Lacivert - 2804 -

1.7

Derin yukarıda yaraları ile ilgileniyordu. Kerem ve Mavi alt katta oturuyorlardı, oturdukları koltukların orta kısmında deri siyah renk bir masa vardı. İçerisinde dolar dolu çantayı açık şekilde buraya koymuş Mavi dalgın dalgın bakıyordu. “Bunları nereden buldu Derin?” Mavi atmış ten rengi ve sert bakışları ile Kerem’e döndü
“Bilmiyorum.” Genç kızın duymak istediği en son laf olabilirdi bu, ablasının yüzünü gördüğünde bile normal karşılayan bir kardeş nasıl bilmeyebilirdi ki? “Kerem sakin kalmak istiyorum, anlat.”
“Gerçekten bilmiyorum Elif-… Senden mi saklayacağım” Mavi yaslandığı beyaz renk koltuktan kalkarak Kerem’in yanına oturdu. “Kerem bak ablanın yüzünün halini gördüğünde bile şaşırmadın sen nasıl inanmamı bekliyorsun? Sitede bile elinde silah vardı-… Ne olur anlat.” Ahşap merdivenlerin gıcırdaması ile Derin’in aşağıya indiği belliydi.
Mavi, derin bir nefes alarak kafasını çevirdi, Derin’in yüzü garaj da gözüktüğünden daha da beter haldeydi. Beyaz koltukta oturan kız ayaklanarak Derin’in önüne durdu, yaşarmış gözlerinde; uçurumda yaşanan olayın hala derin acısı, yaşadığı korkunun titreşimleri, şokun etkisi ile damarlarında oluşan şimşekler kendisini anlatmaya çalışıyor gibi dalgındı.
“Derin neyin peşindesin?” Sorunun cevabını verecek kişi ağzını açmak yerine soru sahibinin elini kavrayarak koltuğa çekeledi, yanına oturtarak kendisi de yer aldı. Abla – kardeş ölüm sessizliği anlaşması yapmış gibi konuşmadan birbirine baktı, Mavi kendisinden saklanan gerçeğin büyüklüğünden istemsizce ürktü.
Derin iki elini de birbirine sürterek yutkundu ve dudaklarını sonunda araladı. “Deniz’in ne kadar saplantılı birisi olduğunu en iyi sen biliyorsun…” İki ufak yarık oluşan dudaklardan dökülen cümle vurulan darbeden daha acıydı.
Söz sahibi yaşaran gözleri ile yerinden kalkarak camın kenarına yürüdü, Mavi yanına gitmek istedi fakat Kerem söze giriş yaptı. “Ablamı aylardır bu şekilde dövüyor-…” Bahçeli villanın demir kapısı ufak bir cıyıltı ile açılınca Kerem sustu.
Derin hızlı adımlar ile Mavi’ye yöneldi, çantayı sol eli ile alırken sağ eli ile oturan kızın elinden tutarak kaldırdı. Kerem kapıya ilerleyerek kitlerken Derin elinden tuttuğu kız ile üst kata çıktı.
“Buradan sakın ben gelene kadar çıkma.” Çanta ile kızı ilk odaya kapatarak kilitledi ve koşar adım merdivenlerden indi. Mavi kapatıldığı odaya göz gezdirdi. Derin’in odası olarak düşündüğü odanın pek eşyası yoktu; çift kişilik yatak, dolap ve iki komodin vardı.
Aşağıda henüz sessizlik hakim olduğundan Mavi yatağa doğru yaklaştı, yastığa sol elini götürerek okşadı ve gülümsedi. Komodinin üzerinde; Derin’e ait olduğunu düşündüğü cüzdan, bir adet kitap ve boş su bardağı vardı.
Mavi kitabı almak için elini uzatırken cüzdanı düşürdü, sakarlığına söylenerek cüzdana baktı. Açık şekilde düşen cüzdanın içerisinde Polis kimliği vardı. Mavi kilitli olan kapıya sonra kimliğe bakarak kaşlarını hafif çattı, kimlikte ‘Derin Toprak’ yazıyordu.
Evin önünde duyulan araç sesleri ile Mavi gelenlerin sıkıntı çıkartmadan gittiğini düşündü, kimliği hala elinde tutarken kapı açıldı. Derin karşısında kimliğini inceleyen kız ile karşı karşıya kaldığında durdu.
“Para dolu çanta ile aynı oda da bulununca bu kimliğinde gerçek olduğundan şüphe ediyorum…” Mavi’nin kurduğu cümle Derin’i üzse de kız gülümsedi. “Amirim aşağıda seni görmek istiyor.” Elindeki cüzdan ile kimliği bırakan kız Derin’e yöneldi, kapı eşiğinde elinden tutarak odaya çekti ve kapıyı kapattı.
Aralarında bir el kadar mesafe olan iki kızdan Derin şaşkınken Mavi onun patlamış dudaklarını inceliyordu, sağ elinin işaret parmağını kızın dudaklarında gezdirerek yutkundu. “Bunları da iş gereği mi kabul ediyorsun Derin?” Sorduğu soruya sözlü bir cevap beklerken Derin’in yaşaran gözleri fiziksel şekilde cevap verdi.
Mavi elini çekerek ağlamaktan ve ağlayandan da nefret eden Derin’e yaklaşarak burnundan öptü, içinde karnını gıdıklayan güdü ile geri çekilirken kısık sesle ekledi. “Bütün yaralarını sarmak istiyorum…” Derin anlık şekilde gülümsese de yüzünden hemen gülümsemesini sildi, gözlerini hafif kısarak bakışlarını yere kaçırdı.
Neden gülerek kendisini kısıtlamıştı? Mavi yanlış bir şey yaptığını düşünerek kızdan uzaklaştı, boğazına oturan yumru ile kendisi de gözlerini kaçırdı.
“Özür dilerim-… Aşağıda bekliyorum seni.” Derin zorlanarak kurduğu cümleler ile yatak odasının beyaz renkli kapısını açtı, dönerek bir kez Mavi’ye baktı. Kapıyı kapatarak merdivenlere yöneldi.