Naenia

❇

Karanlık...

Bir yokluğun içinde kayboldum ben.

Bir hiçliğin, bir bilinmezliğin içinde...

Karanlığın içinde kayboldum ben.

Beni kurtar, bana yol göster...

Beni aydınlıkla buluştur.

Korkuyorum...

Karanlıktan korkuyorum ben...

Ellerim bağlı, gözüm kapalı.

Yabancı, çöz ellerimi aç gözlerimi...

Görmek istiyorum yeniden her şeyi.

....

Gözlerim her ne kadar bağlı olsa da, hissediyordum dudağımın kenarındaki acıyı. Kan kokusunun ve kan tadının çeneme doğru çizdiği yoldan bütün hücrelerimle haberdardım. Bileklerimin morardığını, elimi her oynatışımla bileğimi saran ipin bir bıçağa dönüşümünü hissedebiliyordum. Beğenerek aldığım kar beyazı elbisenin üzerindeki yırtıkları gözlerimi açtıkları kısa bir an da olsa görmüştüm. Ve üzerine yapışmış kuruyan toprak lekesi, belli belirsiz kırmızılıklar...

Dudaklarımı tamamen sahiplenmiş olan bant, ne zaman çekseler dudaklarımı koparırcasına acıtıyordu. Düşüncelerim arasından kendime güldüm.

Yine ne yapmıştım acaba?..