Play it Damn Straight

chapter 58 [tag/fil]

NILAPITAN ko si Bob and told him what's my plan. He agreed to that and in just a blink of an eye nasa loob na kami ng sasakyan ni Johann. Nasa backseat siya at paulit-ulit ko siyang chi-ne-check kung okay lang ba siya ro'n, he said he was okay and fine. Well, I think he really was. Medyo naglaho na 'yong anxiety sa mukha niya kanina. Hindi na gaanong ka-stress and parang wala sa sarili. At least, may pag-asa na akong nakikita sa reaksyong nakapinta sa mukah niya which is I truly believe na 'yon naman talaga ang nakikita niya sa purpose ng ginagawa nilang ito ng jowa niya.

"We're here," sabi ni Johann nang makabalik kami sa McDonald's kung saan niya ako nilibre ng breakfast kanina.

Thanks to him na ginawa ang best sa pagmamaneho ng mabilis pero safe pa rin kami na nakarating. I told him na mag-ingat siya nang makababa na kami sa sasakyan. His next task kasi ay puntahan ang jowa ni Bob and help him. And while he's on his way there, he should look for an auto man that would be able to help them fix whatever it is needed to be fixed on Makisig's car.

"Let's go?" kaagad kong anyaya kay Bob at tumango siya sa'kin. Inakbayan ko siya at nginitian niya lang ako.

I asked 'yong mga taong nakapila sa Kiosk machine if it's alright kung kami ang mauna ni Bob dahil it's for emergency purposes. I discussed them kung anong gagawin namin at kung para saan. Kaagad namang pumayag 'yong babae na kung susumahin ay kasing-edad siguro ni Mama o mas bata lang sa kanya ng kaunti.

"Thank you po," sabi ko at kaagad ko nang hinila si Bob. I told him to pick the meal na sa tingin niya ay magiging happy ang pagbibigyan niyang mga nangangailangan.

"Liam, okay na 'to siguro, nakakahiya," saad ni Bob at pinili niya 'yong pinakamura. He said, wala siyang budget dahil sumakto na ro'n sa mga binili nilang food ng jowa niya and 'yong ipon nila for the next month ay nakalaan na sa susunod nilang tutulungan.

"It's okay, ako ang bahala. Tumabi ka d'yan, ako na." Nagpumilit pa siya matapos kong sabihin 'yon at hindi ko naman siya pinakinggan. I chose the best meal na alam kong afford ko naman and fair enough for those people to have a smile on their faces after they received it.

Tinanong ko what is the quantity no'ng mga food na dala-dala niya kanina.

Ang sabi niya one-hundred thirty pieces daw 'yon.

So, I proceeded to the counter after lumabas ng receipt no'ng queue number ko. Mabuti na lang served na halos lahat ng orders kaya naman processing na agad 'yong akin. The lady even clarified it to me kung tama ba 'yong quantity na bibilhin ko. Sinabi ko sa kanya it's for an event, so, yes.

We sat on a nearby table with a few people waiting on their orders as well. May mga ilang segundo muna kaming nagkahiyaan ni Bob bago tuluyang magpansinan at mag-usap ulit. Nagtuturuan pa kami kung sino gustong mauna pero I decided na ako na lang nga.

Maybe this day talaga ang time para sa 'kin to finally talked to him about what happened before between us. Ang daming time na puwedeng mag-krus ang landas namin pero ngayong araw pa talag na 'to at maraming oras din na hindi magkataon na magkita kami pero ang isa na sinundan pa ng isang pagkikita, maybe it's not coincidental anymore. Kasi same day tapos dalawang beses kaming nagkita unexpectedly?

Sinimulan ko ang lahat sa isang samhid na kumuha ng atensyon niya na sinundan ng "Sorry" sa pinaka-sincere at genuine na paraang alam ko. "Hindi ako nagkaroon ng time noon para sabihin sa'yo ang salitang 'yan, Bob. Alam ko hindi naman magagawang alisin ng sorry ang mga sakit na ginawa ko sa'yo but still I just want to let you know that I mean it, though I'm happy that you're okay now."

Nakatitig lang siya sa'kin at nang mapansing taimtim siyang nakikinig ay nagkaroon ako ng lakas ng loob magpatuloy.

"I hope napatawad mo na ako. I mean I have forgiven us, and our situation, the things in between us that ended so cruelly but I think I haven't forgiven myself yet and I'm guilty as sin pa rin sa nagawa ko sa'yo, I should have not dragged you in the first place and asked you na makipag-dating sa'kin when we both know that it was just one night stand and then boom, tayo na agad."

Hindi pa rin siya umiimik at hindi ko na rin alam ang sasabihin ko pero gano'n pa man I still continued, "I'm still grateful sa kung anong napagsamahan natin kahit sa maikling panahon lang, I think we didn't even last for two months? Right? I don't know. But yeah..."

He gently caressed my arm while still reading my face and he gave me a genuine look before responding. "We're cool, Liam... you can see, I don't know if you can, but I already moved on. Huwag mong isisi lahat sa'yo dahil no'ng nag-break tayo, doon ko rin na-realize lahat ng mali kong nagawa sa'yo, sa sarili ko at sa relasyon na mayroon tayo noon. Sana mas naging maintindihin ako at hindi kita inaaway palagi sa walang katuturan. Sana hindi ako naging mahigpit sa'yo to the point na you decided na 'wag na lang mag-update sa'kin, lumayo at magsarili ng problema. I should have let you know more peole, hang out and get to make friends. Hindi 'yong sobrang demanding ko sa time mo, over protective, knowing na you have a lot of things and responsibilities that time other than me and I should have respect that before. Dahil sa mga nagawa ko, napalayo lalo ang loob mo sa'kin pero alam mo, masaya ako na gano'n ang nangyari kasi kundi dahil do'n, hindi mo makikilala 'yong taong totoong magpapasaya sa'yo."

"Akala ko sasabihin mo, masaya ka dahil sa wakas nakarma na rin ako kaagad," biro ko pero akala ko talaga 'yon ang sasabihin niya.

"Bilis 'no? Joke, hindi gano'n 'yong ibig kong sabihin. Alam ko naman na you really loved him and ang paghihiwalay is normal naman. If he's not for you, then mayro'ng iba d'yan. 'Di ba nga sabi nila, may mga tao na dumarating lang sa buhay natin para bigyan tayo o turuan ng lesson," sambit niya at natuto na rin daw siyang maging mapagpasensya, matured mag-isip at lumawak na ang pang-unawa sa mga sitwasyon hindi kagaya na short-tempered siya dati.

"Ga'no na ba katanda 'yong kasabihan na 'yan? Masyadong totoo, e. Hindi ko naman sana hiniing na turuan ako ng leksyon, 'di ba? Just kidding, I know that that kind of lesson is something you cannot learn in school or get from the books we read."

"Exactly, 'cause it's a life lesson, love lesson or whatever you call it."

"Like you." I pointed his hand na hindi niya namalayang nakawak pa rin sa braso ko.

"Like us," tawang sabi niya nang ma-realize, then he gave me his disgusted look towards his gesture that he made.