Truth Or Dare?

4.Bölüm | Atıştırmalık

Hermione:
Odada dört dönüp duruyordum, cidden çok sıkıcıydı ve zaman geçmiyordu. Ödevleri zaten bitirmiştim ayrıca karnım guruldamaya başlamıştı.

Saate baktığımda daha 1 saat olduğunu gördüm. Odadan çıkıp mutfağa gitsem ve Dobby'den istesem nolurdu ki? Nasolsa kötü bir şey yapmıycaktım.

Kendi odamın kapısını yavaşça açtım ve ilk önce Malfoy orda mı diye bakmak için kafamı uzattım. Merline şükürler olsun ki yoktu ardından bedenime de çıkarıp başkanlar odasının kapısını sessizce açarak dışarı çıktım.

Parmak ucumda yürüyerek mutfağa doğru gidiyordum. Mutfağın önüne geldiğimde sessizce kapıyı tıklattım ve kapıyı şansıma Dobby açtı.

"Efendi Granger! Efendi Granger! Efendi Granger geldi!" diye zıplıyordu yerinde Dobby.

Elimle nazikçe ağzını kapattım ve zıplamayı bıraktı. Bunu yapmak için eğilmiştim.

"1.si bana efendi deme Hermione diyebilirsin Dobby ben senin arkadaşınım." bunu söylerken Dobby'nin gözleri dolmuştu bile. "2.si lütfen bağırma kimse buraya geldiğimi bilmiyor ceza alırım ve sonuncusu cidden çok acıktım benim için bir şeyler hazırlatabilir misin?" diye sordum ve elimi ağzından çektim.

Elimi çekmemle bana sarıldı ve omzumda ağlamaya başladı. "D-dobb'ynin a-arkadaşı o-oldu, h-hem de çağının en  z-zeki cadısı." gerçekten çok kibardı cinleri seviyordum ve haklarını sonuna kadar savunurdum ama şu an cidden açtım.

"Tamam Dobby ağlama artık hadi gerçekten açım." dedim. Cin benden ayrılıp hemen bir tabak hazırlamaya gitti. Ben de doğrulurken arkamda bir bedene çarptım ve hızla arkama döndüm

Tanrım yine mi Malfoy. "Senin burda ne işin var?" diye sordum. "Asıl senin burda ne işin var Granger?" diye aynısını bana sordu. Göbek atmak için geldim, salağa bak mutfağa neden gelinirdi.

"Acıktım Malfoy ya sen?" dedim. "Kapının açıldığını duydum ben de arkandan geldim." diyerek omuz silkti.

"Yani beni takip ettin?" dedim buna sinir olduğunu çok belliydi. "Hayır Granger devriyeden kaçıp arkadaşlarınla buluşman için Salazar'a yalvardım böylece ceza alırdın ama olmadı işte." dedi yalan söylediğini anlayabiliyordum.

O sırada Dobby yanımıza geldi ve elinden tabağı aldım. "Çok teşekkür ederim Dobby, lütfen bunu birine söyleme, görüşürüz." dedim ona bakıp gülümseyerek.

"Tabi ki söylememe ef-" derken ona bir bakış attım (kalbini yaktım demicem cpeödğwösps) ve düzeltti "arkadaşım Hermione görüşürüz!" dedi el sallayarak.

Malfoy'u arkamda bırakıp hızlıca ve sessizce mutfaktan çıkıp başkanlar odasına girdim kendi odama girmeye üşendiğim için ortak salonumuzdaki koltuğun üzerine oturup Dobby'nin benim için hazırlattığı kekten bir ısırık aldım. Gerçekten çok güzeldi.

O sırada Malfoy içeri girdi. İçeri girdiğinde ilk beni fark etmedi sonra fark edince gülmeye başladı. Neye gülüyodu bu sarı kafa?

"Neden gülüyosun Malfoy?" dedim. Hala cevap vermeyip gülüyordu. "Komik olan ne!" dedim sinirle.

"Granger bence ağzını bi sil." dedi hala gülüyordu. Kızardığımı fark ettim, gerizekalı böyle mi söylenirdi hiç bi nazik olamazdı bu çocuk öküz işte.

Oturduğum yerden kalkıp ortak banyomuza doğru ilerledim. Suyu açıp elimi ağzımı yıkadım. Cidden utanmıştım. Göt herif diye düşündüm. Ama götü güzeldi.. Gene başladık Hermione sakin ol ve derin nefes al.

"Neye gene başladın Granger?" kapıda duyduğum sesle irkildim ve suyu kapatıp aynanın yansımasından ona baktım.

"Sana ne Malfoy rahatça banyoya da mı giremiycem her yerde peşimdesin bu kadar istiyorsan söyle de avcumu yalatayım." dedim sinirle.