Dagdag pa ni leighn pero tahimik padin sila Mommy at Daddy.

"Ano hindi kayo sasagot? Hindi nyo sasabihin samin? Mom Dad mga anak nyo kami baka makatulong kami sa problema nyo kaya please lang wag kayong maglihim samin tayo tayo nalang magkakapamilya dito maglilihim pa kayo samin" Pagdadrama ni leighn.

Napabuntong hininga si Mommy at Daddy. Wow sabay pa talaga ehh no hahaha.

"Wala na kaming trabaho mga anak, lahat ng pera natin wala ng lahat, lahat ng hawak nating tao kinalimutan na tayo, lahat nalang nawala ng parang bula hindi namin alam kung pano nangyare pero wala ehh eto nalang bigla. Sorry mga anak kung hindi agad namin sinabi sa inyo ayaw lang namin kayo mamroblema" Sabi ni mama

Si leighn? Eto gulat na gulat sa nadinig nya miske naman ako nagulat sa sinabi ni mama ehh.

Nagyakap yakap lang kami hanggang sa maging ok na ang pakiramdam ng bawat isa. Pagtapos nun ay lumabas na kami ni leighn para makapag pahinga.

Naglalakad na ako papunta sa kwarto ko ng biglang tawagin ako ni leighn.

"Leigh"

"Yes?"