SAUDADE | Texting

•7

Fotoğraf Bilinmeyen

Ufuk Beydemir-Yüreğimdesin

Ekin'in mesajlarından sonra heyecanla uzandığım yataktan kalkıp dolabımın önüne geçtim. Kıyafet ayarlayıp hazırlandığımda üstüme montumu da giyip evden çıkmak için odamdan çıktım.

"Nereye kızım?" diye soran annemle yüzüme kocaman bir gülümseme yerleştirip "Ekin döndü anne. Kitapçıya gidiyor. Onu görmem lazım." dedim.

Annem anlayışla başını sallayınca kapıya yöneldim. Kapının kenarında ki dolaptan atkı çıkarıp boynuma sardım ve evden çıktım. Ekin'e aşık olduğumu bilen ilk kişiydi. Ekin gittiği zamanda beni teselli eden ilk kişi..

Hızla Ekin'in dediği kitapçıya doğru yürürken rüzgar yüzümü dövüyordu. Beyaz tenli bir kızdım ve soğukta hemen kızarırdım. Boynumda ki atkıyı yüzüme doğru çekip rüzgardan korunmaya çalışsam da pek etki etmiyordu.

Karşı yolda ki kitapçığı görünce adımlarımı hızlandırıp karşıya geçtim. Kapıyı açtığımda vücuduma yayılan sıcaklıkla gülümsemiştim. Montumun önünü açarken rafların arasında dolaşmaya başladım. Kitaplarda hayat buluyordum. Huzur veriyordu.

Gülümseyerek bakarken "Affedersiniz" diyen sese döndüm. Ekin karşımda bana bakıyordu. Telaşla kitaplıktan elimi çekmeye çalışırken kitapları devirince hızla yere eğildim ve toplamaya başladım. Göz hizamda Ekin'i görünce daha da heyecanlanıp ayağa kalkmaya çalışırken kafam burnuna çarptı.

Acıyla kendini yere bırakırken ayaktan ona bakıyordum. Eli burnuna gittiğinde kanadığını gördüm ve cebimden peçete çıkarıp eğildim.

"Şey ben özür dilerim." dediğimde kafasını sorun yok der gibi sallayıp elimde ki peçeteyi aldı. Burnuna bastırırken dikkatle onu izliyordum. Ona bu kadar yakın olmak inanılmaz derecede heyecanlandırıyordu.

Ayağa kalkarken tek eliyle kitapları alıp bana doğru uzattı. Kitapları rafa koyup yüzüne baktım. Peçeteyi burnundan çekmişti. Anlaşılan kanaması durmuştu.

"Ben gerçekten özür dilerim."

"Sorun yok. Olabilecek şeyler." dediğinde aklıma gelen şeyle gülümsedim.

"Size bir kahve ısmarlayayım o zaman.." dediğimde inatla kaşını kaldırdı. Elimi öne doğru uzatıp sallarken "Özür dilemek için yanlış anlamayın." dedim. Halime gülerken kafasıyla onayladı.

"Beklediğim kişi gelmeyecek sanırım gidebiliriz."

Önüme dönüp kitapçının çıkışına yürürken beklediği kişinin kendim olduğunu bilmem mutlu etmişti.

Dışarı çıktığımda soğuk yüzünden huysuzlanıp montumun fermuarını çektim. Yanıma geldiğinde kitapçının hemen yanında ki kahveciyi gösterip "Burası olur sanırım." dedi. Kafamla onaylayınca kapıyı açtı ve geçmemi bekledi.

Her zaman çok kibardı ve değişmeyecekti. Gülerek içeri girerken masalardan birini gösterdim.

"Sen geç ben alırım." dediğinde kaşlarımı çatıp yüzüne baktım.

"Hayır benim özürüm olacak o kahve lütfen oturur musun!"

Elini havaya kaldırıp salladı ve masaya yöneldi. Kahve siparişini vermek için sıraya girdim. Sıra bana geldiğinde "Filtre kahve ve mocha olabilir miyim?" dedim.

Parayı ödeyip bardakları tepsiye yerleştirdikten sonra masaya ilerledim. Masaya oturduğumda bakışları bana dönmüştü.

Filtre kahveyi ona uzatırken bardağa uzanıp aldı. Kahveden bir yudum aldıktan sonra bakışları bana döndü.

"Filtre kahveyi sevdiğimi nereden bildin?" dediğinde gülümseyip "En yakın arkadaşımda çok seviyor. Hep böyle almaya alıştığım için aldım." dedim.

Doğruydu en yakın arkadaşım Aras'ta deli gibi filtre kahve içerdi. Ama Ekin'in filtre kahveyi sevdiğini bilerek almıştım.

Kafasıyla onaylayıp kahveden bir yudum daha aldı. Bardağı masaya bıraktıktan sonra aklına bir şey gelmiş gibi kaşlarını havaya kaldırdı.

"Bu arada tanışmadık. Ben Ekin." dedi ve elini bana doğru uzattı.

Elimi havaya kaldırırken titrememesi için kendini sıktım ve "Bende Buğlem." dedikten sonra elini sıktım.

"Tanıştığıma memnun oldum."

"Bende." dediğimde elimi kendime çekmiştim. Bakışlarını bardağına çevirdiğinde dikkatle ona bakmaya başladım.

Seninle her gün yeniden tanışsam yine memnun olurdum. Çünkü sen benim ilk yardımıma koşan erkeksin, beni güldürmek için çabalayan ilk erkeksin ve sen benim ilk aşkımsın.

Seni mutlu etmek için her şeyi yaparım Ekin Güngör..